O στόχος επετεύχθη

Τι ακριβώς να διεκδικήσεις πηγαίνοντας στο «Εmirates»; Μα το προφανές: τη μικρότερη δυνατή σε έκταση ήττα κατά πρώτο και κύριο λόγο. Επειτα ό,τι άλλο και να ερχόταν καλοδεχούμενο ασφαλώς θα ήταν, αλλά το βασικό ήταν να μην «τσαλακωθεί» το γόητρο. Και αυτό δεν «τσαλακώθηκε» χάρη σε πολλά πράγματα.

Χάρη στον Αντώνη Νικοπολίδη, που αν ήταν τέσσερα-πέντε χρόνια μικρότερος, θα ήταν ήδη στο μπλοκάκι του Βενγκέρ μετά τη χθεσινή εμφάνισή του. Χάρη στην καταπληκτική σε ένα ακόμα ματς τετράδα της άμυνας του Ολυμπιακού (Μέλμπεργκ, Ζεβλάκοφ, Αβραάμ και Μπράβο με σειρά καλής απόδοσης) και στον Λεντέσμα, που μάζευε όλα τα «σκουπίδια» έξω από την περιοχή και έκλεινε όσο περισσότερες «τρύπες» μπορούσε.

Τι του έλειπε, εκτός από την τύχη που είχε με το μέρος του, για να πάρει ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα; Ενας καλύτερος Ντουντού, ο Γκαλέτι και ένα πολύ καλύτερο αριστερό χαφ. Με αυτά και με την τύχη ίσως και να είχε φύγει με κάτι καλύτερο. Δεν έγινε όμως και τίποτα που δεν το πέτυχε.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι το σημαντικό ματς για τον Ολυμπιακό χθες δεν ήταν το δικό του με την Αρσεναλ, ήταν αυτό της Αλκμααρ με τη Σταντάρ Λιέγης. Αυτό λοιπόν έληξε με τον ιδανικό τρόπο για τον πρωταθλητή Ελλάδας. Ισόπαλο. Πράγμα που σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του έναν τελικό πρόκρισης.

Αν νικήσει την επόμενη αγωνιστική στο Καραϊσκάκη τη Σταντάρ Λιέγης, η υπόθεση πρόκριση θα είναι αποκλειστικά στο δικό του χέρι. Τόσο εύκολα, τόσο απλά, αλλά και τόσο δύσκολα να το κάνεις στο γήπεδο, διότι απλώς η Σταντάρ είναι ομάδα που χάνει πολύ δύσκολα. Το έδειξε και χθες, το έδειξε και στην πρεμιέρα με την Αρσεναλ.