Διά της μεθόδου του πνιγμού

Λίγα λεπτά πριν αρχίσει ο αγώνας της Εθνικής μας με τη Λιθουανία, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς είχε μαζέψει γύρω του τα «μειράκια» με τα οποία συνεργάζεται στον πάγκο των Σέρβων και τους έκανε κήρυγμα στο μπαρ του Σταδίου. Εκείνοι τον άκουγαν με προσήλωση που θύμιζε τους Αποστόλους στις αγιογραφίες του Μυστικού Δείπνου.

«Δεν έχω παίκτες από αυτούς που κάνουν τη διαφορά», μου είπε όταν κατάφερα να ξεκλέψω ψήγματα από τον πολύτιμο χρόνο του. «Πρέπει σε κάθε αγώνα να βασανίζω το μυαλό μου επί 40 λεπτά». Η Σερβία του θα είναι το «μαύρο άλογο», το επικίνδυνο αουτσάιντερ δηλαδή, του Ευρωμπάσκετ.

Η Ελλάδα μας τι θα είναι; Καθαρόαιμο πουλάρι ή κουτσάλογο; Λευκό, γκρίζο ή μαύρο σαν την εμφάνιση-πυρκαγιά της Εθνικής στα πρώτα 30 λεπτά του χθεσινού αγώνα;

«Εχει ταλέντο η ομάδα σας», τόνισε ο Ιβκοβιτς με γουρλωμένα για έμφαση τα γαλάζια του μάτια. «Ο σημαντικός αγώνας γι' αυτήν θα είναι ο προημιτελικός». Ο εστί μεθερμηνευόμενον, ο πολύπειρος Ιβκοβιτς θεωρεί βέβαιη την πρόκριση της ελληνικής ομάδας όχι μόνο στον δεύτερο, αλλά και στον τρίτο γύρο του Ευρωμπάσκετ. Κρατάει, ωστόσο, μία επιφύλαξη: «Ο Σπανούλης και ο Ζήσης θα φορτωθούν μεγάλο μέρος της ευθύνης. Εκεί μπορεί να υπάρξει πρόβλημα. Δεν ξέρω αν θα αντέξουν το κορμί και το μυαλό τους».

Λίγα λεπτά αργότερα, οι δύο αναντικατάστατοι γκαρντ της Εθνικής μας βρήκαν απέναντί τους μια Λιθουανία αποψιλωμένη από ταλέντο στη θέση του πόιντ γκαρντ. Αυτόν τον Μαζούτις, που ξεκινάει φέτος βασικός, τον βλέπει ο Γιασικεβίτσιους από την τηλεόραση και ντρέπεται.

Ωστόσο, η ελληνική ομάδα δεν μπόρεσε να τον πιέσει και να του κρύψει το γήπεδο. Αν ο Καζλάουσκας είχε στη διάθεσή του σύσσωμο το λαμπρό κουαρτέτο των προηγούμενων διοργανώσεων, θα εξόντωνε τους Λιθουανούς διά της μεθόδου του πνιγμού. Η ελλιπής ομάδα του 2009 όχι μόνο υστέρησε στην περιφερειακή άμυνα, στην οργάνωση και στο χειρισμό της μπάλας, αλλά αποδείχθηκε αργή και στις επιστροφές. Οι Λιθουανοι την ξεγύμνωσαν.

«Δεν μου λείπει τόσο ο Κιριλένκο όσο ο Χόλντεν», έλεγε την ίδια ώρα στα έγκατα του ΟΑΚΑ ο προπονητής της πρωταθλήτριας Ευρώπης Ρωσίας, Ντέιβιντ Μπλατ. Οι Ρώσοι έχουν πρόβλημα στο «1» εξίσου βασανιστικό με αυτό των Λιθουανών. Ούτε σε αυτούς μπόρεσε να προξενήσει ασφυξία η ελληνική ομάδα, άσχετα αν τους νίκησε.

Οι αντοχές του Βασίλη Σπανούλη και του Νίκου Ζήση, σε συνδυασμό με την προσαρμοστικότητα του άπειρου σε μεγάλη διοργάνωση Νικ Καλάθη, θα είναι το βαρόμετρο της ελληνικής ομάδας στην Πολωνία. Ο Καζλάουσκας έχει να λύσει ένα πολύ δύσκολο σταυρόλεξο, αφού οι Τσαλδάρης-Καλαμπόκης δυσκολεύονται να παίξουν στο επίπεδο των άλλων, ενώ ο Περπέρογλου έχει πολύ δρόμο μπροστά του μέχρι να γίνει Βασιλόπουλος ή και Χατζηβρέττας. Παρεμπιπτόντως, ο Κώστας Καϊμακόγλου έκανε χθες ό,τι περνούσε από τα χέρια του για να κερδίσει βίζα για την Πολωνία.

Ο τραυματισμός του φορμαρισμένου Σοφοκλή Σχορτσανίτη, όχι σοβαρός αλλά δεύτερος μέσα σε 10 μέρες, πολλαπλασίασε τα σύννεφα. Ο Καζλάουσκας βασάνισε τους Μπουρούση-Πρίντεζη-Φώτση στο κυνήγι της νίκης και της ομοιογένειας και προφανώς ξέχασε τον Κώστα Κουφό, ο οποίος (μολονότι χρειάζεται παιχνίδια περισσότερο από κάθε άλλον ψηλό) έμεινε θεατής μέχρι το 28ο λεπτό. Οταν μπήκε, έδωσε στην ομάδα τσαγανό, όγκο, ενέργεια αλλά και απειλή.

Θελει άραγε ο προπονητής να μετατρέψει το Ελληνοαμερικανάκι σε «αναπληρωματικό πολυτελείας» και να τον επιστρατεύει ξεκούραστο όταν οι αντίπαλοι κουράζονται; Πάσα εξήγηση δεκτή.