Ας είναι διπλωμάτης

«Τα αποτελέσματα φτιάνουν το κλίμα», είπε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο Αντώνης Νικοπολίδης, αλλά και το κλίμα δημιουργεί τα αποτελέσματα. Ποτέ μια απόλυση προπονητή δεν είχε τόση σχέση με το κλίμα στα αποδυτήρια όσο του Τιμούρ Κετσπάγια στον Ολυμπιακό. Αποδεικνύοντας ότι όσο σημαντικό είναι το τι κάνει κάποιος, άλλο τόσο σημαντικό είναι το ποιος το κάνει.

Στον ενάμιση χρόνο που βρίσκεται ο Χενκ Τεν Κάτε στον Παναθηναϊκό πρέπει να έχει πει περισσότερα «fuck» κι από μαύρο του Detroit. Το τελευταίο «fuck» το εισέπραξε ο Σπυρόπουλος, που απαντώντας ανάλογα το προχώρησε σε φακομαχία. Μόνο που, παρά τον ποταμό των ιδιωτικών και δημόσιων «fuck», ο Τεν Κάτε δεν είχε μεγάλα προβλήματα.

Γιατί ο Τεν Κάτε ήταν ο προπονητής που έχει κάτσει έστω και ως δεύτερος στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και της Τσέλσι, που στις δύο δεκαετίες που ασχολείται με την προπονητική έφτιαξε το όνομα του απρόβλεπτου χαρακτήρα αλλά και του περιζήτητου tactician του ποδοσφαίρου.

Ο Χενκ Τεν Κάτε μπορεί να ξεκινάει μια συζήτηση με τη φράση «θυμάμαι που ο Ράικαρντ με είχε ρωτήσει...» ή «μια φορά που είχαμε συναντηθεί με τον Αμπράμοβιτς...». Από την πλευρά του ο Κετσπάγια τι να πει; «Μια μέρα που μιλούσα με τον Ανδρέα Παντελή πριν παίξουμε ένα ματς με το Παραλήμνι»; Προσπαθώντας να δείξει στους παίκτες ότι και αυτός έχει προπονητικό παρελθόν με το «εμείς στην Ανόρθωση», αντί να φτιάχνει εικόνα γινόταν ανέκδοτο των αποδυτηρίων.

Ο Κετσπάγια, πάντως, έφυγε ευχαριστημένος από τον Ολυμπιακό. Ωρες μετά την απόλυσή του είχε μόνο καλά λόγια να λέει για τον πρόεδρο, με τη διάθεσή του φτιαγμένη από τα τρία μηνιάτικα που εισέπραξε ως αποζημίωση και το τρυφερό τηλεφώνημα του Χρήστου Πανόπουλου, στο οποία μίλησαν για το αν μπορούν να ενώσουν τις μοναξιές τους στον σκληρό κόσμο της ΣουΛί.

Τα εκατό χιλιάρικα της αποζημίωσης φυσικά δεν είναι λίγα. Δεν είναι λίγα αν είσαι δημόσιος υπάλληλος και είναι το εφάπαξ και δεν είναι λίγα αν ήσουνα στον άσο και σου πέσανε στο Λαϊκό. Ας μου επιτραπεί όμως να πιστεύω ότι για αποζημίωση προπονητή του Ολυμπιακού είναι λίγα. Μπορεί ο λόγος που απολύθηκε ο Κετσπάγια από τον Ολυμπιακό να ήταν αγωνιστικός, αλλά ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι και η μικρή αποζημίωση έπαιξε τον ρόλο της. Ιδιαίτερα όταν θυμάμαι καλά στο παρελθόν να λέγεται: «Τι να πάρουνε ξένο προπονητή στον Ολυμπιακό; Για να ζητάει μετά αποζημιώσεις;».

Τέλος πάντων, αν υπάρχει ένα συμπέρασμα από τη σύντομη θητεία του Κετσπάγια στον Ολυμπιακό, είναι ότι το αφεντικό πρέπει να έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από τους υπαλλήλους του. Αν δεν έχει, τουλάχιστον ας είναι διπλωμάτης όπως ήξερε να είναι ο Λεμονής. Μικρό όμως όνομα με πολλά fuck δεν γίνεται.


Πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό, «το παιδί», ο Σταύρος, κατέβηκε στα αποδυτήρια της ομάδας. Στα χέρια του κρατούσε ένα φάκελο. «Εδώ μέσα βρίσκονται 70 χιλιάρικα. Αμα πάρετε αποτέλεσμα, δικά σας». Ετσι μίλησε ο Junior Mac. Κιμπάρικα. Και μετά το ματς, όταν ο φάκελος ανοίχτηκε, τα χιλιάρικα ήταν 50. «Τα υπόλοιπα τα έχετε λαμβάνειν άμα κερδίσετε και το επόμενο ματς». Είναι κάτι στιγμές που βλέπεις το παιδί σου να μιλάει και καταλαβαίνεις ότι κάτι σωστό έκανες. Και το Σάββατο το βράδυ τα μάτια του Big Mac βούρκωσαν.

Στο ποδόσφαιρο, όμως, υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά, και στην ιστορία με την έρευνα της ΟΥΕΦΑ για τα στημένα ματς ελληνικών ομάδων, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να κουκουλωθεί, υπάρχει ένα πρόβλημα. Ενδιαφέρονται στην Ευρώπη και -δυστυχώς για τους δικούς μας- εκεί δεν υπάρχουν βουλεύματα, παραγραφές και ιστορίες που το ίδιο το κράτος κατέγραψε σε κασέτες και μετά έγιναν αβαβά.

