Καρπούζια και μασχάλες

Από τη στιγμή που η ρουφιάνα η κληρωτίδα έφερε την Ατλέτικο στον δρόμο του Παναθηναϊκού, τα «αχ» και «βαχ» που ακούστηκαν στην Παιανία ήταν περισσότερα κι από ουρά στο ΙΚΑ. Διότι βαριά κι ασήκωτη η ευρωπαϊκή φανέλα του «Panathinaikos», μαθημένος ο κόσμος σε υπερβάσεις και ιστορικές προκρίσεις, αλλά αποδείχθηκε στο γήπεδο αυτό που λέγαμε στη θεωρία: από τη μέση και μπροστά οι Ισπανοί έχουν τόση πολύ μαζεμένη ποιότητα που δεν βρίσκεις στην Ευρώπη, παρά σε ελάχιστες άλλες ομάδες -οι δύο απ’ αυτές είναι επίσης ισπανικές, αν λέει κάτι αυτό.

Κι εφόσον ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να χτυπήσει στο μοναδικό τρωτό σημείο των Ισπανών, δικαίως αποκλείστηκε. Που -εδώ που τα λέμε- δεν ήταν και τόσο τρωτό όσο λέγανε. Ο 33χρονος Χουανίτο δεν αποκτήθηκε διότι τον λυπήθηκαν, αλλά για να δέσει την άμυνα δίπλα στον Ουιφαλούσι. Για να απελευθερωθεί ο Χάιτινχα που δεν την πάλευε ως στόπερ και να πάει δεξιά, όπου είναι σαφώς πιο αποτελεσματικός. Οσο για τον 20χρονο γκολκίπερ Ασένχο, ομολογώ ότι δεν θυμάμαι να έχω δει πρόσφατα τόσο μεστό και ώριμο 20χρονο τερματοφύλακα.

Εν πάση περιπτώσει, ό,τι έγινε έγινε, ψηλά το κεφάλι, Βυζάντιο και πάλι και πάμε παρακάτω. Οχι τόσο στο Γιουρόπα Λιγκ, το οποίο όσο κι αν αναβαθμίστηκε, σουλουπώθηκε και μοιράζει περισσότερα λεφτά από πέρυσι, δεν παύει να είναι ένα φτιασιδωμένο ΟΥΕΦΑ. Παρακάτω, στο Ιερό Δισκοπότηρο που λέγεται πρωτάθλημα Ελλάδας. Το οποίο πρωτάθλημα έχει διπλή σημασία και χρησιμότητα πια: να σπάσει το κατεστημένο του Ολυμπιακού και να φέρει την ομάδα κατευθείαν στους ομίλους του χρόνου, χωρίς την ταλαιπωρία των προκριματικών κι ενδεχόμενη στραβή.

Δευτερεύων στόχος είναι το Κύπελλο Ελλάδας, όχι για το Κύπελλο αυτό καθαυτό, αλλά για να μην το πάρει πάλι ο Ολυμπιακός και να ξεπλύνουμε και την ντροπή απ' τον περσινό αποκλεισμό απ’ τον Πανσερραϊκό. Και η Ευρώπη; Η Ευρώπη μπορεί να περιμένει.

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα συνεχίσουν τη χρονιά με διαφορετικές μασχάλες και διαφορετικά καρπούζια. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να διαχειριστεί ταυτόχρονα δύο καρπούζια να -με το συμπάθειο. Εγχώριες υποχρεώσεις και ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ, με μικρότερο ρόστερ από τον «αιώνιο» αντίπαλο, καινούργιο προπονητή και διάχυτη απογοήτευση από την εικόνα του αγώνα με τη Σέριφ.

Μια εικόνα που μπορεί να φτιάξει ή να χαλάσει κι άλλο ανάλογα με τα αποτελέσματα σε Λάρισα και ΟΑΚΑ. Επιπλέον ο Ολυμπιακός περιμένει ένα-δυο παίκτες ακόμα, απ’ τους οποίους ο αριστερός χαφ δεν είναι πολυτέλεια σαν τον τέταρτο επιθετικό, αλλά επιτακτική ανάγκη. Και παρ' όλο που θα έρθει αριστερός χαφ (δεν λέω «αν», λέω «θα έρθει», διότι το θεωρώ δεδομένο), θα χρειαστεί χρόνο -λιγότερο ή περισσότερο- για να προσαρμοστεί και να μπει στα συστήματα της ομάδας. Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά;

Δύο μεγάλα καρπούζια σε μασχάλη αμφιβόλου μεγέθους. Στον Παναθηναϊκό, απ’ την άλλη, υπάρχει το μεγάλο καρπούζι που λέγεται πρωτάθλημα και το σαφώς μικρότερο που λέγεται Γιουρόπα Λιγκ. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει μια μασχάλη που δείχνει ικανή να τα χωρέσει από κάτω: ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει ικανοποιητικό βάθος στο ρόστερ κι όχι τόσο «χαοτικό» όπως το περσινό, που έφερε γκρίνιες και μουρμούρες. Παράλληλα, έκανε τις μεταγραφές του έγκαιρα. Καλές ή μέτριες θα δείξει ο χρόνος, δούλεψε μ’ αυτές στην προετοιμασία, έχει συμμετάσχει ήδη σε πέντε επίσημα παιχνίδια και οι νέοι παίκτες του τού έδωσαν τη νίκη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα σε μια ομάδα που πέρυσι τον νίκησε δύο φορές.

Χωρίς το άγχος να πρέπει να επιβεβαιώνει στο Τσάμπιονς Λιγκ σε κάθε αγώνα ότι είναι «ο κύριος πρέσβης», με ό,τι αυτό συνεπάγεται (κούραση, τραυματισμούς, υποχρεωτικό rotation), μπορεί να ρίξει το βάρος του εντός και να κάνει τα τυπικά εκτός. Αφού το πρωτάθλημα είναι κάτι σαν αυτοσκοπός, εγώ λέω ας πάει στην ευχή για μια φορά η Ευρώπη. Δεν θα χαλάσει ο κόσμος αν μείνουν εκτός οι μισοί βασικοί στο Γιουρόπα, για να είναι φρέσκοι 3 μέρες μετά στη Σούπερ Λίγκα-δεν λέω να παίξει η Golden Team, λέω να πάρουν ευκαιρίες οι λεγόμενοι αναπληρωματικοί, οι οποίοι θα τις δουν σαν ευκαιρία να δείξουν την αξία τους και ο προπονητής σαν ευκαιρία να δει αν μπορεί να τους υπολογίζει και στα δύσκολα.

Ούτως ή άλλως, μάλλον απίθανο μοιάζει να κατακτήσει ο Παναθηναϊκός το Γιουρόπα ακόμα και με την καλή ενδεκάδα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Και μια καλή πορεία (στους «8» ή τους «4» του θεσμού) ποτέ δεν βρήκε θέση σε καμιά τροπαιοθήκη ομάδας. Αν «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα», τότε «τίποτα» είναι και ο 16ος. Οσο πιο μικρά τα καρπούζια τόσο πιο πιθανό να τα παρκάρεις στην ίδια μασχάλη.