Για την ώρα γίνεται ένα διαρκές πείραμα

Ηθελα να γράψω κάτι για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, αλλά η αποκάλυψη ότι ο Νίκος Θανόπουλος έβαλε χορηγό στο μπροστινό μέρος της φανέλας το όνομα μιας εταιρείας που ούτε καν το ήξερε ομολογώ ότι κάπου με γονάτισε! Μπουσουλώντας θα προσπαθήσω να πω δυο πράγματα που έχω καταλάβει (;) για την εφετινή ΑΕΚ.

Ξεκινάω με κάτι αυτονόητο διότι στην Ελλάδα αυτά πολύ συχνά τα ξεχνάμε. Οι καιροί που ο προπονητής έμπαινε στα αποδυτήρια και έτρεμε η γη πέρασαν ανεπιστρεπτί. Σήμερα οι ποδοσφαιριστές είναι μικρές επιχειρήσεις. Κάποτε κουμάντο για τα λεφτά τους έκανε ο πατέρας τους. Σήμερα έχουν λογιστές, δικηγόρους, οικονομικούς συμβούλους, υπεύθυνους μάρκετινγκ, μάνατζερ.

Κάποτε είχαν απλώς κολλητάρια δημοσιογράφους και ενδιαφέρονταν να τα έχουν καλά με τους τηλεσχολιαστές. Σήμερα διατηρούν ιστοσελίδες. Κάποτε φοβόντουσαν τους προπονητές τους διότι αυτοί μπορούσαν να τους καταστρέψουν την καριέρα ευκολότερα από το να τους τη φτιάξουν. Σήμερα, αν δεν γουστάρουν τους προπονητές τους, αλλάζουν ομάδα. Κάνουν μια προσφυγή, επικαλούνται μείωση της προσωπικότητας και πάνε αλλού. Γιατί τα θυμίζω αυτά; Επειδή μου φαίνεται ότι ο Μπάγεβιτς δεν τα λαμβάνει υπόψη του.

Aφεντικό

Ο Μπάγεβιτς είναι 62 χρόνων και έχει αγαπήσει ένα άλλου τύπου ποδόσφαιρο. Πιστεύει ότι σε μια ομάδα πρέπει να υπάρχει ένα αφεντικό, ο προπονητής. Μόνο που το αφεντικό πρέπει στο μυαλό του να έχει μια κεντρική ιδέα, ένα σχέδιο.

Σχεδιασμός

Είναι αλήθεια ότι η φυγή του Κυργιάκου ανέτρεψε στο πάρα πέντε της έναρξης του πρωταθλήματος τον σχεδιασμό. Ποιος όμως τον είχε δει αυτόν τον σχεδιασμό; Αν κάτι σχεδιάζεις όλο το καλοκαίρι κι αν δουλεύεις μια ομάδα με ένα δεδομένο σχήμα, έτοιμη να αποκτήσει ευδιάκριτα χαρακτηριστικά και ταυτότητα, ακόμα κι αν χάνοντας τον Κυργιάκο παίρνεις 4 παίκτες, τους βάζεις στην ενδεκάδα σιγά σιγά ώστε να μη χαλάσεις τις ισορροπίες του σχήματος που έχεις στο μυαλό σου.

Μιλάνε όλοι για το γεγονός ότι η ΑΕΚ έπαιξε τα δύο ντέρμπι (με Ολυμπιακό και ΠΑΟ) με ενδεκάδες αποτελούμενες από παίκτες που δεν είχαν παίξει ούτε ένα φιλικό ματς: να δεχτώ ότι σε αυτά τα ματς χτύπησε συναγερμός και ο προπονητής προσπάθησε να βάλει τους καλύτερους ποντάροντας στον εγωισμό και την ποιότητά τους.

Ομως πριν από τα ματς αυτά η ΑΕΚ αγωνίστηκε στα Γιάννενα έχοντας στην ενδεκάδα της έξι παίκτες που αποκτήθηκαν μετά τις 20 Αυγούστου (μιλάω για τον Αρσε, τον Χέρσι, τον Νέμεθ, τον Γιάχιτς, τον Γκερέιρο και τον Αραούχο). Αν δοκιμάζεις κάτι το καλοκαίρι, τι χρειάζονταν όλοι αυτοί ταυτόχρονα σε ένα απλό μάλιστα εκτός έδρας παιχνίδι; Αν δηλαδή δεν πωλείτο ο Κυργιάκος τι θα έκανε η ΑΕΚ; Δεν θα κατέβαινε να παίξει στα Γιάννενα;

Σπόντα

Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά αυτό που υπάρχει στην ΑΕΚ είναι κυρίως ένα πρόβλημα εμπιστοσύνης. Ενας προπονητής που αποκτά από σπόντα πέντε παίκτες την τελευταία εβδομάδα των μεταγραφών τούς ρίχνει στο γήπεδο μόνο αν δεν πιστεύει στην ομάδα με την οποία δούλεψε το καλοκαίρι.

