Αυτό το ματς πληρώνεται!

Το Παναθηναϊκός – Αρης ήταν ένα από τα ελάχιστα παιχνίδια που θα πλήρωνα για να τα παρακολουθήσω. Οι παίκτες με το που έπαιρναν την μπάλα στόχο είχαν να βγουν μπροστά.

Σ’ένα πρωτάθλημα που η παρακολούθηση έξι ματς τη βδομάδα ανήκει στα βαρέα και ανθυγιεινά, το Παναθηναϊκός – Αρης ήταν ένα από τα ελάχιστα παιχνίδια που θα πλήρωνα για να τα παρακολουθήσω. Πρώτον, διότι οι παίκτες με το που έπαιρναν την μπάλα στόχο είχαν να βγουν μπροστά.

Ο Παναθηναϊκός στο δικό του στυλ, με τις τρεις πάσες, και ο Αρης με τριγωνάκια που ξεκίναγαν από την πλάγια γραμμή για να καταλήξουν σε ελεύθερο παίκτη στον άξονα. Δεύτερον, διότι και ο Αρης και ο Παναθηναϊκός όταν βγαίνουν μπροστά φορτώνουν την επίθεση.

Το αποτέλεσμα είναι όταν χάνουν την μπάλα να υπάρχει χώρος ώστε και ο αντίπαλος να βρίσκει λόγο να αντεπιτεθεί. Τρίτον, επειδή από τους 22 παίκτες που ξεκίνησαν στο ματς ούτε ένας δεν ήταν στη λογική της βουτιάς, μιας από τις μεγαλύτερες κατάρες των ελληνικών γηπέδων, μια και εκτός από κλεψιά καταστρέφει τον ρυθμό του αγώνα.

Ατομικά, εντυπωσιακή είναι η αναγέννηση του Σωτήρη Νίνη, που έχοντας κάνει για πρώτη φορά προετοιμασία με την πρώτη ομάδα βρήκε την εκρηκτικότητά του, και η ποιότητα των Φερνάντες και Νέτο, που τον πρώτο θα δακρύζουν όταν τον βλέπουν στη Νέα Σμύρνη, ενώ ο δεύτερος κάνει ελκυστική τη θέση του ακραίου μπακ.

Αντίθετα με το Παναθηναϊκός – Αρης, κανένας βλέποντας το ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να μην καταλάβει ότι βλέπει ελληνικό ματς. Οκτώ παίκτες μονίμως πίσω από την μπάλα, αφού το μηδέν, εκτός από τα πρωταθλήματα, που λέει και ο Τσαλουχίδης, εξασφαλίζει δουλειά στους προπονητές στην Ελλάδα. Με το ματς να είναι ακόμα ένα δείγμα της ατολμίας του Σάντος. Του πέφτει το λαχείο.

Η καλή. Βάζει γκολ με κεφαλιά ο Βιεϊρίνια, ο κοντύτερος μετά τον Κουτσιανικούλη παίκτης της ομάδας του, και το μόνο που μπορεί να σκεφτεί ο Σάντος είναι «πάμε άμυνα». Αντί να βάλει τον φόβο της Τούμπας στο μυαλό των παικτών του Ολυμπιακού, τους αφήνει να συνέλθουν, να πάρουν θάρρος και να επιτεθούν σε μια άμυνα που είναι χειρότερη από πέρυσι. Γιατί ούτε πλάγιος επιθετικός έγινε ο Τοροσίδης ούτε αγγλική ομάδα στο ψηλό παιχνίδι ο Ολυμπιακός. Απλώς ο Λίνο δεν είναι μπακ και το κέντρο της άμυνας του ΠΑΟΚ είναι light: καλό για άγριες γκριμάτσες, αλλά όχι για πολύ περισσότερα.

Αν ο προπονητής πρέπει να προσαρμόζει την τακτική του στις δυνατότητες των παικτών που έχει, ο Σάντος είναι ακατάλληλος να το κάνει. Αν είχε μπει το δοκάρι του Φιλόμενο, ο ΠΑΟΚ θα είχε κερδίσει, αλλά η φάση προκύπτει από ατομική ενέργεια και όχι από οργανωμένη πίεση. Το μόνο που ξέρει ο Σάντος είναι να στήνει την ομάδα για να παίξει άμυνα. Οπότε Δεκέμβριος κοντή γιορτή και η διοίκηση Ζαγοράκη ή πρέπει να πάρει καινούργιους αμυντικούς ή καινούργιο προπονητή.