Τουλάχιστον θα ηρεμήσουν

Η ανταλλαγή του Μάντζιου με τον Τζεμπούρ είναι σαν δύο άνθρωποι που έχουν φορέσει ίδια παπούτσια να βρεθούν από σύμπτωση και να τα αλλάξουνε, βλέποντας ότι και οι δύο φοράνε αριστερά. Πάλι κουτσοί θα μείνουν.

Στην πραγματικότητα Παναθηναϊκός και ΑΕΚ δεν αλλάζουν παίκτες για να πάρουν κάποιον που τους χρειάζεται περισσότερο από αυτόν που φεύγει, αλλά για να διώξουν έναν παίκτη που τη δίνει στα νεύρα του προπονητή. Και καλά με τον Τζεμπούρ. Τις μουρμούρες του τις έχει ρίξει, τις ψιλές του ακόμα περισσότερο, το ραμαζάνι το κρατάει φανατικά και παίζει τους αγώνες σαν το ζόμπι, τον ώμο του έχει τραυματίσει και αρνείται να κάνει εγχείριση, και το κερασάκι λένε ότι το παίζει τραυματίας για να μην κάτσει στον πάγκο.

Με τον Μάντζιο τι πρόβλημα έχει ο νηφάλιος Χενκ Τεν Κάτε; Οσοι τον ξέρουν λένε ότι θεωρεί τον εαυτό του Φαν Νιστελρόι και βάλε, μια ελαφριά νουμερίτιδα βγαίνει και στο παιχνίδι του, την πραγματικότητα λίγο την ωραιοποιεί και αυτό είχε φανεί στη συνέντευξη που έλεγε ότι πέταξε μια μπουνιά στον Εκι, αλλά από εκεί και πέρα πρόβλημα με την έννοια του τσαμπουκά ο Μάντζιος δεν έχει δημιουργήσει. Στα χρόνια που είναι στον Παναθηναϊκό ξηγήθηκε αρκετό overlay στον πάγκο και όταν τον στείλανε δανεικό στη Γερμανία δεν τσίνισε να λέει «η Μπόχουμ μου μυρίζει και η Αϊντραχτ μου βρομάει». Πήγε-ήρθε χωρίς πολλές κουβέντες και στην επιστροφή του έπαιξε καλύτερη μπάλα από αυτήν που έπαιζε πριν φύγει, που εξαιρουμένου του Καμπάνταη δεν θυμάμαι να έχει συμβεί τελευταία.

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο οι σχέσεις των παικτών με τους προπονητές τους, που σε αυτό το σημείο ο Μπάγεβιτς έχει τα περισσότερα δίκια, αλλά πόσο η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός θα εξυπηρετηθούν από την ανταλλαγή. Το ποιος θα ωφεληθεί δεν είναι τόσο καθαρό.

Τακτικά ωφελημένος πρέπει να είναι ο Παναθηναϊκός. Ο Τζεμπούρ στην ανάγκη βγαίνει και στα πλάγια, από στυλ παιχνιδιού είναι ό,τι πρέπει για αντικαταστάτης του Σισέ και ο Παναθηναϊκός παίρνει αναπληρωματικό για δύο θέσεις που μπορεί να παίξει και βασικός. Αντίθετα, τακτικά στην ΑΕΚ ο Μπάγεβιτς θα πρέπει να διαλέγει ανάμεσα σε Μπλάνκο και Μάντζιο, αφού για να παίξουν και οι δύο στην ίδια ενδεκάδα θα πρέπει να φτάσουμε στην εποχή των Ανδριανοπουλαίων.

Οικονομικά ο Παναθηναϊκός επίσης είναι κερδισμένος, αφού ο Τζεμπούρ πέρυσι είχε αγοραστεί με τρία εκατομμύρια ενώ για τον Μάντζιο η αγορά δεν ενδιαφέρεται με ενάμιση. Κερδισμένη η ΑΕΚ είναι επειδή με τον Μάντζιο ησυχάζει από τις φασαρίες του Τζεμπούρ, επειδή παίρνει ένα παίκτη που είναι υγιέστατος ενώ ο Τζεμπούρ έχει το πρόβλημα στην ωμοπλάτη. Επίσης ο Μάντζιος δεν θα τρέχει να παίζει με την Αλγερία στο Κόπα Αφρικα.

