Τώρα οι βεντέτες, μετά τη... μουρμούρα, ας μιλήσουν και στο γήπεδο

Κάθε αρχή και δύσκολη, λένε, αλλά ειδικά αυτό το ξεκίνημα για τον Ολυμπιακό είναι το δυσκολότερο που είχε ποτέ στους ομίλους. Οχι από καθαρά αγωνιστικής άποψης, αλλά από ψυχολογικής. Γιατί μπορεί ήδη από χθες ο Τιμούρ Κετσπάγια να αποτελεί παρελθόν, αλλά για τους παίκτες τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Δεν έπαιζαν καλά οι βεντέτες επειδή δεν τους άρεσε ο Γεωργιανός ή απλά δεν μπορούσαν; Αφού τόσο καιρό μουρμούραγαν, τώρα πρέπει να δείξουν στο γήπεδο ότι αυτός ήταν ο μόνος λόγος που η ομάδα δεν ρόλαρε και έπαιζε με χειρόφρενο!

Φυσικά και η απομάκρυνση σωστά έγινε, ανεξάρτητα του τι θα συμβεί απόψε. Ποτέ στο παρελθόν δεν θυμάμαι πριν αρχίσει η σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ για ελληνική ομάδα τέτοιο κλίμα στα αποδυτήρια. Συνήθως και μόνο η πρόκριση στους ομίλους ή η προσμονή για διάκριση επισκίαζε οποιαδήποτε συζήτηση και προβληματισμό. Με τον Κετσπάγια ένιωθες ότι δεν υπήρχε το πιο απαραίτητο συστατικό σε μία ομάδα για να προχωρήσει. Η ηρεμία. Ο Γεωργιανός ακροβατούσε σε τεντωμένο σχοινί και χωρίς δίχτυ ασφαλείας από κάτω!

Οι μουρμούρες ήταν πάρα πολλές και, όπως έγραφα πριν από μία εβδομάδα, το διαχρονικό «ο ένας φεύγει πιο εύκολα από τους πολλούς» του Βαϊσβάιλερ, μετά την κόντρα του με τον Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα το 1976, παραμένει επίκαιρο. Σε κάθε ομάδα, σε οποιαδήποτε αποδυτήρια, σε κάθε γωνία του πλανήτη, οι συνθήκες επιβίωσης ενός προπονητή είναι οι ίδιες. Τα αποτελέσματα είναι το οξυγόνο, αλλά ακόμα και όταν αυτά δεν έρχονται, οι καλές σχέσεις με τις βεντέτες διασφαλίζουν βιωσιμότητα.

Μέχρις ενός σημείου φυσικά. Διότι οι παίκτες, σαν μεγάλα παιδιά που είναι, αντιλαμβάνονται ότι αν δεν βελτιώνεται η εικόνα, τότε κάποιος πρέπει να πληρώσει. Και αυτός είναι πάντα ο ένας. Ο προπονητής, που είναι αναλώσιμος. Στον Ολυμπιακό άλλωστε το έχουν ξαναδεί το έργο. Πολλές φορές. Εδώ αποτελέσματα φέρνεις και απομακρύνεσαι, πόσω μάλλον αν δεν έρχονται αυτά.

Το εκπληκτικό της ιστορίας είναι πως ο Κετσπάγια απολύθηκε χωρίς να έχει δεχτεί ακόμα η ομάδα του γκολ σε επίσημο ματς! Κάτι τέτοιο ομολογώ ότι δεν το έχω ξαναδεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Ομως ήταν θέμα χρόνου να φύγει και η προσωρινή λύση λέγεται Μπάντοβιτς. Το αποψινό ματς ήταν από την αρχή κομβικό και έγινε ακόμα περισσότερο τέτοιο από τη στιγμή που έλειψε και η δικαιολογία του Κετσπάγια.

Πώς όμως αλλάζει η εικόνα μιας ομάδας, με φανερά προβλήματα από την περίοδο της προετοιμασίας, μέσα σε 24 ώρες; Η προφανής απάντηση είναι ότι κάτι τέτοιο δεν αλλάζει. Εκείνο που πρέπει να αποφασίσουν πάντως ο Μπάντοβιτς με τον Νινιάδη είναι αν θα πάνε το ματς σήμερα στο «πίσω και βλέπουμε» ή αν θα ρισκάρουν παίζοντας παιχνίδι πρωτοβουλίας. Η εικόνα του Ολυμπιακού στο ματς του Σαββάτου με την Καβάλα ήταν τραγική, όχι για την ισοπαλία, αλλά επειδή δεν πάτησε καν στην περιοχή του Ιτάνζ.

