«Τα ξέρεις ρε Πανούτσο...»

Οπως και με τις μεταγραφές, έχω πάντα αμφιβολίες για τα νούμερα που γράφουν οι ισολογισμοί. Για την ακρίβεια, τα περισσότερα δεν τα καταλαβαίνω. Ανεξάρτητα όμως από τα νούμερα του ισολογισμού της Καραϊσκάκης Α.Ε. και με την πληροφορία του «Goal» να μη διαψεύδεται, αν ο Λαυρεντιάδης αγόρασε το 50% της εταιρείας με 25 εκατομμύρια ευρώ έχουμε μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Το Δημόσιο να εκχωρεί ένα περιουσιακό του στοιχείο σε ιδιώτη, ο ιδιώτης να επενδύει ένα ποσόν και μετά να πουλάει το 50% της εταιρείας που δημιούργησε με αποκλειστικό σκοπό την εκμετάλλευση του ακινήτου του Δημοσίου.

Βέβαια, η πώληση του 50% της Καραϊσκάκης Α.Ε. είναι αρκετά περίπλοκη ιστορία για να εξαντλείται σε λαϊκισμούς. Ο Κόκκαλης, βέβαια, βγαίνει κερδισμένος από την πώληση του μισού της εταιρείας, αλλά και ο ίδιος είχε βάλει ένα σημαντικό ποσό για να ανακατασκευάσει το γήπεδο. Δεν σημαίνει όμως αυτό πως ό,τι βλέπετε στο Καραϊσκάκη το πλήρωσε ο πρόεδρος. Οι φωτεινοί πίνακες και το πάρκινγκ, για παράδειγμα, πληρώθηκαν από το 2004 στην τούρλα της διοργάνωσης.

Με το δικαιολογητικό ότι οι πρώτοι είναι κινητά αντικείμενα και μπορούν να αφαιρεθούν από τους διοργανωτές –σαν να υπήρχε περίπτωση να τους πάρει η Γιάννα για να τους στήσει στην αυλή της– και το δεύτερο στοίχισε ακριβά επειδή είχε γίνει με αντιτρομοκρατικές προδιαγραφές που δεν τις χρειαζόταν ο Ολυμπιακός. Οπως και το πώς έφτασε το Καραϊσκάκη στον Κόκκαλη είναι μια ιστορία που συνεχίζει να έχει ενδιαφέρον. Το Καραϊσκάκη ανήκε στην Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων. Είχε αποκτηθεί από το Υφυπουργείο Αθλητισμού έπειτα από αφόρητες πιέσεις στα μέλη της Ολυμπιακής Επιτροπής, με την υπόσχεση ότι θα ανταλλασσόταν με τον χώρο που βρισκόταν ο παλιός ιππόδρομος στο Δέλτα του Φαλήρου.

Η ΕΟΕ ακόμα το περιμένει. Ο Ολυμπιακός φυσικά μπορεί να λέει ότι το στάδιο στην ΕΟΕ το χρωστάει το κράτος. Το κράτος μπορεί να λέει ότι αμάρτησε για τον Ολυμπιακό του. Η ΕΟΕ δεν μπορεί να λέει τίποτα. Γιατί εκτός του ότι μια ζωή έπαιρνε ποσοστό από τα εισιτήρια του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη, για τον Μίνωα Κυριακού δεν είναι εποχές που σηκώνουν κόντρες με το κράτος… Ολα τα ανωτέρω για να καταλάβετε πόσο μπλεγμένη είναι η ιστορία του Καραϊσκάκη. Ούτε ο Κόκκαλης το έφτιαξε με κανόνες ελεύθερης αγοράς, ούτε το κράτος το έδωσε στον Κόκκαλη, ούτε ο Κόκκαλης πήρε το μεγάλο επιχειρηματικό ρίσκο, αφού η πελατεία ήταν έτοιμη, ούτε φοβήθηκε να βάλει τα λεφτά του για να κάνει αυτό που ήθελε.

Και γιατί δεν συνεχίζει να το κάνει; Γιατί τα χρόνια έχουν περάσει και όπως ένας καλός τζογαδόρος ξέρει πότε πρέπει να σηκωθεί από το τραπέζι και να ντεκαβάρει, και ο Κόκκαλης ξέρει ότι στα γεράματα το ρευστό και όχι τα σπίτια (και τα γήπεδα) μετράνε και γιατί δεν υπάρχει διάδοχος που να είναι ικανός και να ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο. Το είχα γράψει πριν από κάτι μήνες, όταν είχε σκάσει η ιστορία της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, και από τότε τίποτα δεν άλλαξε εκτός των ονομάτων των ενδιαφερομένων που θα μπορούσαν να επενδύσουν στον Ολυμπιακό.

