Δεν αρκεί να είσαι ο καλύτερος, αλλά πρέπει να το νιώσει στο πετσί του και ο αντίπαλος

Το να κινδυνεύεις τόσο νωρίς στη χρονιά να πάθεις ζημιά δεν είναι κακό. Το αληθινό κακό συμβαίνει αν τελικά την πατήσεις. Εν ολίγοις το ότι απόψε ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να αποκλειστεί σαφώς δεν είναι ευχάριστο, αλλά δεν είναι και κάτι που δεν διορθώνεται. Μπαίνει στο γήπεδο, παίζει καλά, κερδίζει με τα δύο γκολ που του χρειάζονται και προκρίνεται. Αν το κάνει, τότε η Πράγα θα είναι μια δυσάρεστη ανάμνηση και η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη. Φτάνει να μην ξαναγίνουν τα λάθη που έφτασαν την ομάδα μία ανάσα από το να πει πρόωρο «αντίο» στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Φυσικά και δεν θα είναι εύκολη βραδιά. Σε τέτοια παιχνίδια δεν αρκεί να είσαι καλύτερος. Οφείλεις πρώτα από όλα να το πιστέψεις και να το καταλάβει νωρίς και ο αντίπαλός σου. Πρέπει να σου πάνε τα πράγματα καλά από την αρχή, πρέπει να πάρεις τα δυο-τρία σφυρίγματα ως γηπεδούχος, αλλά πάνω από όλα πρέπει να είσαι αληθινά έτοιμος. Τις τελευταίες μέρες τα μηνύματα από την Παιανία είναι ενθαρρυντικά.

Ο Τεν Κάτε άφησε στην άκρη τούς παραλογισμούς και δοκιμάζει ένα πολύ πιο λογικό 4-3-3 από το εντελώς τραβηγμένο 4-4-2 σε ρόμβο που πήγε να παίξει στην Πράγα. Επειδή υπήρξαν αντιρρήσεις ακόμα και από πολύ έγκριτους συναδέλφους πως το σύστημα που δοκίμασε στην Τσεχία ο Ολλανδός ήταν το ίδιο με τη νίκη στην Τούμπα στα πλέι οφ, η απάντηση είναι απλή: σε εκείνο το ματς ο ΠΑΟ αγωνίστηκε με τα ίδια πρόσωπα στα χαφ όπως με τη Σπάρτα, αλλά δεν έκανε σε ρόμβο την παράταξή του, αλλά σε κλασική ευθεία.

Επίσης τότε ο Ζιλμπέρτο δεν προερχόταν από δεκαήμερη μόλις προετοιμασία και με γεμάτο Ιούνιο από ματς με τη Βραζιλία όπως τώρα. Τρίτο και κυριότερο, ο ΠΑΟ μπήκε στην Τούμπα περιμένοντας τον ΠΑΟΚ και βλέποντας πώς αντιδρούσε η ομάδα του Σάντος στη ροή του ματς άρχισε να ρισκάρει, αφού πρώτα είχε εξασφαλίσει τη σιγουριά στα μετόπισθεν με την κανονική άμυνά του από το πρωτάθλημα και όχι το «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Ολλανδού, με τον Μπιέρσμιρ δεξί μπακ και τον Καντέ κεντρικό αμυντικό δίπλα σε έναν παίκτη ψυχολογίας όπως ο Βύντρα. Καταλαβαίνω την ανάγκη να βρεθούν επιχειρήματα υπεράσπισης του Τεν Κάτε, αλλά η ωμή αλήθεια είναι καταλυτική.

