«Αγαπούλα, θα σε τελειώσω»

Aν, αγαπητέ αναγνώστη, παρακολούθησες την Κυριακή τα πάθη του Ολυμπιακού στην Αγγλία, τότε σίγουρα έγινες καλύτερος χριστιανός. Το διαχρονικό ερώτημα «υπάρχει τελικά Θεός;», το οποίο βασανίζει αιώνες τώρα την ανθρωπότητα, χάρη στη ΝΕΤ απαντήθηκε το ζεστό απόγευμα της 9ης Αυγούστου 2009. Ναι, υπάρχει. Μπορεί να μην είδαμε την όψη του δημιουργού μας, είχαμε όμως τη χαρά να ακούσαμε τη φωνή του και να μάθουμε το κατά κόσμον όνομά του. Λέγεται Αντώνης. Αντώνης Καστρινάκης και κατέβηκε στον κόσμο των θνητών, αναλαμβάνοντας ρόλο σχολιαστή στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Τότεναμ.

Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψω τα συναισθήματα ημών των τυχερών που είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε τον Αντώνη. Για να πάρεις μια ιδέα απ' το ταλέντο του καλού μου, θα σου πω μόνο ότι μέσα σε ένα λεπτό μπορούσε να δώσει –με μισή ανάσα– χρήσιμες πληροφορίες για δέκα διαφορετικούς παίκτες, για δεκαπέντε διαφορετικά γήπεδα και καμιά τριανταριά τεχνικούς. Ξεκίναγε για παράδειγμα να μιλήσει για τον Ρέντναπ, έλεγε δύο κουβέντες, μόλις όμως ο σκηνοθέτης άλλαζε πλάνο κι έδειχνε τον Μόντριτς, ο Καστρινάκης ξεχνούσε τον Αγγλο και έπιανε τον Κροάτη. Πλάνο και πληροφορία το πήγαινε ο καλός μου. Ούτε μανικετόκουμπο του Λιαλιάτση δεν άφηνε να πέσει κάτω.

Ο Καστρινάκης, πάντως, εκτός από Θεός θα μπορούσε να είναι και ένα σωρό άλλα πράγματα. Α) Συγγραφέας. Οι λόγιες εκφράσεις του, όπως «διαβάζει τις φάσεις πιο γρήγορα και από τη σκιά του» θύμισαν Ηλία Καραγιάννη στα καλύτερά του. Β) Αναλυτής ποδοσφαίρου. «Η δυναμική της Σέριφ δεν καθιστά απαγορευτική την είσοδο του Ολυμπιακού στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ», απεφάνθη, καθησυχάζοντας τους οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι στο άκουσμα του ονόματος της αρμάδας απ' τη Μολδαβία μόνο που δεν έπεσαν σε κατάθλιψη απ' την τρομάρα και την απόγνωσή τους.

Γ) Μια σύγχρονη Πυθία. Υστερα από ένα μαρκάρισμα του Τσιμποντά ο Αντώνης μου σχολίασε: «Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο διαιτητής θα του δείξει κίτρινη κάρτα τώρα», για να συμπληρώσει τον χρησμό δύο δευτερόλεπτα μετά, προσθέτοντας «σίγουρα θα εξαντλήσει την αυστηρότητά του και δεν θα του δείξει κίτρινη». Δ) Ορθοπεδικός. Δεν είχε προλάβει ακόμα ο Γιάννης Παπαδόπουλος να πέσει στο χορτάρι και ο Καστρινάκης είχε κιόλας κάνει διάγνωση: «Χιαστός. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι χιαστός». Αν ο ακριβός μου έβλεπε και ένα ριπλέι, μπορεί να μας έλεγε και την ακριβή ημερομηνία επιστροφής του Γιάννη στους αγωνιστικούς χώρους ύστερα απ’ την εγχείρησή του.

Υστερα απ' όλα αυτά ο διπλανός του Θεού, ο Γιάννης Λιαλιάτσης, λογικό ήταν να χάσει τα λόγια του απ' τη συγκίνηση. Κατ' αρχάς, θέλοντας να μιλήσει για τον Μπόμπι Ρόμπσον, έθαψε τελικά τον Μπόμπι Τσάρλτον, ενώ στη συνέχεια έβλεπε τα δοκάρια δεκάρια (παλαιάς κοπής), ενημερώνοντάς μας ότι «η μπάλα πέρασε πάνω απ' τα δεκάρια». Τον κατανοώ απόλυτα τον καψερό.

Αλλάζω θέμα, παραμένω όμως στην κατηγορία «ξακουστές Θεότητες», διότι ο Μάκης Ψωμιάδης είναι γνωστός συνάδελφος του Καστρινάκη. Ο Μάκαρος, όπως διαβάζω στο «Goal», έχει κάποια προβληματάκια με μία απ' τις αγαπούλες της ομάδας. Τον Ριπέρ: «Ο Ριπέρ, λοιπόν, πλήρωσε ακριβά τη διασκέδασή του, μια και ο Ψωμιάδης του έδειξε την πόρτα της εξόδου, ενώπιον και όλων των συμπαικτών του. “Αυτός ο παίκτης μέχρι τις 7 το πρωί γυρνούσε στα μπαρ της Καβάλας”, ανέφερε ορθά κοφτά ο Μάκης στα αποδυτήρια με τον δείκτη του χεριού του να σημαδεύει τον Γάλλο».