Αυτές όμως είναι οι λεπτομέρειες, και οι δύο ομάδες έχουν επιθετικούς και χρειάζονται αμυντικούς. Οι προπονητές θα ηρεμήσουν αλλά τα προβλήματα στις άμυνες θα μείνουν.



Mαζί με τη Μαριγώ στας αιωνίους μονάς πήγε και ο ένας από τους σκληρούς δίσκους του κομπιούτερ μου. Ο οποίος ξηγιόταν ένα Terra έχοντας data μόνο παλιές ταινίες. Γιατί μπορώ να καταλάβω τον πιτσιρικά που μπαίνει στο Internet και από βιασύνη ή αψιλία κατεβάζει το «Terminator» ή το «College Holidays in Spain», αλλά ευτυχώς δεν έχω τόσο καθυστερημένη ανάπτυξη για να μην μπορώ να περιμένω τον Μπρους Γουίλις να δείξει τα πάχη και τα κάλλη του, ξεπαστρεύοντας μια κατοστάρα κακούς ή τη Σάντρα Μπούλοκ να δείξει ό,τι έχει, για να βοηθήσει τους εφήβους μας για την εργασία στο σπίτι.

Τέλος πάντων, με τις ζέστες ο σκληρός τα τίναξε διά παντός και άντε να ψάχνεις τώρα σε rapidhare και torrent να βρεις το «All the President’s men», όχι με τον Μάρτιν Σιν αλλά στη σκηνοθεσία του Ρομπέρ Οσέν και το «In the Foreign Legion» με τον Χοντρό και τον Λιγνό την εποχή του μεγάλου σουρεαλισμού που τελικά τα στούντιο δεν άντεξαν και η καριέρα τους πήγε εκεί που βρίσκονται ο «σκληρός» και η Μαριγώ. Και τώρα η αλήθεια. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο από το να σου διαλύεται μια συλλογή και να πρέπει να την αρχίζεις από το μηδέν. Ξαναγεννιέσαι. Αρχίζεις τα σχέδια «Πώς να την ξαναχτίσω; Αλφαβητικά, θεματικά ή ανά δεκαετία;». Η «Ιθάκη», που θα έλεγε και ο Καβάφης. Εκτός λοιπόν από την «Ιθάκη» τού να ξαναχτίσω ταινιοθήκη το σκεφτόμουνα διαβάζοντας μια είδηση για έναν πιτσιρικά Αυστραλό που έκανε solo τον περίπλου της Γης.

Διάβασα την είδηση για ένα 17χρονο Αυστραλό που έκανε solo τον περίπλου της Γης σε 270 ημέρες. Πέρασε στο βιβλίο «Γκίνες», παίρνοντας το ρεκόρ από έναν άλλο Αυστραλό που είχε κάνει το ίδιο, αλλά ήταν δύο μήνες μεγαλύτερος. Και αυτό που μου ήρθε στο μυαλό δεν ήταν θαυμασμός, αλλά με τι παπαριές ασχολούμαστε. Γιατί αυτό το «δύο μήνες» είναι σαν τα ρεκόρ με τις ομελέτες με τα περισσότερα αυγά και το πιο μεγάλο κολοκύθι. Απλά για να γραφτεί το όνομά σου στο «Γκίνες». Αλλο αθλητής και άθλος και άλλο άθλοι για το «Γκίνες».