Οχι πως η Αλκμααρ ήταν καλύτερη στην ήττα της στη Χάγη πριν από τρεις μέρες. Αλλά επειδή έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, από αυτήν ξέρεις τι θα δεις. Ο Ολυμπιακός, σύμφωνα με το πλάνο του Κετσπάγια που είχε διαρρεύσει στον Τύπο, θα πήγαινε, με βάση τις πληροφορίες του Μπάντοβιτς, που είχε δει την αποψινή αντίπαλό του, σε ένα 4-5-1 για να κλείσει χώρους και να περιορίσει τους διαδρόμους προς την εστία του Νικοπολίδη. Μόνο που ακριβώς με ομάδες με το στυλ της Αλκμααρ αυτό είναι λάθος.

Μιλάμε για ομάδα που έχει ικανούς επιθετικούς. Ο Ελ Χαμνταουί και ο Ντεμπελέ μπορούν να κάνουν ζημιά αν πατάνε συχνά την περιοχή. Και απέναντι σε ομάδες που την περιμένουν στην άμυνά τους, η Αλκμααρ έχει δουλευτεί εξαιρετικά από τον Λουίς φαν Χάαλ για να τις κερδίζει. Ο Ολλανδός τεχνικός, που δημιούργησε αυτή την ομάδα τα τελευταία χρόνια χαρίζοντας στην ΑΖ 67 το πρώτο πρωτάθλημά της από το 1981, άφησε πίσω του για τον Κούμαν μασημένη τροφή. Αν ο Ολυμπιακός πάει σε παιχνίδι αναμονής απόψε θα την πατήσει. Και αυτή είναι η πρώτη μεγάλη απόφαση που πρέπει να πάρει ο Μπάντοβιτς, χωρίς να υπάρχει και το εύκολο θύμα που λεγόταν Κετσπάγια για να του φορτωθεί η ατολμία.

Χρειάζεται απόψε διάθεση για ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Αν κάπου μπορεί να χτυπήσει ο Ολυμπιακός, είναι το κέντρο άμυνας των Ολλανδών -σαφέστατα η αχίλλειος πτέρνα τους. Για να γίνει αυτό οφείλει να φτάσει στην περιοχή πιο συχνά από ό,τι έκανε με την Καβάλα. Και βέβαια πρέπει να ζεστάνει από την αρχή τον κόσμο του, ο οποίος είχε ξενερώσει, αλλά η απομάκρυνση του Κετσπάγια πιθανότατα θα του δώσει πίσω την προσμονή. Δεν θέλει πολύ, όμως, αν στραβώσει το ματς να ακουστεί και πάλι το όνομα του Βαλβέρδε!

Η σωστή κίνηση απόψε για την ομάδα του Ολυμπιακού είναι να μαζευτούν οι βεντέτες πριν αρχίσει το ματς και να δώσουν μεταξύ τους όρκο τιμής. Και μετά να βγουν και να παίξουν μπάλα και όχι κλεφτοπόλεμο. Οι τρεις βαθμοί είναι αυτοσκοπός απόψε, αν και κανείς ποτέ δεν αποκλείστηκε με μία ισοπαλία από την πρεμιέρα. Ο ίδιος ο Ολυμπιακός πριν από δύο χρόνια άρχισε με το 1-1 κόντρα στη Λάτσιο, αλλά μετά έκανε δύο νίκες εκτός έδρας και πέρασε.

Ο ΠΑΟ πέρυσι ξεκίνησε ακόμα χειρότερα, με δύο ήττες και μία ισοπαλία, αλλά μετά έκανε τρεις νίκες. Μόνο που, για να είμαστε ρεαλιστές, το να κάνει ελληνική ομάδα δύο εκτός έδρας νίκες δεν είναι σύνηθες και επίσης αυτές ήταν εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας. Πάνω από τη νίκη, όμως, αυτό που μετράει απόψε είναι να δει κάτι ο κόσμος που θα αφήνει ελπίδες ότι στο βάθος του τούνελ υπάρχει φως. Και από εκεί και ύστερα το συντομότερο δυνατόν η ομάδα θα χρειαστεί έναν κανονικό προπονητή. Αμεσα και με διαβεβαιώσεις για ενίσχυση τον Ιανουάριο.