Θυμάμαι ότι, όταν η ΑΕΚ απέκτησε τον Λεονάρντο ύστερα από εκείνη τη βασανιστική διαπραγμάτευση με τον Γιάννη Κομπότη, ο Μπάγεβιτς τον έβαλε να παίξει βασικός σε ένα φιλικό το ίδιο απόγευμα! Αν ήμουν ο Μαντούκα, ο Ιορντάκε, ο Ταχτσίδης και είχα τρέξει στα βουνά της Αυστρίας ευελπιστώντας να πάρω μια θέση στην ενδεκάδα, θα θύμωνα πολύ. Κυρίως θα έπαιρνα το μήνυμα ότι ο προπονητής μου δεν με πολυεμπιστεύεται.

Κόουτς

Ποιοι έπαιξαν σχετικά καλά στα δύο ντέρμπι; Οσοι νιώθουν ότι ο κόουτς τούς πιστεύει. Ο Καφές π.χ. που είναι παιδί του. Κι ο Μαϊστόροβιτς. Κι ο Γκερέιρο που με τον Ολυμπιακό κάπως προσπάθησε, άντε κι ο Νέμεθ κι ο Αραούχο που μονιμοποιήθηκαν στην ενδεκάδα πριν βρουν σπίτι στην Αθήνα. Ποιοι δεν φάνηκαν; Οσοι νιώθουν ότι σε κάθε ματς δίνουν εξετάσεις. Ο Μαντούκα που νομίζεις ότι στην πρώτη λάθος πάσα θα βγει. Ο Μπλάνκο που είδε δύο συμπαίκτες του στην επίθεση (τον Εντίνιο και τον Τζεμπούρ) μυστηριωδώς να εξαφανίζονται και που στα Γιάννενα βρέθηκε άνευ λόγου στον πάγκο. Κι ο Σκόκο. Που αντί να είναι το πρώτο βιολί της ΑΕΚ μετά την περσινή αρκετά καλή χρονιά του βλέπει ότι η ομάδα έχει γεμίσει παίκτες (Γκερέιρο, Νέμεθ, Λεονάρντο, Μαντούκα) που εποφθαλμιούν τη θέση του.

Χρήματα

Λένε πολλοί ότι από την ΑΕΚ λείπουν τα χρήματα. Εγώ λέω ότι έτσι όπως είναι διαρθρωμένη η ΑΕΚ, αν υπήρχαν χρήματα θα γίνονταν ακόμα μεγαλύτερα λάθη. Οταν λείπει ο σχεδιασμός προκύπτουν ομάδες χωρίς σειρά: αυτό είναι η φετινή ΑΕΚ για την ώρα. Η ΑΕΚ έχει έξι αμυντικά χαφ (Μάκο, Ενσαλίβα, Γιάχιτς, Γκέντσογλου, Γιαχάγια, Ρίκα) και με τον ΠΑΟ και τον Ολυμπιακό σε αυτή ειδικά τη θέση είχε πρόβλημα.

Εχει έξι μεσοεπιθετικούς (Σκόκο, Λεονάρντο, Γκερέιρο, Νέμεθ, Μαντούκα, Ταχτσίδη) και ο προπονητής της προσπαθεί να βρει ένα σχήμα στο οποίο να χωράνε τουλάχιστον 5 ξεχνώντας ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Εχει τέσσερα στόπερ (τον Μαϊστόροβιτς, τον Αλβες, τον Μανωλά και τον Αρσε) κι αν λείπει κάποιος γυρνά να καλύψει τη θέση ο Γιάχιτς. Εχει δύο ακραίους που κανείς δεν έχει δει (τον Ιορντάκε και τον Χέρσι) και ένα μόνο φορ, τον Μπλάνκο! Ολοι αναρωτιούνται γιατί σε κάθε ματς αλλάζει και η διάταξή της. Μα πώς να μην αλλάξει; Αφού η ίδια η ομάδα είναι ένα διαρκές πείραμα!

