Oι αόρατοι του Κατοβίτσε

Mεσημέρι Πέμπτης στο Κατοβίτσε, 26 ώρες πριν από το τζάμπολ του προημιτελικού μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, γέμισε το λόμπι του ξενοδοχείου «Novotel» με ελληνικές φωνές. Το γκρουπ των 160 «Πελαργών» είχε μόλις καταφτάσει. Στα πρόσωπα των ανθρώπων της ελληνικής αποστολής η ανησυχία ήταν προφανής. «Πώς θα ησυχάσει η ομάδα με όλους αυτούς πάνω στο κεφάλι της;».

Τρεισήμισι μέρες αργότερα, μεσάνυχτα Κυριακής, στο ίδιο λόμπι του ίδιου ξενοδοχείου. Οι πανηγυρισμοί Ισπανών, Ελλήνων, αλλά και Σέρβων έχουν μόλις κοπάσει. Αρκετοί παίκτες ξεκινούν για μια νυχτερινή βόλτα για να ξεσκάσουν ενώ μερικοί φωτογραφίζονται με φιλάθλους. Σε κάποια ήσυχη γωνιά εκπρόσωποι των οργανωμένων Ελλήνων εκδρομέων πλησιάζουν τον αρχηγό της αποστολής της Εθνικής για να αποχαιρετήσουν.

«Στην αρχή ψάχναμε τρόπο για να σας διώξουμε», ομολογεί ο Γιώργος Κολοκυθάς. «Ωστόσο, η συμπεριφορά σας ήταν υποδειγματική. Την επόμενη φορά θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε στα δωμάτια των παικτών»! Η εντολή που είχε δοθεί σε κάθε μέλος ήταν «Εσο αόρατος». Εξω από το ξενοδοχείο ο Γιόνας Καζλάουσκας κάνει τις τελευταίες δηλώσεις του επί πολωνικού εδάφους: «Το μετάλλιο που κατακτήσαμε το οφείλουμε και στον κόσμο που μας συμπαραστάθηκε.

Οταν ήρθαν και μας χειροκρότησαν μετά την ήττα από τη Ρωσία πρόσεξα ότι μερικοί παίκτες είχαν δάκρυα στα μάτια τους», τονίζει μεταξύ πολλών άλλων. «Δεν σας καταλαβαίνω εσάς τους Ελληνες», είχε πει ο ίδιος όταν είδε την ομάδα να αποθεώνεται ύστερα από ήττα. Αλλιώς μας θυμόταν από τη θητεία του στον Ολυμπιακό... Στη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ η ελληνική ομάδα βρήκε στο διάβα της... οχτρούς: την ΠΓΔΜ στο ξεκίνημα, την Τουρκία αργότερα.

Οι Σκοπιανοί μετέτρεψαν τον αγώνα με την Ελλάδα σε εθνική υπόθεση, κουβάλησαν στο Πόζναν φανατισμένους εθνικιστές και προχώρησαν σε κάθε λογής προκλήσεις, όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στην κεντρική πλατεία της πόλης. Οι δικοί μας τους αγνόησαν επιδεικτικά. Στον αγώνα με τους Τούρκους εμφανίστηκαν απρόσκλητοι στην ελληνική κερκίδα κάποιοι φαιοχίτωνες, αποφασισμένοι να δυναμιτίσουν την ατμόσφαιρα.

Οι «Πελαργοί» τούς απομόνωσαν και τους εξοβέλισαν στα ορεινά, όπως έκαναν με μια χούφτα Ελληνες παλικαράδες τη μέρα του αγώνα με την ΠΓΔΜ. Με άλλα λόγια, η ελληνική κερκίδα δίδαξε ήθος ακόμα και όταν τη ράντισαν με μπαρούτι. Απέβαλε από τους κόλπους της ακόμα και οπαδούς που επέμεναν να κρεμάσουν δίπλα στις ελληνικές σημαίες λάβαρα του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού. Και βέβαια στάθηκε στο πλευρό της ομάδας όταν αυτή τη χρειάστηκε περισσότερο: όχι στους πανηγυρισμούς, αλλά στα στραβοπατήματα.

Πώς και δεν βρέθηκε κάποιος -πλην του Καζλάουσκας- να πει ένα δημόσιο «μπράβο» στους φιλάθλους που ακολούθησαν ιδίοις εξόδοις την Εθνική στην Πολωνία; Μία απερίσκεπτη κίνηση των «Πελαργών» (η πράγματι αδικαιολόγητη ανακοίνωση-παρέμβαση που εκδόθηκε τις ταραγμένες μέρες του 2008) έκανε τα αφεντικά της ΕΟΚ να θεωρήσουν τον σύνδεσμο αντιπολιτευτικό πυρήνα και τους ηγέτες του σφετεριστές του θρόνου, πράγμα που έριξε άφθονο πάγο στις σχέσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Με το θάρρος του ανθρώπου που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις εκατέρωθεν και που νοιάζεται μόνο για το μπάσκετ, ελπίζω ότι το μορατόριουμ θα επιτευχθεί σύντομα και θα είναι μόνιμο. Εχω ζήσει διοργανώσεις στις οποίες την Εθνική χειροκροτούσαν όλοι κι όλοι 15-20 περαστικοί μετανάστες και προτιμώ να μην ξαναζήσω τη μοναξιά της Αττάλειας, της Ντιζόν ή της Τζιρόνα. Οταν δω να παρεισφρύουν στις τάξεις των «Πελαργών» ύποπτα στοιχεία ή πολιτικάντηδες που θα αναζητούν δούρειο ίππο, θα είμαι ο πρώτος που θα το καταγγείλω.