Ο Ντίκα ξυπνάει μνήμες

Mπορεί να έχει συμβεί και πρόσφατα και να μου διαφεύγει, αλλά περισσότερους από 2.000 οπαδούς του Ηρακλή σε ματς που δεν έγινε στη Θεσσαλονίκη έχω να δω από εκείνο των ειδικών συνθηκών παιχνίδι στην Ξάνθη πριν από δύο χρόνια, όταν ο «Γηραιός» έψαχνε τη νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία. Συνεπώς, δεν το λογίζω ως απλό ματς όπως ήταν το χθεσινό και γι' αυτό δεν το βάζω στη σούμα. Εκτός, όμως, από τους 2.500 οπαδούς, στον Ηρακλή είδα και άλλα πράγματα. Είδα έναν εξαιρετικό Ματίας Λέκι. Μια πραγματικά ηγετική φυσιογνωμία στην άμυνα του Ηρακλή.

Είδα βάθος στον πάγκο. Εχει να συμβεί πολλά χρόνια παίκτες όπως ο Ντάλα Μπόνα, ο Πιλότο, ο Ηλιάδης, ο Αγρίτης να είναι εκτός αποστολής και παρ' όλα αυτά ο προπονητής της ομάδας να έχει τη δυνατότητα να έχει στον πάγκο παίκτες όπως ο Μιλάνο ή ο Μπόσνιακ. Είδα όμως και τον Ντίκα. Οταν ο Ηρακλής είχε ανακοινώσει την απόκτησή του είχα πει ότι αυτός είναι ο φετινός Εστογιάνοφ, υπό την έννοια ότι του χρόνου το καλοκαίρι, όταν θα πρέπει να επιστρέψει στην Κατάνια, θα διαβάζουμε ότι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θα θέλουν να τον πάρουν από τους Ιταλούς.

Χθες είναι αλήθεια ότι ο Ρουμάνος δεν έκανε καλό ματς σε ροή παιχνιδιού. Δεν έκανε καλό ματς για τα κυβικά και την κλάση του. Στη βραδιά, όμως, που δεν έκανε καλό ματς το έκρινε μόνος του, με δύο γκολάρες που ξύπνησαν μνήμες. Τέτοιας ποιότητας παίκτη ο Ηρακλής είχε πολλά χρόνια να δει. Ακόμα περισσότερο, όμως, είχε πολλά χρόνια να δει τέτοιο ρόστερ και τέτοιον ενθουσιασμό από τον κόσμο του.

Και αν μαθαίνω καλά, το ερχόμενο Σάββατο στο Καυτανζόγλειο θα δούμε τόσους φίλους του Ηρακλή στο ντέρμπι με τον Αρη όσους είχαμε να δούμε από τη χρονιά που είχε αναλάβει ο Μυτιληναίος και στον πάγκο καθόταν ο συγχωρεμένος ο Γιάννης Κυράστας. Μακάρι λέω εγώ, γιατί με τέτοια δυναμική και από τον Ηρακλή, η πόλη της Θεσσαλονίκης θα γίνει η πόλη του φετινού πρωταθλήματος.