Ημερολόγιο καταστρώματος ΟΑΚΑ

ΟΑΚΑ 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2009:

ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

• Τελικά το έλεγε και το εννoούσε ο κόουτς: στόπερ ο Ζιλμπέρτο, Μάτος και Κατσουράνης στα χαφ, Σιμάο μαντουμαδόρος του Αγκουέρο. Ή μήπως του Φορλάν; Θα δείξει η εξέλιξη του παιχνιδιού, το οποίο πάντως ξεκινά με ενθουσιασμό, ψιλοαλανιάρικα, χωρίς παιχνίδι τακτικής και αναμονής. Κάπως σαν «πάμε να βάλουμε ένα γρήγορο γκολ τώρα που είμαστε ζεστοί κι εμείς κι ο κόσμος».

• Το παιχνίδι κυλάει και το καλό είναι ότι ο Ζιλμπέρτο τα πάει περίφημα ως στόπερ, παρ' ότι τον «σημαδεύουν» οι αντίπαλοι, προσπαθώντας να βγάλουν είτε τον Αγκουέρο είτε τον Φορλάν ένας με έναν με τον Βραζιλιάνο. Εκείνος, όμως, βράχος. Βρε, λες να είναι αυτή η καλή του θέση; Εν τω μεταξύ, δεν φαίνεται να βγαίνει πάλι το τρικ με τον Σισέ δεξιά και τον Σαλπιγγίδη στην κορυφή, οι αμυντικοί της Ατλέτικο δεν ζορίζονται ιδιαίτερα, ούτε όμως αυτοί του Παναθηναϊκού. Αυτός που προβληματίζει ελαφρώς είναι ο Μάτος. Ενα κλικ πιο αργός στα τάκλιν, πάσες αβέβαιες, φαίνεται καραμπινάτα ότι του λείπει ο ρυθμός από την έλλειψη αγώνων.

• Η πρώτη καλή στιγμή έρχεται από τον Σισέ, λίγο αφότου αλλάζει θέση με τον Σαλπιγγίδη κι έρχεται στην κορυφή. Στην απέναντι πλευρά ο Σιμάο Σαμπρόσα ενεργεί σαν Σιμάο Μάτε Τζούνιορ και κάνει «τσαφ» από το σημείο του πέναλτι σε μια φάση που μύριζε πολύ έντονα γκολ. Ο ρυθμός πέφτει, ο Καραγκούνης ξεχνιέται και πάει προς τον άξονα, ο Τεν Κάτε τον επαναφέρει στην τάξη (και αριστερά).

• Γκολ από τον Σαλπιγγίδη -στο περίπου. Οφσάιντ ήταν για ένα βήμα. Ο Τεν Κάτε γιατί χτυπιέται; Αυτός δεν προτιμούσε το 0-0 από το 1-0;

• Αντίθετα, λίγα λεπτά μετά ο Μάξι σκοράρει και, δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία παρανομία. Αντιθέτως, υπάρχει λάθος του Μάτος στο κέντρο, έμπνευση... 24 καρατίων του Φορλάν, πέρασμα στην καρδιά της περιοχής στον Μάξι, κανείς δεν τον ακολούθησε, όλοι τον καμάρωσαν. Ο Τεν Κάτε τα έχει πάρει στο κρανίο με τον Μάτος, έτοιμος είναι να βάλει τον Λέτο πριν καν μπει στο ημίχρονο, τελικά συγκρατείται και κρατάει την αλλαγή για το ξεκίνημα της επανάληψης. Εν τω μεταξύ, κάπου χάσαμε τον Μουν: τη μία τον είδαμε μπροστά και την άλλη από δεξιά στην άμυνά μας κανείς. Ομως, αυτά είναι: εσύ έχεις Μουν κι ο άλλος Κουν.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

• Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά με τον Λέτο στη θέση του Μάτος και τον Σαλπιγγίδη στη θέση του σκόρερ, όπως γίνεται από το ξεκίνημα της χρονιάς. Μπαλιά στον κενό χώρο, άψογο πλασέ, που θα ζήλευε κι ο Σισέ (κάνει και ρίμα). Οι ελπίδες αναπτερώνονται, όλοι ελπίζουν και σε ένα δεύτερο γκολ, μόνο που η εικόνα του ματς θυμίζει αυτό με τη Βιγιαρεάλ: και τότε, όπως και τώρα, μόλις ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε, έχασε το κέντρο, οπισθοχώρησε, πούλαγε εύκολα την μπάλα, έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να ανέβει.

