Μάθημα για το πώς παίζεις με τρία αμυντικά χαφ

Ο Χενκ Τεν Κάτε είχε κατά την προετοιμασία του ντέρμπι αρκετά στο μυαλό του το περσινό ματς εναντίον της AEK στα πλέι οφ, το τελευταίο ντέρμπι της χρονιάς, ένα παιχνίδι που είχε κερδίσει χωρίς τον Σισέ. Επιπλέον ο Τεν Κάτε είχε δει πόσο η άμυνα της ΑΕΚ υπέφερε από τους μέσους του πρωταθλητή την Τετάρτη – ειδικά τον Τοροσίδη. Είχε δει επίσης πόσα προβλήματα είχαν τα στόπερ της ΑΕΚ με τον κινητικό Ντιόγο.

Η ανάλυσή του είχε ως αποτέλεσμα τη χθεσινή του ενδεκάδα. Μια στατική άμυνα για να μη βρουν χώρο ο Μπλάνκο και ο Σκόκο, τρία αμυντικά χαφ για να πιεστούν ο Γκερέρο, ο Μαντούκα, ο Καφές κι όποιος άλλος τολμήσει να κουβαλήσει μπάλα, κι από εκεί κι έπειτα μπάλα στον Καραγκούνη και στον Λέτο και αναμονή της στιγμής που η ασύνδετη άμυνα της ΑΕΚ θα δώσει την ευκαιρία στους επιθετικούς να απειλήσουν.

Ο Μπάγεβιτς, από την άλλη, φαίνεται ότι είχε αρκετά στο μυαλό του το ματς με τον Ολυμπιακό και προσπάθησε να διορθώσει την ενδεκάδα που παρέταξε την Τετάρτη. Μόνο που χθες δεν υπήρχε Τοροσίδης για να τον παίξει ο Γιαχάγια, και ο Γιαχάγια, που είναι πιο δυναμικός από τον Μάκο αλλά δεν έχει κάποια δημιουργική ικανότητα, έμεινε να γυρνά το γήπεδο χωρίς αντίπαλο.

Ο Μαντούκα που επιστρατεύτηκε στα χαφ έχω ξεχάσει πότε έχει παίξει καλά για τελευταία φορά. Δεν ξέρω αν αυτή η ενδεκάδα της ΑΕΚ θα δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα στον Ολυμπιακό, όμως για να διασπάσει την άμυνα του ΠΑΟ μόνο ικανή δεν έμοιαζε: ο Σιμάο, ο Σίλβα και ο Κατσουράνης μόνο προβλήματα δεν μπορούσαν να έχουν με αντιπάλους τους μέσους της «Ενωσης».

Το γκολ του Σαλπιγγίδη (που έχει δημιουργήσει μια τρομερή παράδοση στο να σκοράρει κόντρα στην ΑΕΚ) ήρθε ως λογική συνέπεια: η μία ομάδα, ο ΠΑΟ, χωρίς να εντυπωσιάζει κέρδιζε διαρκώς μέτρα, η άλλη, η ΑΕΚ, απλωνόταν ολοένα και περισσότερο στο γήπεδο. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Τεν Κάτε υποχρεώθηκε να βγάλει τον Καραγκούνη (που πόναγε) και έβαλε τον Σισέ για να τρέξει στους κενούς χώρους: ο Γάλλος είχε δυο ευκαιρίες για να τελειώσει το ματς, αλλά έδειξε την ανετοιμότητά του, δικαιολογώντας τη σοφή επιλογή του προπονητή του να τον αφήσει εκτός ενδεκάδας.

Ο Μπάγεβιτς, από την άλλη, ανέχθηκε τον Σκόκο επί είκοσι λεπτά ακόμα και μετά, αφού τον έβγαλε, γέμισε την επίθεσή του με παίκτες: ο Λεονάρντο έκανε δύο σουτ, τον Παυλή και τον Ταχτσίδη δεν τους είδε κανείς. Γιατί; Πρώτον γιατί οι δύο αμυντικές ζώνες δεν άφηναν χώρους και περιθώρια σε παίκτες που θέλουν την μπάλα, και δεύτερον γιατί η ΑΕΚ δεν έχει ούτε ομοιογένεια ούτε κάποιο σχέδιο δράσης και ανάπτυξης στην επίθεση.

Για δεύτερο κατά σειρά σημαντικό ματς δεν καταγράφεται μια φάση στην οποία ο Μπλάνκο να απειλεί τον αντίπαλο τερματοφύλακα κι αυτό τα λέει όλα. Δυο τρία σουτ στο τέλος, μια-δυο ενέργειες μεγάλης θέλησης όπως αυτή του Αραούχο στο 90', δεν είναι δείγματα οργανωμένου παιχνιδιού.

Στον ΠΑΟ αρκούσε η ψυχραιμία του πολύ καλού Τζόρβα. Στο τέλος του ματς φάνηκε καθαρά ότι ο μεν Τεν Κάτε, που έδωσε ένα τακτικό μάθημα χρήσης τριών αμυντικών χαφ, έχει μια ομάδα ικανή να διεκδικήσει τον τίτλο, ο δε Ντούσαν έχει μια αποστολή σαφώς δυσκολότερη, δηλαδή να φτιάξει μια ομάδα: η ΑΕΚ των πέντε μεταγραφών μετά τις 22 Αυγούστου αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν έχει οργανωμένο παιχνίδι παρά μόνο θέληση: δυστυχώς αυτό δεν φτάνει.

Το ντέρμπι είχε πολλή τακτική, πήγε στα μέτρα του Τεν Κάτε. Που είχε λύσεις εκεί που ο Μπάγεβιτς είχε δισταγμούς και αμφιβολίες…