Με την πλάτη στον τοίχο

Σε ένα ματς ανάμεσα σε δύο κακοφτιαγμένες το καλοκαίρι ομάδες, νίκησε αυτή που είχε τους παίκτες με το μεγαλύτερο ειδικό βάρος και την καλύτερη διασπορά παικτών σε επίκαιρες θέσεις.

Ο Ολυμπιακός μετά τη μεταγραφή του Μπελούτσι δεν έχει παίκτη που να μπορεί να βγάλει την κάθετη πάσα, ενώ η ΑΕΚ με τον Νέμεθ έχει κάτι αντίστοιχο, η ΑΕΚ στα πλάγια με τον Σκόκο, τον Γκερέιρο, τον Μαντούκα και ενδεχομένως τον Λαγό είναι πολύ δυνατότερη από τον Ολυμπιακό του μεταποιημένου μπακ Λεονάρντο και του Ζαϊρί που κλεινόταν ελεύθερος και για αναπληρωματικός στην αρχή των μεταγραφών, αλλά εκεί τελειώνουν τα καλά νέα.

Γιατί όταν η άμυνα γίνεται πιεστική και το φορ υποχρεώνεται να βγαίνει για να παίρνει την μπάλα ο Ντιόγο ξέρει καλύτερη μπάλα από τον Μπλάνκο, ο Ζεβλάκοφ και ο ξεγραμμένος μέχρι πρόσφατα Ραούλ Μπράβο είναι καλύτεροι από τους Χουανφράν και Αραούχο ακόμα και όταν χρειάζεται να αντιμετωπίζουν ασθενέστερους αντιπάλους, τα δύο στόπερ του Ολυμπιακού είναι καλύτερα από το δίδυμο της ΑΕΚ και η διαφορά των τριών κεντρικών χαφ είναι ιλιγγιώδης υπέρ του Ολυμπιακού.

Το χειρότερο, όμως, για την ΑΕΚ είναι ότι χάνοντας σε ένα ματς που θα μπορούσε να κερδίσει βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο από την πέμπτη αγωνιστική. Αν την Κυριακή νικήσει τον Παναθηναϊκό, θα διατηρήσει τις τύχες της στην κούρσα του τίτλου, αν όμως χάσει, αφήνω τους άλλους να μιλάνε για μαθηματικές ελπίδες ακολουθώντας τη λογική ότι ομάδα με χειρότερο υλικό –και η ΑΕΚ έχει χειρότερο υλικό από τον Παναθηναϊκό– μπορεί να κλέψει έναν τίτλο.

Χειρότερη ομάδα, όμως, που την πέμπτη αγωνιστική μένει οκτώ βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο, δεν έχει καμία ελπίδα να επανέλθει. Είναι πολύ σκληρό έπειτα από 15 χρόνια χωρίς τίτλο να συνεχίζεις τη σεζόν κυνηγώντας μια δεύτερη θέση, αλλά αν η ΑΕΚ χάσει από τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει να ανέβει τον Γολγοθά των 25 αγωνιστικών χωρίς να διεκδικεί πρωτάθλημα.

Το ματς της Νέας Σμύρνης παίχτηκε στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής. Με τις δύο ομάδες να έχουν τα ίδια προβλήματα, μεγάλες προσδοκίες με άσχημα αποτελέσματα και προπονητές που να στηρίζονται από τον πρόεδρο αλλά όχι τους οπαδούς, Πανιώνιος και ΠΑΟΚ, αν έχαναν το ματς, κατά πάσα πιθανότητα θα υποχρεώνονταν να αλλάξουν προπονητή. Τελικά ήρθε ισοπαλία και δύο άνθρωποι μέσης ηλικίας δεν έχασαν τη δουλειά τους.

Αγωνιστικά, επίσης οι ομάδες δεν διέφεραν και πολύ. Ο μεν ΠΑΟΚ είχε για καλύτερο παίκτη έναν πλάγιο, τον Βιεϊρίνια, ενώ ο Πανιώνιος έναν μεσοεπιθετικό του άξονα, τον Ρεκόμπα, αλλά στις δύο ομάδες η άμυνα υπερτερούσε της επίθεσης, ενώ και στις δύο η έλλειψη αξιοπρεπούς φορ είναι προφανής. Ο ΠΑΟΚ βέβαια έχει τη δικαιολογία του τραυματισμού του Μουσλίμοβιτς, ενώ στον Πανιώνιο πρέπει να αρχίσουν να προβληματίζονται αν η μεταγραφή του Μπάλαμπαν μπορεί να πάρει μέσα από τα χέρια το έπαθλο του πιο αποτυχημένου φορ από τον Αμπρέου.




