«Στην ζωή πρέπει να απολαμβάνεις κάθε λεπτό»

Ο άνθρωπος που άφησε ανεξίτηλη την «σφραγίδα» του στα γήπεδα της Αγγλίας και όχι μόνο, έδινε μια μεγάλη μάχη για τη ζωή αφού πρώτα είχε κερδίσει τον αγώνα με το ποδόσφαιρο .

Μια προσωπικότητα που δεν δέχτηκε να προδώσει τις αρχές του προκειμένου να γίνει αρεστός στους προέδρους ή τις βεντέτες των γηπέδων

Από τις αρχές του 1990 έπασχε από καρκίνο, ο οποίος έκανε συνολικά πέντε μεταστάσεις, με τελευταία αυτή του πνεύμονα. Οι δηλώσεις που έκανε το 2008 ήταν αποθαρρυντικές αλλά ταυτόχρονα γεμάτες ουσία.

«Η κατάσταση μου και με τις χημειοθεραπείες μένει ίδια. Πεθαίνω! Καλύτερα τώρα παρά αργότερα. Όλοι κάποια στιγμή θα πεθάνουν γι’ αυτό θα πρέπει να απολαμβάνουν κάθε λεπτό στην ζωή τους».

Ο Ρόμπσον ήταν ποδοσφαιριστής της Φούλαμ, της Γουέστ Μπρόμιτς και των Βανκούβερ Ρόγιαλς. Αγωνιζόταν ως περιφερικός επιθετικός ενώ, είχε και 20 συμμετοχές με την Εθνική Αγγλίας και πέτυχε 4 γκολ. Είχε αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στην Σουηδία. Εκεί συνάντησε και τον 17χρόνο τότε, Πελέ. Στην συνέχεια ένας τραυματισμός στον αγκώνα δεν του επέτρεψε να συμμετάσχει και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 στην Χιλή. Για την καριέρα του στην Εθνική Αγγλίας δήλωσε: « Η καριέρα μου στα “λιοντάρια” έμεινε ανεκπλήρωτη».

Έγραψε ιστορία στην Ίπσουιτς

Οι περισσότεροι τον θυμούνται ως προπονητή, δικαίως, αφού είχε μεγάλες επιτυχίες, μπορεί να μην ξεκίνησε με το «δεξί» στην Φούλαμ αλλά η μετέπειτα πορεία του, απέδειξε σε όλους ότι πρόκειται για έναν μεγάλο τεχνικό .

Οι «κότατζερς» τότε πάλευαν για την παραμονή στην κατηγορία, το υλικό δεν ήταν καλό και η ομάδα υποβιβάστηκε. Ο Μπόμπι Ρόμπσον απολύθηκε, ένα γεγονός που το έμαθε από τις εφημερίδες! Αυτό ίσως του βγήκε σε καλό.Το όνομα του γράφτηκε με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία της Ίπσουιτς αφού κατέκτησε το κύπελλο Αγγλίας το 1977/78 έφτασε 2 φορές στη θέση της δευτεραθλήτριας (1980-81 και 1981-82), και κατέκτησε επίσης το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1980-81.

Αυτό δεν ήταν το χέρι του θεού. Ήταν το χέρι ενός αχρείου!

Όταν τολμάς να λες σε έναν παίκτη σαν τον Κέβιν Κίγκαν ότι δεν έχει θέση στην εθνική, σίγουρα θέλει μεγάλη αποφασιστικότητα και θάρρος! Ο Ρόμπσον το έκανε πράξη και εισέπραξε οργισμένες αντιδράσεις. Αυτές κορυφώθηκαν με τον αποκλεισμό από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1984, αν και η ομάδα που απέκλεισε την Αγγλία ήταν η αξιόλογη Δανία, της δεκαετίας του ‘80. Ο Ρόμπσον για πρώτη φόρα σκέφτηκε να τα παρατήσει, όμως η ομοσπονδία δεν έκανε αποδεκτή την παραίτηση.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 έγραφε μεγάλα γράμματα το όνομα, Μαραντόνα . Σε αυτή την διοργάνωση ο Μπόμπι Ρόμπσον «μίσησε» τον Μαραντόνα αφού η Αγγλία δέχθηκε το φημισμένο «χέρι του θεού».