Αθλητής για παράδειγμα ήταν ο σερ Φράνσις Τσέτσεστερ που το 1966 με το «Gipsy Moth», που φυσικά είχε ξύλινο σκαρί, έκανε τον πρώτο solo περίπλου της Γης, ξεκινώντας από το Πλίμουθ και επιστρέφοντας στη βάση του σε 226 μέρες. Για το κατόρθωμά του η βασίλισσα τον είχε κάνει σερ, χρησιμοποιώντας στην τελετή το σπαθί με το οποίο άλλη μια βασίλισσα, η Ελισάβετ, είχε χρήσει ιππότη τον σερ Φράνσις Ντρέικ, που ήταν ο πρώτος Αγγλος που έκανε τον περίπλου της Γης. Η μεγάλη όμως στιγμή του σερ Φράνσις ήρθε το 1970, όταν καταλαβαίνοντας ότι πάσχει από ανίατο καρκίνο δοκίμασε να γίνει ο πρώτος ιστιοπλόος που θα κάλυπτε τέσσερις χιλιάδες μίλια σε 20 ημέρες. Το εγχείρημά του απέτυχε, αλλά σύμφωνα με την αγγλική αντίληψη η προσπάθεια ήταν αρκετή.

Ο σερ Φράνσις πέθανε ένα χρόνο αργότερα, έχοντας την ικανοποίηση ότι είχε γίνει ο πρώτος Αγγλος που δεν ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας ή νεκρός που έβλεπε γραμματόσημο να εκδίδεται με το πρόσωπό του. Ο σερ Φράνσις ενταφιάστηκε σε μια μικρή εκκλησία έξω από τη γενέτειρά του, το Barnswell, ενώ το σκάφος του «Gipsy Moth» διατηρήθηκε στο καρνάγιο του Γκρίνουιτς μέχρι το 2004, όταν στην τιμή της μια λίρας και ενός τζιν τόνικ αποκτήθηκε από μια ομάδα εταιρειών θαυμαστών του Τσέτσεστερ, επισκευάστηκε και σε αργούς ρυθμούς έκανε για μια ακόμη φορά τον περίπλου της Γης επιστρέφοντας στο Πλίμουθ.

Αϊ στο διάολο, τα έγραψα και ξεχαρμάνιασα. Γιατί μη νομίζετε ότι ύστερα από δύο εβδομάδες διακοπές στη Βρετανία είναι εύκολο να γυρίζεις στην Ελλάδα της πυροπαθούς με τη νυχτικιά που τραβολογάει τους πυροσβέστες για να της σβήσουν το αυθαίρετο και των ρεπόρτερ που πηγαίνουν δίπλα στη φωτιά για να πνίγονται από τον καπνό και η φωνή τους να έχει τόνους αγωνίας. Κάποια στιγμή θα φορέσω τα ακουστικά του walkman –γιατί είμαστε παραδοσιακοί, ρε, σαν τον Τσέτσεστερ– και θα φύγω στην πατρίδα μου ακούγοντας Tsobana Rave. «…για να βλέπω από ψηλά τη μιζέρια σας, ρε». Γιατί είμαι ο Χουλκ.

Μια λοιπόν που η κουβέντα ήρθε στον Χουλκ να πω ότι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σινεφίλ χόμπι είναι να προσπαθείς να βρεις αναφορές pop στα έργα του Ταραντίνο. Το «Inglorious Bastards» δεν το είδα ακόμη, αλλά από τις κριτικές και τις εικόνες που είδα σε εφημερίδες και Internet ορισμένα στοιχεία έχουν να κάνουν με το «Adventures in the Rifle Brigade» των Ennis Ezquerra (of Judge Dredd fame). Και είμαι περίεργος αν στο έργο τραγουδάνε το «Hitler has only got one ball, Goring has two but very small, Himmler is somewhat sim'lar, But poor Goebbels has no balls at all» που το πιστεύετε ή όχι ήταν πραγματικό τραγούδι των Αγγλων στρατιωτών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.


«Κροίσος ζητεί άλλους Κροίσους όπως κροισώσουν από κοινού μεγάλο αθηναϊκό σύλλογο. Τηλ κ. Παντελής 69…». Να κάνω και εγώ ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τον Παντελή Αθηνή που πλησιάζει κάθε Κύπριο με λεφτά για να συμμετάσχει στον όμιλο Κροίσων που θα αγοράσει το 51% της ΑΕΚ. Τελευταίος ήταν ένας χρηματιστής, αλλά η συζήτηση έμεινε στο περίμενε.