Για όσους δεν διάβασαν την ιστορία με τη Λέφσκι Σόφιας πριν από το ματς με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας, ένα φαξ ήρθε στα γραφεία του συλλόγου. Η πάμπλουτη Ρούμπιν της Ρωσίας ήθελε να αγοράσει πακέτο τους τέσσερις καλύτερους παίκτες της Λέφσκι, επειδή η ομάδα είχε χτυπηθεί από τον ιό της γρίπης των πουλερικών και χρειαζόταν επειγόντως ενίσχυση. Money was not the object.

Τέσσερα εκατομμύρια cash στη Λέφσκι και πεντακόσια χιλιάρικα στον κάθε παίκτη. Παρ' ότι όταν Βούλγαροι δημοσιογράφοι επικοινώνησαν με τη διοίκηση της Ρούμπιν και η απάντηση ήταν ότι η μεταγραφική περίοδος έχει τελειώσει, η ομάδα δεν έχει προσβληθεί από γρίπη και ούτως ή άλλως δεν υπάρχει ενδιαφέρον, ο πρόεδρος της Λέφσκι έστειλε τους τέσσερις παίκτες στη Ρωσία, όπου τους υποδέχθηκε κάποιος κύριος Μπέργκερ.

Την επόμενη μέρα οι παίκτες πήγαν για τις ιατρικές εξετάσεις, αλλά ο κύριος Μπέργκερ είχε εξαφανιστεί, το νοσοκομείο δεν είχε ιδέα, η διοίκηση της Ρούμπιν επίσης όχι και οι παίκτες με τον συνοδό τους γύρισαν στη Σόφια, όπου στο μεταξύ η ομάδα τους είχε χάσει το ντέρμπι με την ΤΣΣΚΑ με 2-0. Θα μου πείτε αυτά δεν γίνονται. Θα σας απαντήσω ότι γίνονται και χειρότερα και ότι το κόλπο είναι παλιό.

Εχει γίνει και στη δημοσιογραφία, που στο παρελθόν αγοράστηκε εισιτήριο χωρίς επιστροφή για δημοσιογράφο που ήταν κάπως νούμερο και στάλθηκε στου διαόλου τον πατέρα προσκεκλημένος παραγόντων της κυβέρνησης, μέχρι να ανακαλύψει ότι όλα ήταν παραμύθι. Οι ένοχοι ποτέ δεν αποκάλυψαν της ταυτότητές τους και το θύμα δεν έδωσε δημοσιότητα για να μη γίνει ρεντίκολο της πιάτσας.

Το σκεφτόμουν ενώ άκουγα ένα στρατό από «Βασιλάκηδες» του ραδιοφώνου που βγαίνουν τα βράδια για να επαναλάβουν ό,τι διάβασαν και άκουσαν. Ο όρος «Βασιλάκηδες» προέρχεται από τον αδάμαστο Βασιλάκη από το Καματερό, που κάθε μέρα παίρνει σβάρνα τα ραδιόφωνα, διαβάζοντας το ρεπορτάζ της ΑΕΚ από τους αγαπημένους του ΑΕΚάρχες και επαναλαμβάνοντάς το σαν πληροφορία.

«Ελα, Διονύση. Ο Βασιλάκης είμαι. Λοιπόν, άκου. Εμαθα ότι η ΑΕΚ έχει πρόβλημα να ανανεώσει το συμβόλαιο του Ισμαέλ Μπλάνκο. Τον Δεκέμβριο, όμως, η ΑΕΚ θα πάρει τον Ζόνας». Ολα με αργή, επιβλητική, πένθιμη φωνή, στο στυλ «Τούτη γη που την πατούμε όλοι, μέσα θέ' να μπούμε». Από την άλλη, ο Βασιλάκης έχει έναν πόντο. Ο,τι λέει το διάβασε. Και σαν ποινή προτείνω αντί άλλης τιμωρίας όποιος έκανε γκέλα να βγαίνει ο Βασιλάκης και να διαβάζει όλα τα ρεπορτάζ του που έγραψε τον τελευταίο μήνα.

