Να τες, να τες οι μεταγραφές

Για να μπορέσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού να φωνάξει το «απαγορευμένο» σουξέ: «Να τοι, να τοι, οι πρωταθλητές», πρέπει να βοηθήσουν αυτοί που αποκτήθηκαν για να κάνουν τη διαφορά. Οπως έγινε στην Κρήτη.
Επειδή είναι της μόδας στην Παιανία τις τελευταίες μέρες, ο Παναθηναϊκός φώναξε ένα βροντερό «fuck off!» στις αποτυχημένες πρεμιέρες του πρωταθλήματος των περασμένων ετών.

Οχι διότι χάνεται ο κόσμος αν κλοτσήσεις βαθμούς την πρώτη αγωνιστική, αλλά κυρίως επειδή χάνεις βαθμούς στην ψυχολογία της ομάδας και την υπομονή του κόσμου. Ειδικά απέναντι σε έναν αντίπαλο που τον πλήγωσε πέρυσι δύο φορές, κάτι που δεν κατάφερε κανείς άλλος μέσα στη χρονιά. Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε πέρυσι δύο φορές απ’ την ίδια ομάδα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ούτε στην Ευρώπη. Αυτό που δεν κατάφερε η Ιντερ του Μουρίνιο και του Ζλάταν, το κατάφερε ο Εργοτέλης του Νίκου Καραγεωργίου.

Βέβαια, that was yesterday που λέν’ και στο χωριό μου. Διότι στο Παγκρήτιο ο Παναθηναϊκός και ήθελε και μπορούσε. Χωρίς φαντεζί μπάλα, χωρίς μεγάλα διαστήματα καλής απόδοσης, χωρίς αρκετούς ενδεκαδάτους παίκτες (Κατσουράνη, Σιμάο, Μουν, Σπυρόπουλο), αλλά με εμπνεύσεις του προπονητή του, οι οποίες αυτή τη φορά λειτούργησαν: Μπιέρσμιρ δεξιά κι όχι Γκάμπριελ ή Μαχλελής, με τον Σουηδό καλύτερο απ’ ό,τι στην Πράγα. Δάρλας αριστερά για πρώτη φορά στην 11άδα έπειτα από τρία τέρμινα. Ο Δάρλας στάθηκε αξιοπρεπώς, αν και εμφανώς σκουριασμένος –μια σκουριασμένη αξιοπρέπεια με άλλα λόγια.

Ενα κλασικό αμυντικό χαφ όλο κι όλο και μάλιστα όχι ο τραχύς και αποτελεσματικός στα μαρκαρίσματα, Σιμάο, αλλά ο Ζιλμπέρτο, με λιγότερα τάκλιν και περισσότερες πάσες μπροστά. Και δίπλα του ο Καραγκούνης, με όλο το γήπεδο μπροστά του κι όχι απλώς την αριστερή πλευρά. Ο Χριστοδουλόπουλος πίσω από τον κυνηγό έδωσε ενέργεια, τρεξίματα και βοήθειες στην επιθετική ανάπτυξη.

Και μπροστά; Εκεί, όλοι έκαναν το καθήκον τους. Ο Σισέ άνοιξε λογαριασμό με υπέροχη εναέρια πιρουέτα. Ο Σαλπιγγίδης αυτή τη φορά κατέγραψε ασίστ για τον Λέτο κι όχι γκολ. Κι ο Λέτο θέαμα και ουσία, γκολ και ντρίμπλες, σουτ και σέντρες, σε τόσο καλή αναλογία που μάλλον θα έχει κάνει να σκάσουν απ’ το κακό τους αυτοί που τον απαξίωσαν πριν από μερικές εβδομάδες επειδή ντύθηκε στα πράσινα. Μόνο που δεν του είπαν ότι ο Σοϊλέδης είναι καλύτερός του. Μας είπαν επίσης ότι δεν σκοράρει, αλλά έχει σκοράρει τρία γκολ σε δύο συνεχή παιχνίδια.

Συγγνώμη αν γίνομαι ιερόσυλος, αλλά τα δύο γκολ με Ατλέτικο και Εργοτέλη από το ίδιο περίπου σημείο στ’ αριστερά εμένα μου θύμισαν «Τζόλε» στα ντουζένια του. Μόλις δέσει λίγο καλύτερα η άμυνα, μόλις καταλήξει ο προπονητής σε μια σταθερή τετράδα και δουλέψει περισσότερο μ’ αυτήν –διότι κενά υπήρξαν κι ο Εργοτέλης άξιζε τουλάχιστον ένα γκολ, όπως κι ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον ένα ακόμη–, η ομάδα έχει την προοπτική να εκμεταλλευτεί το καλό πρόγραμμα των πρώτων αγωνιστικών και να κλοτσήσει μακριά την γκρίνια και τη μιζέρια.

Ακόμα κι αν η βόλτα στο «Βιθέντε Καλντερόν» την Τρίτη αποδειχθεί δυσάρεστη εμπειρία. Αλλωστε, αν πάρει φέτος το πρωτάθλημα, του χρόνου δεν θα χρειαστεί να ξαναπεράσει τέτοια ταλαιπωρία.