«Κύριοι, τίθεται ζήτημα ανικανότητας»

Ολοκληρώθηκε χθες η 1η αγωνιστική, αφού διεξήχθησαν οι δύο αναμετρήσεις που είχαν αναβληθεί λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών στην Αττική. Το ζήτημα είναι ότι όπως και το Σαββατοκύριακο που πέρασε, οι διαιτητές φρόντισαν να βρεθούν στο προσκήνιο και να αναλάβουν για πολλοστή φορά ρόλο πρωταγωνιστή…Πριν από 1,5 χρόνο είχα δημοσιεύσει μέσω της στήλης ένα κείμενο με τίτλο «Τίθεται ζήτημα ανικανότητας». Τις επόμενες μέρες το είδα σε blog που σχετίζεται με τη διαιτησία, με κάποια πρόσθετα σχόλια…

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Αντί να ασχολούμαστε σήμερα μόνο με τον Τοροσίδη και τον Νέμεθ, τον Ρεκόμπα και τον Βιερίνια, είμαστε αναγκασμένοι να μιλάμε και για τον Δαλούκα, τον Κύρκο κ.ο.κ. Πλέον, όλος ο φίλαθλος κόσμος έχει αγανακτήσει και το παραμύθι «παντού γίνονται λάθη», δεν αρκεί. Καλώς η κακώς βλέπουμε τόσα παιχνίδια από τα πρωταθλήματα της Ευρώπης και έχουμε και εμείς μια εικόνα για τον τρόπο που λειτουργούν οι διαιτητές στο διεθνή χώρο.

Το άσχημο είναι ότι αυτή η ιστορία έρχεται σε μια καλή συγκυρία για το ελληνικό ποδόσφαιρο, που ο κόσμος έχει επιστρέψει στα γήπεδα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, όπου τα παιχνίδια –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- διεξάγονταν μεταξύ συγγενών και φίλων…Ωστόσο, όσο συνεχίζεται αυτή η ιστορία μόνο αισιόδοξοι δεν μπορούμε να είμαστε.

Θα πει κανείς ότι όλα αυτά είναι υπερβολές. Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο τα κραυγαλέα, αλλά όλο το «πακέτο». Το πρόβλημα της ελληνικής διαιτησίας δεν σταματά σε ένα πέναλτι ή μια αποβολή αλλά σχετίζεται με τις υποδείξεις τους σε ολόκληρο το 90λεπτο. Πολύ απλά δεν αφήνουν τον αγώνα να έχει ροή, σφυρίζουν συνεχώς, σε βαθμό που θυμίζει μπάσκετ και τις περισσότερες φορές δεν παρακολουθούν τις φάσεις από κοντά.

Μπορεί οι ελληνικοί σύλλογοι να μην έχουν την ποιότητα, την ταχύτητα και τη φυσική κατάσταση ομάδων του εξωτερικού, αλλά σίγουρα μπορούν να παίξουν καλύτερα. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν «παράγκες» η «αντίσκηνα», πάντως η διαιτησία πάει από το κακό στο χειρότερο. Όπως γίνεται αντιληπτό στο συγκεκριμένο κείμενο δεν εξετάζονται χρώματα και αποχρώσεις, απλά επαναλαμβάνεται η ίδια τοποθέτηση «Κύριοι τίθεται ζήτημα ανικανότητας»…