Από την άλλη, οι «Βασιλάκηδες» είναι τόσο βλάκες που δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά για τα οποία κατηγορούν τους δημοσιογράφους είναι αυτά που από τους δημοσιογράφους έμαθαν. Από τη σκλήρυνση κατά πλάκας του Λούβαρη μέχρι τη Siemens και το προπονητικό της ΑΕΚ, από τα ντεσού της απόπειρας αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου μέχρι τις ιερές λούγκρες και το C4I, ό,τι ξέρουν από τον Τύπο το έχουν πληροφορηθεί. «Από τους πουλημένους δημοσιογράφους, που είναι τσιράκια των μεγαλοεκδοτών και τα θάβουνε όλα για να μην τα μάθει ο κοσμάκης».

Θέλετε ότι από τον ένα βγαίνει ότι θα κάνει ζημιά στον άλλον; Εστω όμως κι έτσι, η δουλειά γίνεται. Και αν δεν υπήρχαν αυτοί οι ξεφτίλες, οι μεγαλοεργολάβοι, να ξηλώνονται για να βγαίνει το ρεπορτάζ, θα διαβάζετε για τη Λούλα τη γάτα της απήδηχτης μπλογκερούς από τη Γλυφάδα και για τα εγκλήματα του Κακλαμάνη, που κατέστρεψε το δάσος με τις σεγκόβιες στην Πατησίων, από το blog των Επαναστατικών Πυρήνων Ψυχικού–Φιλοθέης.

Μια, λοιπόν, που έπιασα το ραδιόφωνο, ένα τελευταίο. Αλλο Wurlitzer, που έκανε τα τζουκ μποξ, και άλλο Pulitzer, που δίνει τα δημοσιογραφικά βραβεία. Αλλο να πληρώνεσαι για να έχεις άποψη και άλλο να πληρώνεσαι για να μεταφέρεις την άποψη του άλλου μέσω του SMS που σου έστειλε. Αυτό το κακό με την ανάγνωση των μηνυμάτων ροδάνι, για να λέει ο παρουσιαστής «εμείς όλα τα διαβάζουμε», είναι προχωρημένη τέχνη. Κάπως έτσι.

«Ας διαβάσουμε όμως και μηνύματα: "Καριόλη Θωμά, την Ηλυσιακάρα δεν θα την πάρεις", "Είδες τι σας έκανε η Αρσεναλ, τρεχάτε τώρα, λαγοί, όπως στο βόλεϊ", "Κάπου να καταλάβουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι", "ΑΕΚάρα ολέ, Μπακούρος 21", "Ποιο είναι το αποτέλεσμα της Χάμαρσμπι", "Γιώργο, τι βλέπεις στο ματς του γαύρου με την ΑΕΚ;"». Το ακούς και καταλαβαίνεις ότι είναι το γάλα Νουνού, η συμπυκνωμένη ανθρώπινη γνώση και αγωνία σε πέντε λεπτά.

Μετά λέει ο παρουσιαστής: «Τα ντέρμπι είναι πάντα ντέρμπι, αλλά ας ελπίσουμε να δούμε καλό ποδόσφαιρο», που διαλύει κάθε αμφιβολία ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευε ότι τα ντέρμπι είναι μόνο μερικές φορές ντέρμπι και ότι ελπίζει να βλέπει κακό ποδόσφαιρο και «πάμε σε διαφημίσεις». Κι εγώ πάω για καινούργιο μυαλό.




Ενα τελευταίο. Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα που οι εφημερίδες έχουν δύο εκδοχές την ίδια μέρα. Παράδειγμα το ματς του ΟΦΗ με τον Αγροτικό Αστέρα. Αν το διαβάσετε στο ρεπορτάζ του ΟΦΗ, 10 άτομα μπήκαν μέσα να πανηγυρίσουν. Αν το διαβάσετε στου Αστέρα, ύστερα από ντου δεκάδων ατόμων ήταν τυχεροί που έφυγαν ζωντανοί. Και αν είσαι αναγνώστης και δεν είσαι ΟΦΗ ή Αστέρας, τι πιστεύεις; Ο,τι πει ο Βασιλάκης.