• Ο Αγκουέρο χάνει μια καλή ευκαιρία σε γύρισμα από αριστερά, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να «πονάει» και στις δύο πτέρυγες, αφού Μουν και Σπυρόπουλος δεν βοηθούν επιθετικά και δεν εμπνέουν σιγουριά αμυντικά, σε αντίθεση με το «Χάμερ» Ζιλμπέρτο, που παίζει πολύ καλά. Δυστυχώς, ο παρτενέρ του στην άμυνα, ο Βύντρα, εμφανίζει συμπτώματα του παρελθόντος, κάνοντας αβίαστα λάθη. Μάλλον θέλει τον Σαριέγκι του δίπλα κι όχι τον Ζιλμπέρτο του. Ο Λέτο έχει μια καλή στιγμή, αλλά αντί να σουτάρει κατευθείαν τον πιάνει το σύμπτωμα... ντριμπλίτιδας της περασμένης χρονιάς και χάνει την ευκαιρία.

• Ο Φορλάν αποφασίζει να δείξει το ρεπερτόριό του με ένα γκολ–ομορφιά, σε μια φάση που η ρημάδα η μπάλα ήθελε να μπει σώνει και ντε. Προηγήθηκε δοκάρι, κανείς δεν έδιωξε μακριά, ο Φορλάν από το δεξί στο αριστερό κι από κει στα δίχτυα. Ο λόφος έγινε βουνό, ο Καραγκούνης έχει ένα καλό σουτ που αποκρούει ο Ασένχο σε κόρνερ κι έρχεται η στιγμή όπου ο Αγκουέρο κάνει τον κόσμο του Παναθηναϊκού να πέσει σε κατάθλιψη και τον Αμπράμοβιτς να κλαίει με μαύρο δάκρυ που δεν κατάφερε να τον αποκτήσει: «χορεύει» διαδοχικά Σπυρόπουλο και Μουν, αφήνει περίπου... παγωτό τον Γκαλίνοβιτς, 1-3 και αντίο, ζωή. Το χειρότερο όλων είναι ότι ο Παναθηναϊκός χάνει εντός έδρας με δύο γκολ διαφορά χωρίς να είναι κακός. Απλώς οι Ισπανοί είναι πολύ καλοί.

• Ο Λέτο διορθώνει την ανορθογραφία της προηγούμενης ευκαιρίας του μ' ένα γκολ–ποίημα από αριστερά και μάλιστα πιο πλάγια από πριν, ο Λάζαρος μπαίνει αντί του Σιμάο και παίζει πίσω απ' τον Σισέ, μια και το σύστημα έγινε το αγαπημένο 4-2-3-1, χάνει μια ευκαιρία από αριστερά, αλλά τίποτα παραπάνω στα τελευταία λεπτά, εκτός από κάτι μικροευκαιρίες –κυρίως απ’ την Ατλέτικο. Η σεμνή τελετή τελειώνει, το ματς ήταν ωραίο, αλλά θα ήταν ωραιότερο αν το βλέπαμε στην τηλεόραση κι ήταν ας πούμε Σέλτικ – Ατλέτικο. Τριφύλλι δεν έχουν κι αυτοί στη φανέλα; Πράσινα δεν φοράνε; Σε 6 μέρες είναι η ρεβάνς κι όποιος πει «στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται, μπορούμε το 0-2», μάλλον έχει δει πάνω από 10 φορές την ταινία «Η μεγάλη απόδραση των 11».