Το να μη διορθώνεις τα λάθη είναι μεγάλο λάθος

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΠΙΔΗΣ

Ο τρέχων Παναθηναϊκός μοιάζει πολύ διαφορετικός από τον αμέσως προηγούμενο. Ο ΠΑΟ της σεζόν 2009-2010 έχει πιο πολλούς παίκτες με προσωπικότητα, πιο ξεκάθαρες αγωνιστικές επιδιώξεις, πιο μεγάλη αποφασιστικότητα για τον βασικό στόχο (του τίτλου), πιο ποιοτικές λύσεις στον πάγκο και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα, όμως, μοιάζει διαφορετικός.

Δεν είναι. Υπάρχουν κοινοί παρονομαστές με την περσινή περίοδο και στην ομάδα και στη διοίκηση. Στην ομάδα η ανοργάνωτη άμυνα και το «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει» επιθετικό πλάνο. Σε τεντωμένο σχοινί ισορροπεί ο ΠΑΟ, όπως την περασμένη Κυριακή στην Κομοτηνή, όπου απέφυγε την πτώση σε μια ανύποπτη και μάλλον ακίνδυνη φάση. Στη διοίκηση, υπάρχει αυτή η διελκυστίνδα διαρκείας μεταξύ των μετόχων. Και στο παιχνίδι της διελκυστίνδας το σχοινί επίσης τεντώνεται. Η περσινή σεζόν ήταν πρώτη και για τη νέα ομάδα και για τη νέα πολυμετοχικότητα.

Δύσκολη, για να είμαστε ρεαλιστές, στη διαχείρισή της. Αναγνωριστική. Βλέποντας και κάνοντας. Η χρονιά βγήκε όπως βγήκε και έγινε περασμένη. Το πρόβλημα είναι πως έγινε και ξεχασμένη. Ούτε από την ανοργανωσιά στο τερέν ούτε από τις μπηχτές στα γραφεία της ΠΑΕ έχει απαλλαγεί ο Παναθηναϊκός. Λάθη γίνονται. Αλλά το να μη διορθώνεις τα λάθη σου είναι μεγάλο λάθος.