Μπορείς να δεις στο σκίτσο το ύφος του «Big Mac» τη στιγμή που έδειχνε τον Γάλλο, για να καταλάβεις πόσο γλυκός και εύχαρις ήταν. Φυσικά ο επιφανής φίλαθλος της Καβάλας δεν αρκέστηκε να σημαδέψει τον Ριπέρ με τον φλογοβόλο δείκτη του χεριού του:

«Στη συνέχεια ο “Big Mac” μίλησε με ονόματα και διευθύνσεις, αφήνοντας να εννοηθεί ότι έχει πλήρες ρεπορτάζ για το πειθαρχικό παράπτωμα του Ριπέρ. Οταν ολοκλήρωσε με την περιγραφή των γεγονότων, προανήγγειλε πώς “θα τον τελειώσω” και ξεκαθάρισε για τους... άπιστους Θωμάδες πως “για όποιον αμφισβητεί αυτά που λέω υπάρχει και το φωτογραφικό υλικό”».

Πολύ θα 'θελα να βρίσκομαι κρυμμένος σε μια γωνιά για να μάθω αν την ώρα που οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα για τον Γάλλο και ο αρρενωπός Μάκης διερρήγνυε το μυστάκιόν του ότι θα τον τελειώσει, βρέθηκε κάποιος θαρραλέος παίκτης της Καβάλας, ο οποίος δεν αρκέστηκε στην καταγγελία του «Mac», αλλά ήθελε και φωτογραφικό υλικό για να πειστεί. Πάντα ήθελα να γνωρίσω έναν άνδρα που δεν φοβάται να του κάνουν αποτρίχωση με κερί.

Επίτρεψέ μου να σου εξηγήσω πώς ξεκίνησε η ιστορία, φίλε αναγνώστη. Ο Μάκαρος το πούρο μπορεί να το αποχωριστεί, το χούι του, όμως, να μην τον παίρνει ο ύπνος αν δεν περάσει να καληνυχτίσει πρώτα έναν προς έναν τους παίκτες της ομάδας του όχι. Δεν θυμάσαι όταν –μετά το τέλος των εποχών Καζαντζίδη, Μάτσα στην ΑΕΚ– είχε το αγόρι μου βρεθεί όλως τυχαίως έξω απ' το σπίτι του Ντέμη, πέρασε συν φουσκωτοίς και μπράβοις να του πει μια γλυκιά καληνύχτα για να παραδοθεί μετά ήρεμος στην αγκαλιά του Μορφέα και το παλιόπαιδο ο Νικολαΐδης είχε παρεξηγήσει τις προθέσεις του;

Το ίδιο φαίνεται ότι συνέβη και με τον Ριπέρ. Ο Μάκης δεν θα τον βρήκε σπίτι και για να μη μείνει ξάγρυπνος όλη νύχτα απ' την αγωνία του μήπως έπαθε τίποτα, αναζήτησε τα ίχνη του. Δέκα λεπτά αργότερα τα λαγωνικά του –τα οποία είναι ικανά να ανακαλύψουν αστείο σε κείμενο της Γκολεμά, όχι κάποιον Ριπέρ– τον είχαν βρει, φέρνοντάς του ταυτόχρονα και το απαραίτητο αποδεικτικό φωτογραφικό υλικό.

Για να καταπιούν, πάντως, οι φαρμακόγλωσσες τη γλώσσα τους και να αποδειχτεί για άλλη μια φορά πως ο στοργικός Μάκης μόνο ότι είναι καλά οι παίκτες του θέλει να ξέρει, φρόντισε όπως διαβάζω στη «SportDay» να δώσει στον Ριπέρ συγχωροχάρτι για τα νυχτοπερπατήματά του. (Αν, βέβαια, ο Γάλλος ξεχάσει ότι το δις νυκτοπερπατείν ουκ ανδρός σοφού, δεν αποκλείω ο «Big Mac» να του εξηγήσει γιατί στο Τενκατεϊκό δίλημμα «επιζών ή νικητής;» η σωστή απάντηση γι' αυτόν θα πρέπει να είναι «επιζών» δαγκωτό.)

Σεμπαστιάν Αμπρεουδάκης

Ο μεγάλος γκολτζής του Αρη είναι νέος, ωραίος και έτοιμος να σημειώσει φέτος δεκάδες γκολ στο 90'. Ενα κρίσιμο ερώτημα, βέβαια, είναι με ποιον άσο στο πλευρό του μπορεί να αποδώσει καλύτερα, με τον Βασίλη Βέργη ή τον Σταύρο Λαμπριάκο; Μάλλον τη θέση δίπλα του θα πάρει τελικά όποιος τον αντέξει. Διότι καλό, χρυσό παιδί ο Αμπρεουδάκης, αλλά όπως όλοι οι μεγάλοι σταρ, έχει και αυτός τις ιδιοτροπίες του. Παραείναι γκρινιάρης ο καλός μου.