Η κούρσα ξεκίνησε

Κάθε πρωτάθλημα είναι διαφορετικό. Ετσι συμβαίνει και με αυτό που ξεκίνησε, το οποίο όμως έχει κάποια στοιχεία που δίνουν μια ιδιαίτερη χροιά στη διαφορετικότητά του. Το πρώτο αφορά την ενίσχυση των ισχυρότερων. Τόσο οι ομάδες της Θεσσαλονίκης όσο και οι ομάδες της Αθήνας, δηλαδή το 60% της Λίγκας, έχουν ισχυροποιηθεί, με πιθανή εξαίρεση τον Ατρόμητο.

Αυτό μπορεί να σημαίνει πολύ πιο σκληρό συναγωνισμό στις θέσεις της κορυφής και ίσως καλύτερη μπάλα. Σίγουρα, όμως, περισσότερες γκρίνιες για τη διαιτησία όταν τα πράγματα «ζεσταθούν». Ενα δεύτερο στοιχείο αφορά τα οικονομικά χαρακτηριστικά του πρωταθλήματος. Νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο, με πολύ περισσότερα χρήματα για τις ομάδες, υπερβολικά περισσότερα, κατά τη γνώμη μου, για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που έχουμε.

Κι αυτά τα πολύ περισσότερα χρήματα αυτοί που τα δίνουν –με κάποιον τρόπο– θα μετακυλήσουν αυτό το κόστος στις υπηρεσίες και τα προϊόντα που θα μας πουλήσουν. Σημειώστε, επίσης, ότι τα «ευρωπαϊκά εισιτήρια» από φέτος ήδη δίνουν τη δυνατότητα στις ομάδες που θα τα κερδίσουν, να βάλουν στα ταμεία τους πολύ περισσότερα χρήματα. Αυτή η παρατήρηση με οδηγεί σ' ένα τρίτο στοιχείο, το οποίο έχει να κάνει με τη μεγαλύτερη πόλωση που θα υπάρχει στο πρωτάθλημα.

Η αντιπαλότητα βασικά ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ για το πρωτάθλημα πιστεύω ότι θα χαρακτηρίσει το φετινό πρωτάθλημα. Ο πρωταθλητής μπαίνει απευθείας στους «χρυσοφόρους» ομίλους, ελπίζοντας ο δευτεραθλητής να μην τα βγάλει πέρα με τη δοκιμασία των προκριματικών (που περιλαμβάνει γρηγορότερη έναρξη της προετοιμασίας, δηλαδή χρονιά με μεγαλύτερη διάρκεια, απαιτεί διαφορετικό μεταγραφικό σχεδιασμό και μεγαλύτερη ικανότητα στη διαχείριση της πίεσης), έτσι ώστε να του μείνουν όλα τα χρήματα του περίφημου market pool.

Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός φέτος, για παράδειγμα, βάζει στο ταμείο του 17,1 εκατ. ευρώ πριν καν κλοτσήσει μπάλα στους ομίλους. Πολλά χρήματα, για τα οποία θα βγουν μαχαίρια. Το τέταρτο στοιχείο αφορά τις νέες διοικήσεις της ΕΠΟ και της Σούπερ Λίγκας. Σε ό,τι αφορά τη νέα προεδρία της Λίγκας, δεν έχω να παρατηρήσω κάτι. Το πρόσωπο ελάχιστη επίδραση έχει στις πρωτοβουλίες και τη λειτουργία της, πόσω μάλλον που ο σημερινός πρόεδρος δεν έχει περισσότερες ικανότητες ή γνώσεις από τους προηγούμενους.

Αλλωστε, για εκείνα που η λίγκα θα έπρεπε να κάνει κάτι, όπως η αντιμετώπιση της βίας, δεν έχει καταφέρει κάτι. Αλλες είναι οι προτεραιότητές της. Σε ό,τι αφορά την ΕΠΟ, η ικανότητά της να διαχειριστεί τη διαιτησία και να εξασφαλίσει ότι θα σφυρίζουν οι ικανότεροι χωρίς εξαρτήσεις θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και την ποιότητα του πρωταθλήματος. Ενα πέμπτο στοιχείο αφορά την προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα και τις συνθήκες των ελληνικών γηπέδων.

Η πολυδιάσπαση του τηλεοπτικού προγράμματος και της αγωνιστικής, που θα ξεκινά από αργά το μεσημέρι του Σαββάτου και θα ολοκληρώνεται το βράδυ της Κυριακής, θα παίξει ρόλο στην προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο. Μία προέλευση που θα καθοριστεί και από την ποιότητα του θεάματος. Για τις συνθήκες στα ελληνικά γήπεδα δεν γράφω τίποτα. Ολοι τις γνωρίζουμε καλά.

Ακόμα και στα «σύγχρονα γήπεδα» οι ελλείψεις βγάζουν μάτι. Ας πούμε, πόσοι άνθρωποι σε αναπηρικό αμαξίδιο μπορούν να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο σε γήπεδο, έχουν δηλαδή διασφαλισμένες συνθήκες πρόσβασης; Εδώ δεν υπάρχουν τουαλέτες για τις γυναίκες ή όσες υπάρχουν είναι σε άθλια κατάσταση. Πέρα από αυτά τα πέντε στοιχεία, έχω κι ένα φόβο.