Ο Ρόμπσον δήλωσε «Δεν ήταν το χέρι του θεού. Ήταν το χέρι ενός αχρείου! Ο θεός δεν χρησιμοποίει τέτοιους μεθόδους . Αυτή τη μέρα ο Ντιέγκο «έπεσε» στα μάτια μου».

Ακολουθεί το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 1988 όπου η Αγγλία προκρίνεται χωρίς να κάνει ήττα. Στα προκριματικά είχε μόλις μια ισοπαλία, ενώ έγραψε ιστορία, με ένα 8-0 επί της Τουρκίας. Η τελική φάση όμως ήταν μια μεγάλη αποτυχία, με ήττες από ΕΪΡΕ, Ολλανδία και ΕΣΣΔ. Ο Τύπος εκείνη την περίοδο παρέβλεψε το γεγονός ότι η Αγγλία για πρώτη ίσως φορά ήταν μια θεαματική ομάδα και ζητούσε την παραίτησή του.

Οι αντιδράσεις έγιναν περισσότερες όταν η Αγγλία έχασε σε φιλικό από τη Σαουδική Αραβία. Μία εφημερίδα έγραφε :«Για το όνομα του Αλλάχ, σήκω και φύγε» Ο Ρόμπσον υποβάλλει και πάλι παραίτηση, όμως ούτε τότε γίνεται αποδεκτή.

Το τελευταίο του Μουντιαλ, μια μεγάλη επιτυχία!

Το Μουντιάλ του 1990 έμελε να είναι και το τελευταίο του μεγάλου Σερ Μπόμπι Ρόμπσον. Η Αγγλία είχε στον όμιλο το ΕΪΡΕ, την Ολλανδία και την Αίγυπτο και δεν δέχθηκε κανένα γκολ, ενώ έπαιζε και ωραίο ποδόσφαιρο. Η κριτική όμως δεν σταμάτησε. Ο Ρόμπσον τον αγώνα με την Ολλανδία δεν αγωνίστηκε με το πατροπαράδοτο σύστημα των Άγγλων 4-4-2 και πρόσθεσε ένα λίμπερο. Ο ίδιος απάντησε στην κριτική που λάμβανε, λέγοντας: «Δεν είχα καμιά διάθεση να βλέπω τον Γκούλιτ και τον Φαν Μπάστεν να μας βάζουν γκολ, μόνο και μόνο για να μείνω πιστός σε ένα σύστημα»!

Η Αγγλία απέκλεισε στην συνέχεια το Βέλγιο και το Καμερούν, δεν πήγε όμως στον τελικό αφού ηττήθηκε στα πέναλτι με 5-4 από τη Γερμανία. Ο Ρόμπσον έλεγε αργότερα «Δεν υπάρχει μέρα που να μην σκέφτομαι τι άλλες επιλογές είχα σε αυτό το ματς».

Επιτυχίες σε Ολλανδία και Πορτογαλία

Μετά ακολούθησε προπονητική καριέρα στο εξωτερικό. Πρώτος σταθμός η ολλανδική Αϊντχόφεν, εκεί κέρδισε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα (1990-91 και 1991-92). Μια μεγάλη κόντρα με τον Ρομάριο, δεν του επέτρεψε να συνεχίσει σε αυτήν την ομάδα. Ο Βραζιλιάνος δεν άκουγε τον Ρόμπσον, πολλές φόρες έφευγε από τις προπονήσεις, ενώ αρνιόταν να αφήσει την εξωγηπεδική ζωή!

