«Ανθρώπινο ξέσπασμα Κετσπάγια»; Οχι ακριβώς…

Θέλεις να χάσεις το δίκιο σου; Εύκολο. Χάσε πρώτα το μέτρο. Εάν στην πολυσυζητημένη συνέντευξη Τύπου ο Κετσπάγια εκδήλωνε απλώς τον ενθουσιασμό του για την επιτυχία στο Αλκαζάρ αλλά και την απροθυμία του να μιλήσει για μεταγραφές, θα είχαμε διπλό «Ο.Κ.».

Ακόμη κι αν ισχυριζόταν ότι το 2-0 στη Λάρισα συνιστά ορόσημο ισάξιο της πρώτης -έπειτα από δεκαετίες- «ερυθρόλευκης» νίκης στην Τούμπα (τότε, επί Μπλαχίν), ο κόουτς ναι μεν θα έχανε –κατά την εκτίμηση του γράφοντος- το μέτρο, αλλά όχι και το δικαίωμα: δική του είναι η όποια άποψη, καλά κάνει και την εκφέρει. Τελεία και παύλα (πρώτη). Μόνο που δουλειά του Τύπου δεν είναι –τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι- η διανομή συγχαρητηρίων, κατά παραγγελία διοικήσεων ΠΑΕ, προπονητών, παικτών. Ο Κετσπάγια που αξιώνει από τους δημοσιογράφους να προσυπογράψουν ντε και καλά τη δική του θεώρηση και αξιολόγηση των πραγμάτων, αντί να τον ρωτούν για μεταγραφές, δεν έχει κρατήσει ίχνος δίκιου. Τελεία και παύλα (δεύτερη).

Ακούς τα περί «ξεσπάσματος Κετσπάγια» κι αναρωτιέσαι: καλά, πότε, πώς και γιατί πρόλαβε να «φορτώσει», ώστε να χρειάζεται κιόλας εκτόνωση; Τον «κατασπάραξε» εσχάτως ο Τύπος; Κάθε άλλο. Τα ΜΜΕ σχολίασαν ευμενέστατα τις ιδέες Κετσπάγια στην Μπρατισλάβα κι εν πολλοίς το ίδιο έκαναν κρίνοντας τα της Μολδαβίας – διατυπώθηκαν μόνο κάποιες «χλιαρές» ενστάσεις για την απόσυρση του Γκαλέτι και την παραμονή του Ζαϊρί στον αγώνα εκείνο. Εδώ και καiρό τα «σκάγια» της κριτικής των ΜΜΕ κατευθύνονται στη διοίκηση της ΠΑΕ Ολυμπιακός για τις μη γενόμενες μεταγραφές, όχι στον προπονητή.

Προς τι λοιπόν το… ξέσπασμα; Επειδή ο Τύπος δεν εκστασιάστηκε με το «μηδέν παθητικό» και το «όλο νίκες» στην Ευρώπη; Μα για τα... 2,5 από τα 4 παιχνίδια, στον Ολυμπιακό πιστώθηκε η εκ μέρους του επιδειχθείσα σοβαρότητα. Τι παραπάνω έπρεπε, δηλαδή, να… ανακαλυφθεί; «Τσιτώθηκε» ο Κετσπάγια με τα σφυρίγματα του κόσμου στο ματς εναντίον της Σέριφ στο Φάληρο; Αν ναι, καλό θα ήταν να συνυπολογίσει, πρώτον, ότι εργάζεται σε ομάδα με απαιτητικούς οπαδούς και, δεύτερον, πως είναι ανούσιο να «ξεσπά» στην πεθερά για να τ' ακούει η νύφη. Οι αποδοκιμασίες και τα συνθήματα εκείνης της βραδιάς ήταν των οπαδών, όχι του Τύπου, που απλώς ευθυγραμμίστηκε με το δικό τους πνεύμα, εκ των υστέρων.

Δεν διέκρινα, λοιπόν, κανένα «ανθρώπινο ξέσπασμα» του Κετσπάγια. Διαπίστωσα απλώς την επιθυμία του να αποτρέψει μια ενοχλητική –για την ΠΑΕ- συζήτηση, αλλά για αυτό, επαναλαμβάνω, αρκούσαν τέσσερις λέξεις: «Δεν μιλάω για μεταγραφές». Δεν χρειαζόταν να αναμασήσει την καινοφανή θεωρία, την οποία είχε προβάλει προ καιρού η διοίκηση του Ολυμπιακού, σε εκείνη την ανακοίνωση για τα οικονομικά.

Ελεος, ρε παιδιά! Πότε και σε ποιον ποδοσφαιρικό πλανήτη ανακαλύφθηκε πως η συζήτηση για μεταγραφές απαξιώνει το υπάρχον έμψυχο υλικό μιας ομάδας; Ξέρετε κανένα σύλλογο –συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων παγκοσμίως- που δεν κάνει μεταγραφές, φοβούμενος ότι θα… απαξιώσει το υλικό του; Αντε, πες ότι καταργήσαμε τη συζήτηση για μεταγραφές, εδώ. Θα εκλείψει και η ανάγκη για μεταγραφές; Παγκόσμιο φιλοσοφικό συνέδριο στρουθοκαμήλων να συγκληθεί, σε τέτοιο συμπέρασμα δεν θα καταλήξει.

Είναι άλλο πράγμα να λες -ως ΠΑΕ- πως μέχρι νεωτέρας θα ξοδεύεις με φειδώ, κι άλλο να ισχυρίζεσαι (μέσες – άκρες) ότι η αλεπού δεν πιάνει νέα σταφύλια, για να μην παρεξηγηθούν και… ξινίσουν τα ήδη μαζεμένα.

Ο Κετσπάγια στη Λάρισα μίλησε σαν «καλός στρατιώτης» σε μια επικοινωνιακή μάχη που φαντάζει μάλλον περιττή. Ισως και επιζήμια για τον ίδιο: όσα καθησυχαστικά για το σημερινό ρόστερ είπε του αφαιρούν εκ προοιμίου τη δυνατότητα να μιλήσει για ελλείψεις, εάν κάποια στιγμή το πράγμα «στραβώσει». Οι ελλείψεις είναι υπαρκτές. Το δικαίωμα να τις επικαλεστεί, όχι. Οχι πια.

ΥΓ.: αύριο, οι ΠΑΕ και ο Τύπος.