Ακρη

Θα βρει την άκρη ο Ντούσαν; Θα 'λεγα ότι μόνο αυτός μπορεί να τα ξεμπλέξει, έτσι όπως τα κατάφερε. Μετά όμως ακούω ότι ο Θανόπουλος είπε να βάλουν τον χορηγό μπροστά στη φανέλα, χωρίς ο χορηγός να το ξέρει, και δεν ξέρω τι να πω...

Magic Λεάλ

Ηθελα να το γράψω από χθες, αλλά δεν είχα χώρο: είναι ένα μικρό ποίημα το γκολ του Λεάλ στο ματς του Εργοτέλη με τον Πανθρακικό. Είναι ένα γκολ τόσο ιδιοφυές και τόσο σπάνιο που έδωσε λάμψη στο δικό μας πρωτάθλημα και που μπήκε στην αγωνιστική που τα γκολ έλειψαν. Είναι τόσο ηθελημένο αυτό το «μυτάκι» με το οποίο η μπάλα παίρνει εντολή να ταξιδέψει στο παράθυρο της εστίας του Βρονταρά ώστε το γκολ κάθε φορά που το βλέπεις γίνεται και ομορφότερο.

Εχει απόλυτο δίκιο ο Γιάννης Τσαΐνης όταν στη μετάδοση του SuperSport μονολογεί ότι πρόκειται για το ωραιότερο ίσως γκολ του εφετινού πρωταθλήματος. Είναι τόσο ιδιότυπη η κίνηση, τόσο ξεχωριστή η σκέψη και τόσο μοναδική η εκτέλεση που αποκλείεται να δούμε στο ελληνικό πρωτάθλημα κάτι πιο θεαματικό.

Οσες φορές κι αν το είδα, μου ερχόταν στο μυαλό ο κλασικός ορισμός του Μονιτσέλι στους «Εντιμότατους φίλους μου», όταν μιλώντας για την ιδιοφυΐα υποστηρίζει ότι είναι κάτι που προϋποθέτει «μια σκέψη πέρα από τα συνηθισμένα, μια μοναδική ταχύτητα στην εφαρμογή, μια σπάνια διάθεση να κάνεις κάτι που ο κόσμος θα εκτιμήσει γιατί του φάνηκε πέρα από τα συνηθισμένα».

Τι είναι αυτός ο Λεάλ; Πώς σκέφτεται τέτοια πράγματα; Από πού μας ήρθε; Εχει κάνει κι άλλα τέτοια εκεί που αγωνιζόταν προηγουμένως ή είναι ο αέρας της Κρήτης αυτός που του δίνει τη δύναμη να επιχειρεί πράγματα που στην Ελλάδα ούτε καν σκεφτόμαστε; Και έχει σκοπό να τολμήσει κάτι ακόμα πιο σύνθετο ή όπως οι μεγάλοι μάγοι έχει απλώς ένα και μόνο σπουδαίο κόλπο που μπορεί να επαναλάβει;

Μπήκαν μόνο έντεκα γκολ στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος. Θα 'λεγα ότι ήταν κρίμα που μπήκαν άλλα δέκα! Μπροστά στην απίστευτης ομορφιάς εκτέλεση του Λεάλ όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν συνηθισμένα, σχεδόν άχρηστα. Η μνήμη που δεν έχει περιθώρια για τα μη σημαντικά θα κρατήσει μόνο ένα.

Φροντιστήριο και γρήγορα

Ωραία, έγινε διεθνής ο νεαρός Ηλίας Σπάθας και ανταμείφθηκε για το πολύ καλό περσινό πρωτάθλημά του. Αλλά εγώ θέλω να κάνω μια ερώτηση κι όποιος (ΚΕΔ, Βασάρας, κ.ά.) ξέρει την απαντάει. Από ξένες γλώσσες πώς πάει ο νεαρός; Μιλάει τίποτα;

Είναι αλήθεια ότι στα πρόσφατα τεστ αγγλικών δεν τα πήγε πολύ καλά; Το 'χει προσέξει αυτό ο Κύρος ή θα τον στείλουν σε κάνα ματς του εξωτερικού και θα γελάνε όλοι μαζί μας; Αν το παιδί είναι Ο.Κ. πάω πάσο. Αν όχι, ταχύρρυθμα φροντιστήρια και γρήγορα. Από αύριο κιόλας...