Οι πόντοι που κάνουν τη διαφορά στη σούμα

Είναι τα ματς που ακόμα και όταν τα κερδίζεις μπορεί να μη σου πει κανείς «μπράβο», αλλά αν δεν τα κερδίσεις φέρνουν αυτόματα γκρίνια. Οταν έχεις περάσει νικηφόρα από την Τούμπα και το ΟΑΚΑ, το να γκελάρεις με τον Πανιώνιο δεν υπάρχει στο μυαλό σου. Ενα γκολ του Ζαϊρί αρκούσε για να περάσει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας ο Ολυμπιακός, πριν πετάξει σήμερα για το Λονδίνο.

Ο Ζίκο σίγουρα στις μέρες που μάγευε μέσα στα γήπεδα έχει δει καλύτερο ποδόσφαιρο από αυτό που παίχτηκε στο γήπεδο Καραϊσκάκη, αλλά είναι ο πρώτος που μπορεί να βεβαιώσει πως μία νίκη είναι πάντα προτιμότερη από τα εύσημα του «παίξαμε καλά, αλλά ατυχήσαμε». Τα πρωταθλήματα είναι μαραθώνιοι και όχι σπριντ, διαρκούν μήνες και όχι δύο με τρεις εβδομάδες. Και όταν γίνεται η σούμα στο τέλος, οι πόντοι που κάνουν τη διαφορά προέρχονται από τέτοια ματς. Από αγώνες δηλαδή που δεν έχεις παίξει καλά, αλλά που έφυγες από τον αγωνιστικό χώρο με τους τρεις πόντους στο σακούλι.

Μια και συζητάμε λοιπόν για το τι γίνεται όταν κερδίζεις τέτοια ματς, ας σκεφτούμε για λίγο τι θα γράφαμε όλοι σήμερα αν δεν κατάφερνε να νικήσει ο Ολυμπιακός. Θα υπήρχε γκρίνια; Χωρίς δεύτερη κουβέντα, ναι. Αναλογιστείτε φέρνοντας στο μυαλό σας τη φάση του Μπάλαμπαν στο τέλος. Με το τέρμα μπροστά του και την μπάλα χαμηλά, ο Κροάτης έπιασε ένα σουτ το οποίο εξουδετέρωσε ο Νικοπολίδης.

Για την κλάση του δεν ήταν και το καλύτερο σουτ που μπορούσε να κάνει, αλλά και έτσι δεν έχω δει λίγα να πηγαίνουν μέσα. Εάν πήγαινε στη γωνία ή αργούσε να αντιδράσει ο γκολκίπερ, θα ήταν η κλασική εικόνα ενός ματς στο οποίο η καλύτερη ομάδα προηγείται, χαλαρώνει και το πληρώνει. Πάντως για ένα διάστημα στο πρώτο μέρος, πριν κάνει την απόλυτα φυσιολογική συντήρηση δυνάμεων, ο Ολυμπιακός ήταν πιο καλός από τα άλλα έως τώρα παιχνίδια στη σεζόν.

Με την Αρσεναλ να πλησιάζει, όποιος ισχυριστεί ότι η δική του ομάδα δεν θα ενεργούσε αναλόγως κατεβάζοντας ταχύτητα, θα πρέπει να τσεκάρει πως δεν μεγαλώνει η μύτη του!

Ο Πανιώνιος πάντως με τη χθεσινή εικόνα του έχει δικαίωμα να ελπίζει σε καλύτερες μέρες. Ο Φερέρα δεν έγινε κακός προπονητής μέσα σε λίγους μήνες, αφού πέρυσι με τον Πανθρακικό ήταν (ξεκάθαρα για όποιον καταλαβαίνει) ο καλύτερος τεχνικός στο πρωτάθλημα.

Δεν έχει τον Εστογιάνοφ, δεν έχει πάρει από τον Ρεκόμπα αυτά που περιμένει και ο Μπάλαμπαν είναι εξαιρετικός, αλλά ο τρόπος που του φτάνει η μπάλα δεν είναι αυτός που προτιμά. Ομως είναι μία ομάδα που έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης και ακόμα δεν την είδαμε με όλα τα αστέρια της στην ενδεκάδα.