Επίσης, στην Ευρώπη οι πολιτικοί δεν θεωρούν τον κόσμο τόσο ηλίθιο που να κάνουν δήλωση «αδυνατώ να καταλάβω τη συγκεκριμένη παρέμβαση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου από όπου κι αν ενθαρρύνεται». Γιώργος Ορφανός έφα. Δηλαδή ο προϊστάμενος του πειθαρχικού τμήματος της ΟΥΕΦΑ κάνει δήλωση ότι ο υπουργός δεν έστειλε στην εισαγγελία τον φάκελο για τα στημένα ματς και η δικαιολογία είναι η συνηθισμένη, προκάτ όλων των Ελλήνων. «Ποιος κρύβεται πίσω από την κίνηση…».

Και ισχύει σε όλα. Ποιος κρύβεται πίσω από την καταγγελία για τα στημένα, ποιος κρύβεται πίσω από τη δημοσιοποίηση των οικονομικών του Ολυμπιακού, ποιος κρύβεται πίσω από τις φωτιές, την υπόθεση της Siemens και των τριών κακών της μοίρας μας. Στην Ελλάδα δεν ασχολούμαστε με το αν κάτι ισχύει, αλλά με το ποιος το λέει και αν κάποιος άλλος έχει κάνει κάτι χειρότερο αλλά δεν το είπαμε.

Πάμε λοιπόν στις κατηγορίες για τα στημένα ματς. Να πούμε ότι οι καταγγελίες της ΟΥΕΦΑ δεν ισχύουν. Να πούμε ότι ο Ορφανός δεν είχε τίποτα να στείλει στον εισαγγελέα. Μπορούμε όμως να πούμε ότι το υπουργείο, η κυβέρνηση κατά προέκταση, έχει κάποια διάθεση να ερευνήσει τέτοιες καταγγελίες; Ούτε κι αν είμαστε ηλίθιοι.

Αν η κυβέρνηση είχε διάθεση να ερευνήσει καταγγελίες για στημένα ματς, θα έκανε κάτι απλό. Θα ρωτούσε τον Χρήστο Χατζηεμμανουήλ, πρόεδρο του ΟΠΑΠ: «Μπορείς να μας πεις για ποιο λόγο δεν βάζεις τα παιχνίδια της Β’ Εθνικής στο δελτίο; Μπορείς να μας πεις τον λόγο γιατί ματς των τελευταίων αγωνιστικών της Σούπερ Λίγκας δεν περιλαμβάνονταν στο κουπόνι; Μπορείς να μας πεις ποιος σου είπε, τι σου είπε και γιατί ήταν τόσο σοβαρό που να καταλήξεις στην απόφαση του αποκλεισμού;».

Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό, αφού το μόνο που η κυβέρνηση και η διοίκηση του ΟΠΑΠ θέλουν είναι να παίρνουν το ποσοστό τους και αν τα ματς είναι αβαβά, πολύ που τις ένοιαξε. Αλλά επειδή γνωρίζω ότι η ΟΥΕΦΑ μεταφράζει κείμενα που αφορούν τέτοιες ιστορίες, τοποθετούμαι διαφορετικά.

Χωρίς να κατηγορήσουν, στη λογική «to help us in our enquiries», οι άνθρωποι της ΟΥΕΦΑ θα μπορούσαν να ρωτήσουν τον Χατζηεμμανουήλ ποια ματς αποκλείει από το κουπόνι και γιατί. Και αν τους απαντήσει, εγώ να γίνω χότζας. Γιατί όσο κι να πονάει, ας το καταλάβουμε. Στην Ελλάδα ακόμα και αν το έγκλημα γίνεται μπροστά στους πολιτικούς μας και το τραβάνε και σε βίντεο, αν μπορούν να το κουκουλώσουν θα το κάνουν.

Ο λόγος του κουκουλώματος δεν είναι μόνο η λογική «σιγά που θα πάω να μπλεχτώ», αλλά και ότι ένα άτομο που πιάνεται με τα χέρια στο βάζο με το μέλι μπορεί να ελέγχεται ευκολότερα, αφού ανά πάσα στιγμή τα στοιχεία μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον του.

Για χρόνια η ελεγκτική επιτροπή του Υφυπουργείου Αθλητισμού χρησιμοποιείται σαν υπηρεσία συλλογής στοιχείων για να μπορούν να πιέζονται πρόεδροι ομοσπονδιών που έκαναν τις ομορφιές τους. Για παράδειγμα, οι καταγγελίες που έχουν γίνει στο τένις δημιουργούν επίτομο αριστούργημα. Οταν όμως το κράτος δεν θέλει να επέμβει, ο πολίτης είναι ανίσχυρος.

Θέλω λοιπόν να δω το εξής. Στην τελευταία συνεδρίαση του τομέα αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και ο Μανώλης Κολυμπάδης στην κυριολεξία επιτέθηκαν λεκτικά στον πρόεδρο της ομοσπονδίας τένις, Σπύρο Ζαννιά. Ολα τα ανωτέρω παρουσία του τομεάρχη Κώστα Παταβούκα. Τώρα που το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει την κυβέρνηση, ο Γιώργος Παπανδρέου σκοπεύει να τους ρωτήσει «τι έγινε και τι ξέρουν» και να εφαρμόσει τον νόμο με πρωτεΐνες όπως στην Αμερική ή θα ακολουθήσει τον ένδοξο δρόμο του πατρός του, «Τα μικρά δωράκια δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν»;


«A little bit of chutzpah, George». Λίγο θάρρος, ρε Γιωργάκη, και σου το γράφω στα αμερικάνικα να το καταλάβεις. Λίγο θάρρος να φας πέντε δικούς σου και δέκα ξένους και αυτοί που κουνιούνται και κάνουνε τους τσαμπουκάδες σήμερα θα κάτσουνε σαν τις κοτούλες.