Οπως και φάνηκε ότι το καλούπι από το οποίο βγάζανε τα κορόιδα έχει σπάσει. Την εποχή που είχε ανακοινωθεί η αύξηση, ο Λαυρεντιάδης λεγόταν ότι θα βάλει ένα τάλιρο «να βοηθήσει», αλλά όπως αποδείχθηκε ο Λαυρεντιάδης πίστευε ότι από ένα τάλιρο που είναι χαμένο, προτιμότερο ένα 25άρι που μπορεί να πιάσει τόπο. Μη νομίζετε δηλαδή ότι όσοι έχουν τα φράγκα είναι από αυτούς που πιάνονται κορόιδα. Εδώ δανεικά να πάρεις από πρόεδρο και να του υποσχεθείς δημοσιογραφική αβάντα, αν ξαναπάς να πάρεις, αντί να σου δώσει και άλλα σου ζητάει τα πρώτα πίσω. Το μεγάλο στρίμωγμα στα φράγκα δεν έχει έρθει ακόμα. Το πότε θα έρθει δεν το ξέρει κανένας ακριβώς, αλλά οι περισσότεροι λένε κάπου στο 2010.

Τώρα το ερώτημα του εκατομμυρίου. Ας πούμε ότι είστε Γιωργάκης, το βλέπετε το κακό που έρχεται με δρασκελιές αλλά ξέρετε ότι πρέπει να κερδίσετε και τις εκλογές. Τι κάνετε; Λέτε «κάντε με πρωθυπουργό και το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι Blood, Sweat, Tears and Toil» και ταυτόχρονα κινδυνεύετε να χάσετε τις εκλογές από αυτούς που θα υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, ή αρχίζετε να υπόσχεστε κι εσείς και τουλάχιστον αν βγείτε κανένας δεν θα σας πει ψεύτη; Δεν ξέρω λοιπόν τι κάνετε, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι τον πρώτο που θα έβγαινε πριν από τις εκλογές και θα έλεγε «παρακαλούμε την επόμενη τετραετία να κρατήσετε την αναπνοή σας γιατί προβλέπεται να τον ρουφήξουμε», εγώ θα τον ψήφιζα και με τα δύο χέρια.

Γιατί το ψέμα έχει ποδάρια σαν του Φώντα Γήττα. Δεν σε πάει μακριά. Ισχύει σε όλα, όπως και στο ποδόσφαιρο. Μετά τα δημοσιεύματα για τη μαύρη τρύπα στα οικονομικά του Ολυμπιακού έχω σχηματίσει ένα αρχείο από mail με θεωρίες συνωμοσίας για τους λόγους που το δημοσίευμα βγήκε. «Ελα τώρα, Πανούτσο, τα ξέρεις αλλά δεν τα γράφεις. Ο Αλαφούζος που έχει πάρε-δώσε με την εφημερίδα είναι αυτός που το έβγαλε επειδή έχει σχέση με τον “Βγενό”, για να μπει μπροστινός ο Μαρινάκης και να πάρει τον Ολυμπιακό για λογαριασμό ξέρεις ποιου…». Και μετά το «ξέρεις ποιου» αν ξέρεις από Ολυμπιακούς δεν έχεις πρόβλημα να συμπληρώσεις όνομα.

Το πιο σωστό είναι για «λογαριασμό του Γιώργου Βαρδινογιάννη», που έχει και τη γοητεία του κλασικού. Αλλά και όποιο όνομα Παναθηναϊκού να βάλεις, από τον Μήτσου μέχρι τον Τζόνι Βεκρή, μια χαρά είναι. Τώρα που την είδηση την έβγαλε το «Goal», τι μπορεί να προστεθεί στις θεωρίες συνωμοσίας; «…Και από ποιο δρόμο περνάει ο Τσόχος για να πάει γραφείο; Από την Αττική Οδό; Και ποιος έφτιαξε την Αττική Οδό; Ο Μπόμπολας. Και είναι συμπτωματικό που ένα ξαδελφάκι που έχω και δουλεύει στα διόδια της Αττικής μου έλεγε ότι ο Τσόχος περνάει χωρίς να πληρώνει; Τα ξέρεις, ρε Πανούτσο, αλλά δεν τα γράφεις…».