«Είμαστε το κόμμα του λαού και της εργατικής τάξης»

Ενα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το «Μηδέν και το άπειρο» του Αρθουρ Κέστλερ. Ηταν ένα από τα τρία βιβλία που είχα πάρει μαζί μου στον στρατό. Το άλλο ήταν η «Μεταμόρφωση» του Κάφκα και το τρίτο κάποια παπαριά αφού δεν το θυμάμαι. Τέλος πάντων το κόλλημα που έχω με το «Μηδέν και το άπειρο» προέρχεται από το «δίλημμα του Ρουμπάσοφ». Να ομολογήσει κάτι που ποτέ δεν έκανε στηρίζοντας το κόμμα στην πορεία του και γνωρίζοντας ότι η ιστορία θα τον δικαιώσει ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του στο δικαστήριο στην προσπάθεια να γλιτώσει την εκτέλεση.

Επειδή ο Ρουμπάσοφ είναι πολιτική νουμεράκλα ομολογεί κατά το «μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος». Οι σύντροφοι τού ξηγιούνται ένα στεγνό καθάρισμα, αλλά αυτός έχει παρηγοριά ότι μια μέρα που θα έρθει ο κομουνισμός οι εγκυκλοπαίδειες θα τον έχουν σε όφσετ και τετραχρωμία καλύτερα και από το να τον έβαζε σε match programme ο Αθηνής. Με τις εκλογές λοιπόν αύριο και την επιλογή μπροστά μου βρίσκομαι σε μια κατάσταση Ρουμπάσοφ. Μήπως πολιτικά η ζωή μου έχει πάει στράφι στηρίζοντας τον Γρηγόρη Ψαριανό όταν η αλήθεια ήταν ο Παναγιώτης Β. Αποστόλου; Οπως η άγνοια του νόμου, που λέει και το Σύνταγμα, δεν είναι δικαιολογία έτσι και η άγνοια του Αποστόλου θα ήταν αν δεν είχατε διαβάσει το σημερινό κείμενο.

Τώρα όμως ξέρετε. Ανάμεσά μας -και μέσα μας, αλλά αlien- υπάρχει ένας Αποστόλου έτοιμος να κάνει τα «Ενωσίτικα» όνειρά μας πραγματικότητα. Γιατί ο Αποστόλου μπορεί να πολιτεύεται με τον ΛΑΟΣ και τον Γιώργαρο, αλλά, όπως και ο Ψαριανός, είναι γνήσιος ΑΕΚτζής. Και μόνο ότι την ύπαρξή του πληροφορήθηκα από τη διαφήμισή του στο «Score Live» κάτι -εκτός του ότι από φράγκα δεν πρέπει να σκίζουμε- λέει. Αλλά δεν χρειάζεται να το κουράζουμε και πολύ όταν στην κορυφή της διαφήμισης ξεκινάει «Από κούνια ΑΕΚτζής». Υπάρχουν όμως και ερωτηματικά. Οπως για παράδειγμα η αίσθηση του Βήτα Αποστόλου για το μέτρο. Το «Την καρδιά και αν ρωτήσεις, θα πει μοναχά ΕΝΩΣΙΣ» τι σημαίνει;

Οτι τονίζουμε το «ΕΝΩΣΙΣ» όπως πρέπει και το μέτρο γίνεται σώβρακο ή ότι το τονίζουμε στο «ΝΩ» και είναι σαν διαφήμιση βιομηχανικής κόλλας; Επίσης το «ΑΕΚ ζούμε, στην Πόλη να σε δούμε» είναι σαφές, όπως και το «Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια» είναι σαφές ακόμα περισσότερο αφού γράφεται και τρεις φορές. Το καθένα μόνο του είναι λοιπόν μια χαρά και με το καλό να γίνει. Και τα δύο μαζί, όμως, πώς θα γίνουνε; Θα πάει η ΑΕΚ στην Κωνσταντινούπολη, αλλά η έδρα της θα είναι στη Νέα Φιλαδέλφεια; Και το προπονητικό κέντρο της στην Κάντζα; Γιατί έχουμε και αυτόν τον νταλκά στο κεφάλι μας.

Τι θα κάνουνε οι ανενεργοί μέτοχοι και αν θα πρέπει να δώσουνε τις μετοχές τους στον Νοτιά για να προχωρήσει. Να το βοηθήσω λοιπόν το θέμα και να διαβεβαιώσω τον Νοτιά και κυρίως τον Dear All που χειρίζεται το θέμα ότι μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα οι περισσότεροι μέτοχοι της ΑΕΚ θα έδιναν δωρεάν τις μετοχές τους στον Νοτιά εάν αναλάμβανε τα χρέη της ΑΕΚ. Το ίδιο είχαν προσπαθήσει να κάνουν πριν από ένα χρόνο, μόνο που τότε δεν είχε εμφανιστεί ενδιαφερόμενος. Τώρα το «μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα» δεν είναι συμπτωματικό, αλλά ας αφήσουμε αυτό το γλυκό μυστήριο να αιωρείται... Ενα άλλο μυστήριο είναι πώς αντιλαμβανόμαστε οι Ελληνες τις εκλογές.

Στα περισσότερα κράτη τις αντιλαμβάνονται σαν αυτό που καταγράφει τις επιθυμίες του κόσμου ο οποίος αποφασίζει «αυτό το κόμμα με αυτό το πρόγραμμα θέλουμε να κυβερνήσει» και τα υπόλοιπα που χάνουν κάνουν κυβερνητικό έλεγχο και υπομονή μέχρι να περάσει η τετραετία μπας και αλλάξει ο κόσμος γνώμη. Επίσης τα ποσοστά δείχνουν και το κόμμα. Δεν μπορείς για παράδειγμα να λες «Είμαστε το κόμμα του λαού και της εργατικής τάξης» και να παίρνεις 7% διότι τότε ή είμαστε αριστοκράτες ή κανένας δεν δουλεύει.

Κατεβαίνεις λοιπόν στις εκλογές, λες «Θα καταργήσουμε τις κάμερες και στους γάμους επειδή παραβιάζεται ο νόμος περί προσωπικών δεδομένων, θα αφοπλίσουμε την αστυνομία, θα ανοίξουμε τα σύνορα σε όλους τους μετανάστες, θα βάλουμε όλους τους ανέργους στο δημόσιο», σε πιστεύει ο κόσμος και σε ψηφίζει να κάνεις κυβέρνηση και εγώ από τη μεριά μου θα συνεχίσω να μιλάω, αλλά θα σέβομαι την ετυμηγορία του «περιούσιου λαού». Δεν σε ψηφίζουν; Υπομονή και παίρνεις τον Σάντος μπας και σου κάνει κόμμα των ντέρμπι και πάρεις τις επόμενες εκλογές.

Το να πηδάς όμως τον περιούσιο λαό μια τετραετία λέγοντας ότι τον εκπροσωπείς είναι και εκνευριστικό και γελοίο. Μπορούμε λοιπόν αύριο να καταμετρήσουμε τις ψήφους, να αποφασίσουμε ότι δημοκρατία έχουμε και αυτό γούσταρε η πλειοψηφία και να προσπαθήσουμε να το νοικοκυρέψουμε το μαγαζί; Οχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί με βλέπω μαζί με τον Βήτα Αποστόλου να προσπαθούμε να κάνουμε ομοιοκαταληξίες στο «την κάτσαμε τη βάρκα».