Σήμερα, λοιπόν, δείχνει ότι έχει μάθει από το πάθημα και θα πάει σε ένα σχήμα που έχει πιθανότητες να λειτουργήσει. Με Σαλπιγγίδη (τον πιο σταθερό και αξιόπιστο επιθετικό που έχει η ομάδα) στα δεξιά και Λέτο στα αριστερά, ο ΠΑΟ οφείλει να πατήσει όσο πιο πολύ μπορεί την περιοχή και να τροφοδοτήσει σωστά τον Σισέ. Είναι ο κυνηγός που χρειάζεται την μπάλα στον χώρο και όχι στα πόδια, αφού έτσι αχρηστεύεται η μεγαλύτερη αρετή του, η ταχύτητα στον κενό χώρο. Ο Καραγκούνης με τον Κατσουράνη στα χαφ δίνουν τη σιγουριά πως η μπάλα θα κινηθεί με μεγαλύτερη σύνεση χωρίς τα λάθη της Πράγας και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα αρκεί και περισσεύει για αμυντικός χαφ σε ένα ματς που η Σπάρτα θα αμυνθεί.

Ο ΠΑΟ πρέπει να ρισκάρει πιέζοντας ψηλά και να εκμεταλλευτεί την τακτική αδυναμία της ομάδας του Χόβανετς να μαρκάρει καλά στα στημένα. Στην πρώτη αναμέτρηση, επειδή η Σπάρτα προσπαθεί να παίξει ένα μεικτό σύστημα ατομικού μαρκαρίσματος με ζώνη, ο Σαλπιγγίδης «χώθηκε» δύο φορές στο κενό και τη μία στις καθυστερήσεις έκανε και το γκολ που κακώς δεν μέτρησε. Συνήθως η καλύτερη ομάδα επιβάλλεται σε τέτοια ματς, αλλά αυτό μόνο αν το νιώσει στο πετσί του ο αντίπαλος από το πρώτο λεπτό. Και η ηρεμία από την εξέδρα πάντα σε τέτοια ματς βάζει το νερό στο αυλάκι.

Αν θέλετε την ειλικρινή απάντησή μου αν ο ΠΑΟ θα περάσει, είναι ναι, αλλά με αρκετό καρδιοχτύπι. Μάλιστα δεν αποκλείω τελικά να χρειαστεί και τρία γκολ, ώστε να είναι βέβαιος πως ένα τέρμα των Τσέχων δεν θα είναι καταστροφικό. Αλλά ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί απόψε, ο ΠΑΟ χρειάζεται να αναθεωρήσει τον τρόπο που σχεδιάζει την ομάδα του. Ο Τεν Κάτε δεν θα γίνει καταπληκτικός προπονητής αν προκριθεί ο ΠΑΟ απόψε, όπως δεν είναι άσχετος επειδή έχασε η ομάδα στο πρώτο ματς. Είναι όμως κυκλοθυμικός και αλλοπρόσαλλος και αυτό το έγραψα από τον Μάιο, είναι κάτι που το γνωρίζουν καλά στην Παιανία και πήραν το ρίσκο να συνεχίσουν μαζί του.

Το να κινδυνεύεις, λοιπόν, δεν είναι κακό. Το έχει πάθει και η κάτοχος του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, Σαχτάρ, που μετά το 2-2 με την Τιμισοάρα οφείλει να κερδίσει στη Ρουμανία για να περάσει. Αν τα καταφέρει κανείς δεν θα θυμάται πώς έγινε αυτό ύστερα από λίγα χρόνια, αλλά για τους οπαδούς της θα είναι ίσως μια ιστορία που θα διηγούνται. Αν αποκλειστεί θα είναι σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια για όλους τους ουδέτερους, όπως ο αποκλεισμός πέρυσι της Ρέιντζερς, φιναλίστ του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ λίγες εβδομάδες νωρίτερα, από τους Λιθουανούς της Κάουνας. Ετσι και για τον ΠΑΟ απόψε μπορεί να είναι μια νύχτα που ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη και με τα χρόνια να τη θυμάται ένας οπαδός του ευχάριστα λέγοντας πως ήταν εκεί. Αν όμως στραβώσει το πράγμα, η διαχείριση της επόμενης μέρας θα είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο.