Ποιον αφορά το μήνυμα;

Αυτές τις εποχές έχω «κολλήσει» με το κατέβασμα από το Internet σπάνιων ταινιών. Η άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να κατεβάσω μια ταινία που θα έβρισκα στο βιντεάδικο της γειτονιάς μου, αλλά από τη στιγμή που δεν τη βρίσκω και ακόμα περισσότερο δεν τη βρίσκω ούτε στα μαγαζιά του Internet, είναι fair game. Οπου τη βρω έχει κατεβεί. Τις περισσότερες από τις σπάνιες ταινίες βρίσκει κάποιος στα private trackers. Sites όπου μέλη ανεβάζουν και κατεβάζουν ταινίες προσπαθώντας να κρατήσουν ένα ορθολογικό ratio, δηλαδή να δίνουν περίπου ό,τι παίρνουν.

Φυσικά, όπως με κάθε συλλέκτη, καταλήγω να κατεβάζω ταινίες που αν ο μέσος όρος ζωής πάει στα 300 αμφιβάλλω αν θα τις δω. Ανάμεσα στις ταινίες που μου προέκυψαν στην τύχη αλλά σίγουρα θα δω είναι το «Primitive London» του Arnold Louis Miller. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60 η λογοκρισία στον κινηματογράφο ήταν αυστηρή. Για παράδειγμα, για να βρίσκεται ένα ζευγάρι στο κρεβάτι, έπρεπε να είναι παντρεμένοι και είτε να κοιμούνται σε χωριστά κρεβάτια είτε να βρίσκονται σε διπλό, με τον άνδρα όμως να φοράει πιτζάμα και να έχει το ένα πόδι να πατάει το πάτωμα. Από τα τέλη όμως της δεκαετίας του '50 στην Αγγλία είχε βρεθεί ένα κόλπο.

Στα μικρά σινεμά του Σόχο στο Λονδίνο κοντά στο Cambridge Circus παιζόντουσαν οι φυσιολατρικές ταινίες. Με το πρόσχημα της φυσιολατρίας, ηθοποιοί και ηθοποιές ξεβρακωνόντουσαν μπροστά στις κάμερες κάνοντας ηλιοθεραπεία ή παίζοντας βόλεϊ, ενώ μια βαρύγδουπη φωνή εξήρε τις αρετές του γυμνισμού. Ετσι και οι μερακλήδες έπαιρναν το μάτι τους και τα προσχήματα διετηρούντο. Ο Louis Miller, κωλοπετσωμένος, από τις δεκάδες φυσιολατρικές ταινίες που είχε κάνει στα μέσα της δεκαετίας του '60 –κοντά στο 1965– γύρισε το «Primitive London». Σκηνές από το Λονδίνο που «ποτέ δεν κοιμάται», που κάτω από ένα υποτυπώδες πέπλο τουριστικών αξιοθεάτων το αντικείμενο ήταν το μπανιστήρι. Τέλος πάντων, η ιστορία με τα φυσιολατρικά σινεμά κράτησε μέχρι τις αρχές του '70, μέχρι η κοινωνία να κοιταχτεί στον καθρέφτη.

Οποιου του άρεσε το μάτι πήγαινε στα παλιά cartoon cinemas στο Picadilly που μετατράπηκαν σε πορνό, ενώ τα φυσιολατρικά το γύρισαν στο cinephile μέχρι που ο κόσμος βαρέθηκε. Ολα τα προηγούμενα έτσι εγκυκλοπαιδικά, αλλά για να μπω και στο κυρίως θέμα. Είναι ανάγκη, ρε παιδιά, στα Μέσα να υποκρινόμαστε ότι είμαστε ενάντια στη βία, ενώ με το που υπάρχει καπνός μας φεύγουν τα πλεμόνια να φυσάμε μπας και η φωτιά ανάψει; Γιατί, ρε παιδιά, να υποκρινόμαστε ότι είμαστε «φυσιολάτρες», όταν το αντικείμενο είναι να δείξουμε κώλους; Το λέω για το ράδιο. Πάρτι κάνουμε όταν υπάρχει τζέρτζελο με τη διαιτησία. Γιατί ξέρουμε ότι εκεί σηκώνει και κουβέντα για το παρασκήνιο, ανεξάρτητα αν τα περισσότερα στα κουτουρού ακούγονται –και «εσύ μου έκανες αυτό, αλλά εμείς σας κάναμε το άλλο» και ψυχοδράματα και αδικίες και κολοκύθια στο πάτερο.

Και σαν τις θεούσες παρθένες πρέπει να λέμε: «Σε παρακαλώ, μήπως θα μπορούσαμε να σταματήσουμε να μιλάμε για τη διαιτησία;». Αφού με τη διαιτησία βαράνε τα ραδιοφωνικά κόκκινα. Τι θυμόσαστε καλύτερα από το ραδιόφωνο, την περιγραφή του συνδυασμού Καραπιάλη – Γκόγκιτς στο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 4-2 ή την κουβέντα αν στο 2-1 ο Ανατολάκης σήκωσε ψηλά το πόδι; Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ρε παιδιά, η τηλεόραση είναι για τις φάσεις και το ραδιόφωνο για όσους έχουν δουλειά και βρίσκονται στο αμάξι, και για κουβέντα μετά το ματς «μας σφάξανε», «τους σφάξαμε» και μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι.

Επίσης καταλαβαίνω την ανάγκη των «γραμμών επικοινωνίας». Ακριβώς όπως καταλαβαίνω τη γοητεία των ερασιτεχνικών πορνό σε σχέση με τα επαγγελματικά. Αλλο εγώ, ο Κάρπετ με Κώστα, τον Τάσο και τον Κυφώ να βγαίνουμε και να κάνουμε τα κόλπα μας κάθε μέρα και άλλο η μαγεία του καινούργιου που βγαίνει στο φλου και έχει τη γοητεία της σπιτικής κατσαρόλας. Με ένα όμως πρόβλημα: το φαγητό να είναι πραγματικό. Εδώ και χρόνια αυτές οι γραμμές της επικοινωνίας υπάρχουνε για 30 άτομα.

Μεσημέρι, βράδυ με το που ανοίξουνε οι γραμμές, ξέρεις ότι θα ακούσεις τον Ιάκωβο, την Κάτια, τον Νίκο και μερικούς άλλους. Στο τέλος οι άνθρωποι θα έχουν δικαίωμα να μπουν και στην ΕΣΗΕΑ. Και ρωτάω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: γιατί δεν κάνει ένας μια εκπομπή, κάτι σαν τα «Χαρούμενα ταλέντα» του Οικονομίδη και της Ρένας Ντορ, να βγαίνουν νέα αστέρια για τις εκπομπές; Δηλαδή, μια εκπομπή με τηλέφωνα που θα έχουν δικαίωμα να μιλήσουν μόνο νεοεμφανιζόμενοι.

Ποιον αφορά το μήνυμα;

«Μετά τη χθεσινή διαιτησία του κ. Δαλούκα, οπου αδικήθηκε κατάφωρα η ομάδα μας και αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα του αγώνα, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής: δεν ψάχνουμε για δικαιολογίες, αλλά απαιτούμε ισότιμη αντιμετώπιση. Κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, τώρα που είναι ακόμα η αρχή. Προειδοποιήσαμε ήδη τους αρμόδιους να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους, πριν να είναι αργά. Αν δεν το πράξουν, θα το πράξει η ΑΕΚ με όλα τα μέσα που διαθέτει». Αυτό είναι το μήνυμα της ΑΕΚ μετά το ματς με τον Ολυμπιακό.

Και τώρα βοηθήστε τον χριστιανό. Ποιον αφορά το μήνυμα; Να πούμε ότι αφορά τον Τεροβίτσα; Με κοινή αποδοχή Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού ορίστηκε ο «Τέρορ» όπως και ολόκληρη η ΚΕΔ. Οσο για τον Θανόπουλο, αν έχει αντίρρηση, μέχρι να γίνει πρόεδρος της ΑΕΚ αν του μίλαγες για τον Τεροβίτσα θα νόμιζε ότι μίλαγες για βουνοκορφή της Σερβίας. Οπότε στον Τεροβίτσα η ανακοίνωση δεν μπορεί να απευθύνεται. Να απευθύνεται η ανακοίνωση στον Σοφοκλή Πιλάβιο; Οτι κάνει τι; Οτι στήνει την «κόκκινη» Παράγκα; Πριν από τέσσερις μέρες έστηνε την «πράσινη».

Αν στους πρώτους εννέα μήνες ο Πιλάβιος πρόλαβε να στήσει δύο Παράγκες, μέχρι να φύγει από πρόεδρος, ο πολυχρονεμένος θα έχει στήσει φαβέλα. Να απευθύνεται η ανακοίνωση στον Πατέρα; Πιο εύκολα ο Dear All θα στεκόταν στη μέση της Μουτσοπούλου να περιμένει τον Θεολόγη να κατεβάσει το χέρι να τον κόψουν τα αυτοκίνητα, παρά θα δυσαρεστούσε τον Πατέρα. Αφού μια φορά έκανε το λάθος να πει σε πηγαδάκι ότι ο Σισέ δεν πρόκειται να παίξει μπάλα γιατί έχει σπάσει τα πόδια του και μπροστά στην εικόνα ενός pater furioso όχι μόνο το πήρε πίσω, αλλά ήταν έτοιμος να σπάσει ένα πόδι δικό του αντί για συγγνώμη. Να απευθύνεται η ανακοίνωση στον Σωκράτη Κόκκαλη; Εδώ έχει νόημα, αλλά όχι και περιεχόμενο.

Γιατί μετά την ανακοίνωση τι να κάνει ο Σωκράτης; Να πει στους δικούς του «κοιτάξτε να βρείτε ένα διαιτητή να σφυρίξει ένα πέναλτι εναντίον του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη, γιατί μου ήρθε μια ανακοίνωση ότι ο Θανόπουλος αν δεν το πράξουν θα μας πράξει και εγώ δεν τα αντέχω κάτι τέτοια»; Να απευθύνεται η ανακοίνωση στους δικούς του; Πορτοκάλι, πορτοκάλι. Γιατί το μόνο νόημα αυτής της ανακοίνωσης ήταν «να πούμε κάτι γιατί οι οπαδοί μας φωνάζουνε». Και το μήνυμα φυσικά δεν έχει το νόημα κάτι να κάνουνε οι οπαδοί της ΑΕΚ. Εχει το νόημα αν στραβώσει το ματς με τον Παναθηναϊκό, να μην κάνουνε…

Πάντως ακόμα και αυτή η «αυλή των τρελών» είναι προτιμότερη από το ξενέρωμα να βγαίνει ο γιατρός και να κάνει τον οπαδό της Γιουνάιτεντ, να βγαίνει ο Διονύσης και να κάνει τον οπαδό της Λίβερπουλ και να ανταλλάσσουνε καλόκαρδα αστεία. Βγάλτε τώρα τον Βασιλάκη από το Καματερό να πει όλη την αλήθεια.