Λαγός τυφλωμένος από τα φώτα

Αν δεν συμβεί κάποιο θαύμα της τελευταίας στιγμής, η θητεία του Γιάννη Ιωαννίδη στον (υφ)υπουργικό θώκο ολοκληρώνεται μεθαύριο, έπειτα από 25 λίαν τεταραγμένους μήνες. Εφόσον το κόμμα που άνοιξε την αγκάλη του στον «ξανθό» περάσει στην αντιπολίτευση, ο πιο επιτυχημένος Ελληνας προπονητής στην ιστορία του μπάσκετ θα περάσει σε ρόλο αντιπολιτευόμενου χειροκροτητή, εφόσον φυσικά εκλεγεί από τους συντοπίτες του ψηφοφόρους στη Θεσσαλονίκη.

Εάν μείνει εκτός Κοινοβουλίου, δεν θα προλάβει καν να λάβει τη βουλευτική σύνταξη, διότι η νομοθεσία απαιτεί τετραετή παρουσία στα έδρανα και κλεισμένο το 65ο έτος της ηλικίας. Ο Ιωαννίδης γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1945. Οχι ότι θα του λείψουν τα 1.400 ευρώ, βέβαια...

Ομολογώ ότι υποδέχθηκα -ο αφελής- με σχετική αισιοδοξία την υπουργοποίηση του Ιωαννίδη τον Σεπτέμβριο του 2007, ίσως επειδή γνώριζα τον παλιό του νταλκά για την προκοπή του τόπου και του ελληνικού αθλητισμού. Νομίζω ότι ο ίδιος θα προτιμούσε πόστο στο Υπουργείο Παιδείας, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

«Εάν δεν μπορέσει αυτός, δεν θα μπορέσει κανένας», θυμάμαι να γράφω σε ένα αφιέρωμα στο περιοδικό «Athletics». Οπως ήδη σημείωσα μερικές αράδες πιο πάνω, έχω μια τάση να γίνομαι αφελής.

Ο Ιωαννίδης παρασύρθηκε γρήγορα από τα γρανάζια της μικροπολιτικής και άφησε να ξεκολλήσει από το κούτελό του η ετικέτα του «υπερκομματικού». Ανήμπορος και ίσως απρόθυμος να κρατήσει οποιασδήποτε μορφής ισορροπία, κατόρθωσε να δημιουργήσει μόνο εχθρούς στον χώρο.

Οταν η πολιτεία ξεκίνησε εκστρατεία για να αλώσει με δικούς της ανθρώπους τις αθλητικές Ομοσπονδίες και την Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή έχασε την όποια έξωθεν καλή μαρτυρία και έστειλε στα χαρακώματα δικαίους και αδίκους. Ο Ιωαννίδης θεωρήθηκε σταυροφόρος αυτής της εκστρατείας.

Το μπάσκετ, σύσσωμο σχεδόν, καταγγέλλει ότι βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της τελευταίας εικοσαετίας. Ο στίβος σκίζει τα ρούχα του ότι «ο Ιωαννίδης βοήθησε μόνο το μπάσκετ». Οι μικρότερες ομοσπονδίες διαμαρτύρονται για το προχειρογραμμένο νομοσχέδιο περί κατάργησης των προνομίων και καταγγέλλουν ότι η πολιτεία κλείνει τις πόρτες των σταδίων στα μούτρα των νέων.

Ο δήθεν πόλεμος ενάντια στη λαίλαπα του ντόπινγκ ανοίγει ένα παράθυρο για κάθε καταπακτή που (λέμε τώρα...) κλείνει, την ώρα που η βία στα γήπεδα αντιμετωπίστηκε με τα συνήθη ευχολόγια και με αναχρονιστικά μέτρα, τα οποία ούτως ή άλλως δεν εφαρμόζονται.

Για την κληρονομιά των Αγώνων του 2004, ας μην ανοίξουμε κουβέντα. Στην Κοπεγχάγη, όπου θα δοθεί απόψε το χρίσμα για την Ολυμπιάδα του 2016, η Αθήνα αντιμετωπίστηκε από τους ειδήμονες ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Στην καλύτερη για τον ίδιο περίπτωση, ο «ξανθός» πελάγωσε και πορεύτηκε σαν λαγός τυφλωμένος από τους προβολείς αυτοκινήτου. Στη χειρότερη, απλώς αποδείχθηκε λίγος και απέτυχε. Τι σχέδιο έχει στο μυαλό του για τη μεθεπόμενη μέρα; Δυσκολεύομαι να τον φανταστώ συνταξιούχο, πόσω μάλλον προπονητή εν ενεργεία (αν και θα είχε ενδιαφέρον αυτό το τελευταίο).

Κάτι μου λέει ότι ο 64χρονος Ιωαννίδης θα διεκδικήσει σύντομα νέο θεσμικό ρόλο στο επαγγελματικό μπάσκετ, τον ίδιο που φλέρταρε πριν από επτά-οκτώ χρόνια. Τότε να δείτε γλέντια στο στερέωμα...