O ευφυής κύριος Νικοπολίδης

Η περίπτωση του Αντώνη Νικοπολίδη ασφαλώς και είναι μία από τις πλέον ξεχωριστές στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Δεν βρίσκεις εύκολα ανθρώπους στον χώρο με την δική του υπομονή και επιμονή και με τέτοια διάθεση για δουλειά για τόσα πολλά χρόνια.

Περνώντας πάνω από έξι εξαιρετικά δύσκολα έτη στον Παναθηναϊκό, στην σκιά του μεγάλου Γιόζεφ Βάντσικ, με ελάχιστες συμμετοχές, όχι μόνο δεν απογοητεύτηκε, όχι μόνο δεν τα παράτησε, αλλά στα 38 του χρόνια ανάγκασε ολόκληρο Αρσέν Βενγκέρ να ασχοληθεί εκτενώς μαζί του. Κι αυτό μετά από ΝΙΚΗ της Αρσεναλ στο Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα με 2-0 κι όχι έπειτα από ισοπαλία ή ήττα.

Η απόδοση του στο «Εμιρεϊτς» ήταν πιθανότατα η καλύτερη στα 21 χρόνια καριέρας. Από την ταπεινή Αναγέννηση Άρτας το… μακρινό 1988, έως τον Ολυμπιακό το 2009. Και απ’ ότι φαίνεται έπεται συνέχεια. Για πόσο ακόμα άραγε;

«Ο Νικοπολίδης δεν ήταν απλά καλός, αλλά ευφυέστατος. Μπορείς να καταλάβεις γιατί έπαιζε τόσα χρόνια στην Εθνική Ελλάδας. Αισθάνθηκα ότι για 90 λεπτά δεν θα μπορούσε να κρατήσει την απόδοση του σε τόσο υψηλό επίπεδο», ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια του Αλσατού τεχνικού, χρησιμοποιώντας την πλέον ιδανική λέξη για να χαρακτηρίσει τον Έλληνα γκολκίπερ. «Ευφυέστατος» είπε. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο όπλο του Νικοπολίδη.

Κανείς δεν υποστήριξε ποτέ πως είναι ο πλέον αλτικός τερματοφύλακας στον κόσμο. Κανείς δεν υποστήριξε ποτέ πως είναι ο πιο ευκίνητος, κανείς δεν υποστήριξε ποτέ πως διαθέτει τα καλύτερα αντανακλαστικά από οποιονδήποτε άλλο, κανένας δεν του έβγαλε ποτέ το καπέλο για την σταθερότητα του στις εξόδους. Αυτό που τον κάνει όμως τόσο ξεχωριστό είναι το μυαλό του, οι άριστες τοποθετήσεις του και η διορατικότητα του.

Ο Νικοπολίδης κάνει απλώς όσους παρακολουθούν ποδόσφαιρο επιδερμικά να… μακαρίζουν την τύχη του σε κάθε παιχνίδι, την ώρα που αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους είναι απλώς αποτέλεσμα ικανότητας και ουδεμία σχέση έχει με… τυχερά παιχνίδια της μπάλας. Μπορεί να μετατρέψει μια εν δυνάμει πολύ δύσκολη απόκρουση σ’ ένα απλό μπλοκάρισμα. Έχει πάντα πλήρη αντίληψη για το που βρίσκεται στην πλάτη του η εστία και είναι ικανός να διαπιστώσει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου τις πιθανές διόδους της μπάλας προς το τέρμα του ανάλογα με τα σώματα που έχει μπροστά του.

Ναι, ο Νικοπολίδης δεν κάνει εντυπωσιακές αποκρούσεις. Γιατί πολύ απλά δεν τις χρειάζεται. Δουλεύει πάρα πολύ με τα πόδια, πολύ λιγότερο με το σώμα και καταφέρνει να είναι σχεδόν πάντα εκεί καλύπτοντας τον χώρο γρήγορα και παράλληλα κάθε άλλη αδυναμία του. Οι περιττές κινήσεις απουσιάζουν τελείως απ’ το ρεπερτόριο του κερδίζοντας με αυτό τον τρόπο σε αμεσότητα.

Με τέτοιου είδους χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του μπορεί να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο τουλάχιστον για δύο χρόνια ακόμα. Με την αποχώρηση του από την Εθνική εκμηδένισε τις χαμένες ώρες προπόνησης και κέρδισε σε φρεσκάδα. Και με αυτόν στη σύνθεση του ο Ολυμπιακός απέναντι σε μία τέτοια Αρσεναλ μετέτρεψε μια διαγραφόμενη βαριά ήττα σε απλή απώλεια τριών βαθμών.