Επόμενος σταθμός η Πορτογαλία. Η πρώτη ομάδα που ανέλαβε εκεί ήταν, η Σπορτινγκ Λισσαβόνας, όπου ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και κατάφερε να την βγάλει τρίτη την πρώτη χρόνια, κάτι που θεωρήθηκε μεγάλη έκπληξη.

Την επόμενη σεζόν η Σπόρτινγκ ήταν πρώτη στη βαθμολογία μετά από 15 χρόνια, στην συνέχεια όμως ο Ρόμπσον ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε πρόεδρο της ομάδας και ο τελευταίος τον απέλυσε. Η Πόρτο βρήκε ευκαιρία και τον έκανε δικό της και στην συνέχεια κέρδισε στον τελικό Κυπέλλου την Σπόρτινγκ. Έτσι ο Ρόμπσον πήρε μια άτυπη «εκδίκηση» από την πρώην του ομάδα και συνέχισε με δυο διαδοχικές κατακτήσεις πρωταθλημάτων (1994-95 και 1995-96).

Τελευταίος σταθμός εκτός Αγγλίας ήταν η Μπαρτσελόνα. Ένα τηλεφώνημα του Ζοάν Γκασπάρτ, οπού είχε να κάνει με τον Λουίς Φίγκο, μετατράπηκε σε πρόταση της Μπαρτσελόνα στον Άγγλο προπονητή. Ο Ρόμπσον γνώρισε επιτυχία και στον πάγκο των «μπλαουγκράνα».

Κατέκτησε το κύπελλο Ισπανίας, το Σούπερ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο Ρονάλντο, τότε ποδοσφαιριστής της «Μπάρτσα» δήλωνε: «Δεν χωράει αμφιβολία, ο Ρόμπσον είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο». Αξίζει να σημειωθεί επίσης, ότι το 1996-97 τον ψήφισαν ως τον καλύτερο προπονητή της χρονιάς στην Ευρώπη. Αργότερα έγινε Γενικός Διευθυντής της Μπαρτσελόνα, ενώ τα σκήπτρα της τεχνικής ηγεσίας ανέλαβε ο Λουίς Φαν Γκάαλ

Στην ομάδα της καρδιάς του

Όταν ο Ρουντ Γκούλιτ παραιτήθηκε από την θέση του προπονητή στη Νιούκαστλ. Ο Ρόμπσον χωρίς δεύτερη σκέψη ανέλαβε την ομάδα που αγαπούσε από μικρό παιδί. Κατάφερε να τη μεταμορφώσει. Το 2001-02 πήρε την τέταρτη θέση το 2002-03 την τρίτη και κέρδισε και το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Από τη Νιούκαστλ αποχώρησε το 2004. Μια μεγάλη κόντρα με την διοίκηση και ένα κακό ξεκίνημα δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει. Εκείνη την περίοδο οι φίλοι της Νιούκαστλ αντέδρασαν έντονα, αφού δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ ,αναγνωρίζοντας την πρόσφορα του μεγάλου Σερ Μπόμπι Ρόμπσον.

Το τελευταίο αντίο...

«Πέθανε γαλήνια στον ύπνο του το πρωί της Παρασκευής, ενώ η γυναίκα του και η οικογένειά του ήταν δίπλα του». Μάλλον έτσι φανταζόταν και ο ίδιος τον θάνατο του.

Ήταν ένας άνθρωπος που «έδωσε» τη ζωή του στο ποδόσφαιρο, δέχτηκε τεράστια κριτική, είχε πολλές κόντρες, όμως, το αγαπούσε σε υπερβολικό βαθμό. Ίσως εκεί πάνω να συναντηθεί με προσωπικότητες σαν τον Μπόμπι Μουρ, όλο και κάτι θα έχουν να πουν…για το ποδόσφαιρο που «έχασαν» και την ασθένεια που «νίκησαν».

Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση



Ρεπορτάζ απο αγγλικό κανάλι για τον θάνατο του Ρόμπσον



Φίλιππος Παναγιώτου