Οτι το αυξημένο οικονομικό κίνητρο θα οδηγήσει τις μικρομεσαίες ομάδες να παίξουν πολύ πιο κλειστά, πράγμα που σκοτώνει το θέαμα, αλλά και οι μεγάλοι θα αρκούνται σε μία νίκη του 1-0 προκειμένου να εξασφαλίσουν τους βαθμούς. Και μία εκτίμηση για το τέλος. Ο Λεβαδειακός και ο Πανθρακικός μοιάζουν οι υποψήφιοι για τις δύο τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Αυτή, όμως, την εκτίμηση θα έχουμε όλο τον χρόνο για να διαπιστώσουμε αν θα ισχύσει.

«Καταραμένος σχεδιασμός»

Aναρωτιέσαι. Αυτή η πολιτική του Ολυμπιακού στο ζήτημα των μεταγραφών κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού; Ή μήπως ο όρος «μεταγραφικός σχεδιασμός» είναι κάτι σαν ομολογία απιστίας και απαγορεύεται έστω και η παραμικρή αναφορά σε αυτόν; Για δεύτερη συνεχή χρονιά παρουσιάζεται το φαινόμενο να προσπαθεί να καλύψει τα μεταγραφικά του κενά, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κι αυτό που συνήθως συνεπάγεται είναι να μη βρίσκεις εκείνο που χρειάζεσαι, ενώ πληρώνεις πολύ ακριβά εκείνο που αγοράζεις.

Αυτή η πολιτική μπορεί να είναι αποδεκτή για μία ομάδα που δεν έχει το μέγεθος και τις βλέψεις του Ολυμπιακού. Εκείνο που μπορεί να υποθέσει κάποιος είναι πως αυτό που ορίζεται ως μεταγραφικό «πάρε-δώσε» καθορίζεται από την πρόκριση του Ολυμπιακού ή όχι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Κάτι τέτοιο μαρτυρά ευκαιριακή διαχείριση του αγωνιστικού υλικού.

Από πέρυσι η ομάδα γνώριζε ότι θα έπρεπε να αποκτήσει έναν ποδοσφαιριστή που θα αντικαταστούσε τον Τζόρτζεβιτς. Και μέχρι χθες το απόγευμα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε γίνει τίποτα. Ο γράφων προφανώς δεν έχει την εμπειρία διοίκησης μιας ΠΑΕ, αλλά αναρωτιέμαι για ποιο λόγο να έχει και να συντηρεί ο Ολυμπιακός τμήμα σκάουτινγκ από τη στιγμή που δεν φέρνει –γιατί δεν μπορεί, άραγε;– στην ομάδα στόχους που έχει εντοπίσει το συγκεκριμένο τμήμα;

Γιατί δεν φροντίζει να προετοιμάσει και να πραγματοποιήσει τις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών που χρειάζεται στην ώρα τους; Μήπως γιατί δεν έχει καμία πίεση για να κάνει κάτι τέτοιο; Μήπως ξέρει ότι θα περάσει όλο το καλοκαίρι με μεταγραφές πρωτοσέλιδων και μετά θα μεταθέσει τη μεταγραφική ενίσχυση τον Ιανουάριο με το επικοινωνιακό εύρημα ότι «επειδή εκείνο που προέχει είναι το πρωτάθλήμα και γι' αυτόν τον στόχο η ομάδα είναι πλήρης»;

Μήπως έχει αποφασιστεί η ανανέωση του αγωνιστικού υλικού με νεαρούς ποδοσφαιριστές; Αν συμβαίνει αυτό, γιατί δεν ανακοινώθηκε για να μην έχει υψηλές προσδοκίες ο κόσμος της ομάδας; Εκτός κι αν έχει βρεθεί η αιτιολογία για την πιθανή αποτυχία. Το παρασκήνιο, που φέτος ελέγχουν «οι άλλοι».

Ποιοι θέλουν τις εκλογές;

Με δεδηλωμένη την πρόθεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά τη στάση που θα τηρήσει το κόμμα του στις εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι εκλογές θα γίνουν τον ερχόμενο Μάρτιο. Ποιος, λοιπόν, είναι ο λόγος οι εκλογές να γίνουν πέντε μήνες ενωρίτερα; Γιατί ενώ τα προβλήματα της οικονομίας, του περιβάλλοντος, της υγείας και της παιδείας είναι τεράστια και πιεστικά, το θέμα που βρίσκεται στην επιφάνεια της ειδησεογραφίας είναι η ημερομηνία προκήρυξης των εκλογών;

Ποιος τις θέλει πιο πολύ; Η δική μου αίσθηση είναι ότι τις εκλογές τις θέλουν πιο πολύ εκείνοι που συντηρούν τη σχετική συζήτηση, δηλαδή τα media και τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, που έχουν να κερδίσουν και περισσότερα. Και δεν θα μου προξενήσει καμία έκπληξη αν, με αφορμή τα τρομακτικά προβλήματα της οικονομίας, θα αρχίσει να «κυκλοφορεί» η ιδέα του μεγάλου συνασπισμού των κομμάτων εξουσίας.

Μία ιδέα που θα διασφαλίσει ακόμα περισσότερο τα συμφέροντα των ισχυρών. Αλλωστε, ο κίνδυνος να πάθουν ζημιά οι τράπεζες πέρασε. Ολες ανακοινώνουν κέρδη, αφού τώρα πια δανείζουν με κέρδος –όχι εμάς, αλλά το καταχρεωμένο κράτος.