Δώδεκα εναντίον δώδεκα χιλιάδων

Η μεμψιμοιρία στο Μαρούσι είχε ξεκινήσει πολύ πριν γίνει το τζάμπολ του πρώτου αγώνα με την Αλμπα. «Αντιμετωπίζουμε την αγαπημένη ομάδα του Μπερτομέου», έλεγαν οι άνθρωποί του. Και περίμεναν σφαγή από τη διαιτησία. Η οποία εν τέλει έπαιξε Μαρούσι…

Μισό λεπτό, όμως. Εχουν άδικο οι Ισπανοί που «ερωτεύτηκαν» την Αλμπα; Πουλάει πενταψήφιο αριθμό εισιτηρίων διαρκείας και συντηρεί μόνη της μια χλιαρή προς το μπάσκετ αλλά πολυπληθή αγορά εδώ και 10-15 χρόνια. Πέρυσι ανέλαβε να διοργανώσει το φάιναλ φορ και χάρισε στους φιλάθλους μια θαυμάσια εμπειρία, μολονότι υποχρεώθηκε να φιλοξενήσει τις ορδές των Ελλήνων βαρβάρων. Πώς να μη τη λατρεύει η Ευρωλίγκα;

Στην απέναντι γωνία του ρινγκ κάθεται μόνο κι έρημο το Μαρούσι. Μια ομάδα που δεν κατόρθωσε να μαζέψει ούτε 200 άτομα στο σημαντικότερο, ίσως, παιχνίδι της ιστορίας της. Φαίνεται ότι έπεσε μακριά το Φάληρο στους ευάριθμους οπαδούς του σε σύγκριση με το ΟΑΚΑ, δύσκολο το «ξενύχτι». Ητανε στραβό το κλήμα, το έφαγε και η… Μπιγιονσέ!

Εάν βρει τρόπο να τρυπώσει το Μαρούσι στο σαλόνι, θα καταρρίψει μάλλον όλα τα αρνητικά ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων και εμπορικής εκμετάλλευσης, όπως απείλησε πέρυσι να καταρρίψει τα αντίστοιχα του EuroCup, σε αγαστή συνεργασία με τον Πανελλήνιο. Πώς να αγαπήσει η Ευρωλίγκα το Μαρουσάκι ή οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα πλην του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και του Αρη; Μόνο ζημιά μπορούμε να της κάνουμε.

Ελα, όμως, που επιμένουμε να εμφανιζόμαστε στο κατώφλι της απρόσκλητοι;

Το Μαρούσι δεν έχει κόσμο, έχει όμως ικανό προπονητή. Ο τρόπος με τον οποίο αμύνθηκε απέναντι στο αρχικά αποτελεσματικό γερμανικό pick 'n' roll μετά την ανάπαυλα ήταν για σεμινάριο. Το 30-38 του ημιχρόνου έγινε 38-38 μέσα σε 80 δευτερόλεπτα και 58-48 λίγο πριν ολοκληρωθεί η γ' περίοδος!

Γεμάτος αυτοπεποίθηση μετά το Ευρωμπάσκετ, ο αρχηγός Κώστας Καϊμακόγλου ήταν εκείνος που έδωσε το σύνθημα. Ο κορυφαίος της βραδιάς Δημήτρης Μαυροειδής με τον πολύτιμο Πελεκάνο πότισαν με ενέργεια ολόκληρη την ομάδα, ο Κις με τον Κένταλ άνοιξαν την αντίπαλη άμυνα με τρίποντα, οι Γερμανοί εκνευρίστηκαν και έβγαλαν σαστισμένοι το ένδυμα περιπάτου, το σκάκι των πάγκων ανέδειξε νικητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα.

Το Μαρούσι ένιωθε την ανάσα της Αλμπα μέχρι στο 36ο λεπτό (68-65), αλλά έκανε το ξέσπασμα που χρειαζόταν για να φέρει τη διαφορά κοντά στους 10 πόντους, με τρίποντα του Καϊμακόγλου και του Πελεκάνου. Το τελικό 79-70 είναι ένα θαυμάσιο ανάχωμα εν όψει του επαναληπτικού του Βερολίνου, αν και όχι ακριβώς τείχος…

Η βραδιά τελείωσε με ελληνικά χειροκροτήματα, τα οποία όμως ήταν αδύνατο να ντύσουν τη γύμνια του Σταδίου. Το σάουντρακ της βραδιάς, οι στριγγλιές των παπουτσιών πάνω στο παρκέ, σκόρπιζαν τη θλίψη στον τηλεθεατή που περνούσε τυχαία από την ΕΤ1. Κάποιος στο γραφείο αναρωτήθηκε αν ο αγώνας γινόταν κεκλεισμένων των θυρών.

Την Κυριακή, στο Βερολίνο, θα μαζευτούν 12.000 Γερμανοί για να παρακολουθήσουν ένα άθλημα που καλά καλά δεν καταλαβαίνουν. Μπορούν να νικήσουν οι δώδεκα γενναίοι τους δώδεκα χιλιάδες; Ε, ναι λοιπόν, μπορούν!