Μπάσκετ δεν παίζουν οι φανέλες...

Μπάσκετ δεν παίζουν οι φίλαθλοι, μπάσκετ δεν παίζουν τα βιβλία της ιστορίας, μπάσκετ δεν παίζουν οι φανέλες, όσο κι αν είναι το ειδικό βάρος τους. Μολονότι ο Αρης είχε τη συμπαράσταση θεών και δαιμόνων στην προσπάθειά του να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα, απέτυχε παταγωδώς και ξέμεινε για άλλη μια χρονιά στο EuroCup. Για τριτη φορά μέσα σε δυόμισι χρόνια, το Μαρούσι βρήκε το κουμπί του και το πίεσε μέχρι να ανοίξει η καταπακτή και να καταπιεί τους Θεσσαλονικείς. Είναι πλέον βέβαιο ότι το καράβι του Αρη αρμενίζει στραβά. Σπανίως ευθύνεται ο γιαλός για ναυάγια σαν το χθεσινό.

Για τον έμπειρο παρατηρητή, η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν καταφανής από τον πρώτο κιόλας αγώνα. Απέναντι στο οργανωμένο και σοβαρό μπάσκετ που παρουσίασε το μεθοδικό Μαρούσι στο Αλεξάνδρειο, ο Αρης έμοιαζε με συνοικιακή ομάδα, από αυτές που ποντάρουν αποκλειστικά στη ρέντα των παικτών τους. Αν κέρδισε το πρώτο ματς, το οφείλει στην πείρα ορισμένων στελεχών του, στη φλογερή συμπαράσταση και στο «θέλω» της κερκίδας αλλά και στα δώρα που του χάρισε το Μαρούσι στα τελευταία δευτερόλεπτα. Μόλις οι ομάδες απομακρύνθηκαν από το Αλεξάνδρειο, τα ψέματα τελείωσαν.

Νωθρός, ασύνδετος και χωρίς αγωνιστικό προσανατολισμό και ταυτότητα, ο Αρης δεν άντεξε ούτε πέντε λεπτά στο ΟΑΚΑ, αν και μπήκε στο γήπεδο με το ψυχολογικό αβαντάζ και το αχνό χαμόγελο που του έδινε το 69-67 του πρώτου αγώνα. Το Μαρούσι ξεκίνησε τον αγώνα με σκορ 21-4 και άγγιξε το τέλειο από την αρχή του αγώνα μέχρι το θριαμβευτικό φινάλε του. Πότε πρόφτασε να δημιουργήσει τέτοια θαυμαστή χημεία ο Γιώργος Μπαρτζώκας; Αραγε αισθάνεται ακόμα αδικημένος ο Αντρέα Ματσόν για την κριτική που του ασκήθηκε από αυτή τη στήλη μετά το ματς της Τρίτης;

Τι έχουν να πουν τώρα οι άνθρωποι που κίνησαν γη και ουρανό για να ξαναφέρουν τον Ιταλό δανδή στη Θεσσαλονίκη; Η ευχάριστη έκπληξη της χθεσινής βραδιάς ήταν η όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε από τους –λίγους έστω- φίλους του Αμαρουσίου. Δεν ξέρω αν οι φίλαθλοι πλήρωσαν εισιτήριο ή μπήκαν δωρεάν, δεν ξέρω αν το Μαρούσι είναι η πρώτη ή η... δεύτερη ομάδα τους, ξέρω όμως ότι για ένα βράδυ έκαναν το ΟΑΚΑ έδρα. Το ΟΑΚΑ έγινε χθες έδρα, όχι βέβαια τόσο θερμή όσο το Αλεξάνδρειο, ούτε όμως κρυόπλαστη σαν την περσινή του Πανιωνίου.

Εάν η αθηναϊκή ομάδα κατορθώσει να ανοίξει (με το σπαθί της και όχι με κάρτες «ελευθέρας») τις πύλες της Ευρωλίγκας, θα κληθεί να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει πόλος έλξης για το φίλαθλο κοινό των βορείων προαστίων. Οι παίκτες της και ο άξιος προπονητής της δείχνουν έτοιμοι να ανταποκριθούν στη μεγάλη πρόκληση –όπως έδειξαν έτοιμοι οι αντίστοιχοι περσινοί... Κρίμα να μην έχει στο πλευρό του το Μαρουσάκι (ή μάλλον η Μαρουσάρα) κοινό σαν αυτό –το ταλαιπωρημένο– του Αρη...