Δεν είχε ανάπτυξη, αλλά είχε Λέτο

Aξίωμα πρώτο: ισχύς μου, η τωρινή αδυναμία του (βασικού) αντιπάλου μου. Αξίωμα δεύτερο: όταν κερδίζεις, όλα είναι καλά. Ολα; Οχι ακριβώς. Διότι πρέπει κάποια στιγμή να αμβλυνθούν οι δικές σου αδυναμίες. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει φέτος ποιότητα στο ρόστερ του, αλλά ποιοτικό ποδόσφαιρο δεν παίζει ακόμη. «Ζητούμενο είναι ο τίτλος, οι βαθμοί», θα αντιτάξει κάποιος.

Μόνο που οι ελπίδες για την επίτευξη του πολυπόθητου στόχου θα γίνουν περισσότερες εάν λιγοστέψουν τα αγωνιστικά... κουσούρια. Χθες, στη Θράκη, φάνηκαν κάμποσα. Κάλλιστα θα μπορούσαν να στοιχίσουν. Διότι ουδείς εγγυάται ότι θα συμβεί σε πολλά παιχνίδια ό,τι έγινε χθες: να «κολλήσει» στο 79'... σύσσωμη η άμυνα κάποιας «ταμπουρωμένης» ομάδας και να εξελιχθεί σε ασίστ περιοπής μια πάσα, όπως αυτή του Σισέ, που κανονικά θα απέφερε -το πολύ- ένα κόρνερ.

Θα περίμενε κανείς ότι με την προωθητική δύναμη την οποία εξασφαλίζει το... πρώτο αξίωμα (η οικτρή σαββατιάτικη εικόνα και η βαθμολογική απώλεια του Ολυμπιακού), οι «πράσινοι» θα έμπαιναν με άλλον αέρα στο γήπεδο. Ομως ακόμη κι αν υπήρχε αέρας, τα πανιά του δημιουργικού παιχνιδιού δεν φούσκωσαν. Αν εξαιρεθούν μια «πονηρή» κάθετη μπαλιά του Καραγκούνη προς τον Σαλπιγγίδη στο 6' και η εκπληκτική πάσα του Κατσουράνη που έβγαλε σε ιδανική θέση τον Νίνη στο 42', με το σταγονόμετρο μετρούσες κινήσεις ικανές να προκαλέσουν ρήγματα στην αμυντική διάταξη των γηπεδούχων.

Κι ας ήταν καλός ο Νίνης. Κι ας εξασφάλιζε -πιο πίσω- την απαιτούμενη ηρεμία στην ομάδα η ώριμη μεθοδικότητα του Κατσουράνη και η ετοιμότητα του Μπιέρσμιρ. Ο Σισέ αναζητεί ακόμη τα «πατήματά» του. Ο «Σάλπι» έψαχνε και ψαχνόταν. Μονίμως ζωντανό στοιχείο ο Λέτο. Σταθερός χορηγός ενέργειας στον ΠΑΟ ο Αργεντινός. Οι «πράσινοι» τη χρειάζονται αυτή την ενέργεια, ακόμη κι όταν είναι «αμπαλαρισμένη» με το «κάτι παραπάνω» ή με την επιπόλαιη τελική πάσα. Στο 79'ο Λέτο ήταν εκεί που έπρεπε.

Σκόραρε σε έναν ακόμη αγώνα. Τι είδαμε νωρίτερα; Στην αρχή της επανάληψης τον ΠΑΟ να πιέζει. Στηριζόμενος πού; Περισσότερο στη νοοτροπία της καλύτερης ομάδας που θέλει να πιάσει από τον λαιμό την υποδεέστερη και λιγότερο σε κάποια στοιχεία ουσιαστικής βελτίωσης στον τομέα της ανάπτυξης. Η σύγχυση στην περιοχή του Πανθρακικού στο δίλεπτο 49'-50' έφερε δύο κεφαλιές-ευκαιρίες (Σαριέγκι - Κατσουράνης), αλλά η συνέχεια είχε κάμποση «πράσινη» αμηχανία. Ακόμη και με το αριθμητικό πλεονέκτημα. Ο Λέτο όμως -είπαμε- ήταν τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο.