Το απλό και το αυτονόητο είναι τελικά το πιο δύσκολο

Τα προκριματικά του καλοκαιριού κρύβουν πάντα κινδύνους. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη ανάλυση. Πέρυσι ο Ολυμπιακός αλλά και η ΑΕΚ με τον Αρη το βίωσαν με τους πρόωρους αποκλεισμούς τους. Hρθε φέτος και η «σφαλιάρα» του Παναθηναϊκού για να δέσει το γλυκό. Αν οι ομάδες μας είναι έτοιμες ή όχι, το γνωρίζουν οι προπονητές. Χαίρομαι, πάντως, που αρχίζει και μπαίνει στο μυαλό των ιθυνόντων της Super League η σκέψη να αρχίζει νωρίτερα το πρωτάθλημα. Αυτό δείχνουν οι πρόσφατες δηλώσεις του Βασίλη Γκαγκάτση, ο οποίος λίγες εβδομάδες νωρίτερα ήταν αντίθετος.

Αυτό που κατάφερε ο Ολυμπιακός δεν είναι για επαίνους, ούτε θα καταγραφεί ως μεγάλη βραδιά, αλλά είναι πολύ σημαντικό το ότι έκανε το αυτονόητο. Εγραφα τη μέρα του αγώνα ότι αν έχει μάθει από το περσινό, αποκλείεται να την ξαναπατήσει.

Ο Κετσπάγια, ο οποίος πέρυσι κατάφερε κάτι που έμοιαζε αδιανόητο, δηλαδή να περάσει την Ανόρθωση στους ομίλους, είναι σημαντικό ότι λειτούργησε σε αυτό το ματς και με ρίσκο αλλά και με σύνεση. Ρίσκο γιατί επέλεξε μια ομάδα που θα κυνηγούσε να πάρει το παιχνίδι και σύνεση επειδή στην 11άδα έβαλε αυτούς που ήταν σε καλύτερη κατάσταση και είχαν διακριθεί στην προετοιμασία, αγνοώντας την εύκολη επιλογή να διαλέξει όλα τα ονόματα και να μην του πει κανείς τίποτα.

Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς. Ο πρωταθλητής Ελλάδας προηγήθηκε στο 1ο λεπτό με το γκολ του Αβραάμ Παπαδόπουλου και ουσιαστικά εφάρμοσε τη λογική μέσα στο γήπεδο. Μπαίνω, είμαι καλύτερος, παίζω και κερδίζω. Το δεύτερο γκολ ήταν τυπικό, διότι ουσιαστικά με το που έγινε το 0-1 οι Σλοβάκοι είχαν αντιληφθεί ότι είχαν ένα βουνό μπροστά τους. Το 2-0 ήρθε ως η φυσιολογική συνέχεια της αναμέτρησης. Ομως το τέρμα του Λεονάρντο δεν είναι αμελητέο, διότι επιτρέπει στον Ολυμπιακό να αντιμετωπίσει χαλαρά τη ρεβάνς και ταυτόχρονα να αγοράσει χρόνο ο Κετσπάγια, για να προετοιμαστεί καλύτερα για τα επόμενα ματς με τον αντίπαλο που θα του βγάλει η κληρωτίδα στις 7 Αυγούστου.

Το να γίνουν συγκρίσεις ανάμεσα στο –επαναλαμβάνω– αυτονόητο που έκανε ο Κετσπάγια και όχι ο Τεν Κάτε σε αυτή τη φάση θα ήταν άστοχο. Αλλωστε και πέρυσι, όταν ο Τεν Κάτε έκανε το αυτονόητο το καλοκαίρι και ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε με αντιπάλους την Ντιναμό Τιφλίδας και τη Σπάρτα Πράγας, ο Βαλβέρδε πελαγοδρομούσε και ο Ολυμπιακός αποκλειόταν από την Ανόρθωση. Είναι μια αδιάκριτη, μερικές φορές, μικρή γραμμή που χωρίζει τον θρίαμβο από την τραγωδία και ειδικά σε χώρες και λαούς με τη δική μας νοοτροπία το άσπρο με το μαύρο απέχουν πάρα πολύ, χωρίς να γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι υπάρχει και το γκρι.

Δεν συμβαίνει μόνο με εμάς. Η Τιμισοάρα απέσπασε μια εντυπωσιακή ισοπαλία μέσα στο Ντόνετσκ επί της νέας κυπελλούχου ΟΥΕΦΑ και οι διθύραμβοι στον ρουμανικό Τύπο ήταν πολλοί. Επί της ουσίας, ενώ δεν έχει κριθεί τίποτα, οι γείτονες θεωρούν ότι η ομάδα τους είναι στην επόμενη φάση. Αυτά τα πράγματα στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν. Πέρυσι η Ρέιντζερς μέσα σε έξι εβδομάδες βίωσε τη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και αμέσως μετά τον αποκλεισμό από την Κάουνας, που την έστειλε μάλιστα, με τα ισχύοντα έως την περασμένη περίοδο, στο σπίτι της από τον Ιούλιο. Η Ανόρθωση, που πέρυσι μέχρι την τελευταία αγωνιστική διεκδικούσε πρόκριση, φέτος… ξεμπέρδεψε από την Ευρώπη νωρίς, μια και αποκλείστηκε από την Πέτροβατς στο Μαυροβούνιο.

Ομως στη δική μας περίσταση αυτή τη στιγμή με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό έχουμε τα δύο άκρα. Για τους «ερυθρόλευκους» μετά το άνετο 2-0 στην Μπρατισλάβα, εκ των πραγμάτων, οι επόμενες ημέρες θα κυλήσουν ήρεμα, αλλά στην Παιανία, υπό το φάσμα ενός ταπεινωτικού αποκλεισμού, όλα είναι έκρυθμα. Ακόμα κι αν ανατραπεί το σκηνικό της Πράγας την επόμενη εβδομάδα, όπως πολύ εύστοχα σημείωσε η «SportDay» στο πρωτοσέλιδο της Τετάρτης, ο Τεν Κάτε δεν διορθώνεται. Στον Παναθηναϊκό, που επένδυσαν τόσα λεφτά και φέτος το καλοκαίρι για να δημιουργήσουν μια ομάδα για να τα βάλει με το αντίπαλο δέος, θα συνεχίσουν να ακροβατούν όσο ο Ολλανδός θα παραμένει θιασώτης τού «απόψε αυτοσχεδιάζουμε».

Τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο: το να κάνεις το αυτονόητο και το απλό πολλές φορές στο ποδόσφαιρο έχει αποδειχθεί ότι είναι το πιο δύσκολο. Το να βλέπεις τα λάθη και να μην τα διορθώνεις, εκτός από πεισματικός εγωισμός, είναι και κάτι πολύ επικίνδυνο. Ακόμα κι αν οτιδήποτε συζητήθηκε τις προηγούμενες ημέρες για τον Τεν Κάτε ή όλη την περσινή περίοδο ήταν υπερβολικό, η εμμονή του να τον ρωτούν αν θέλει ενίσχυση το ρόστερ που έχει στα χέρια του και αυτός να λέει ότι είναι μια χαρά σε αναγκάζει να σηκώσεις τα χέρια ψηλά.

Αντίθετα, με την περίπτωση του Κετσπάγια ο Ολυμπιακός έχει το κεφάλι του ήσυχο, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, ότι οι αδυναμίες που παραμένουν στο ρόστερ της ομάδας δεν πρόκειται να καλυφθούν επειδή νίκησε στην Μπρατισλάβα. Θυμίζω, λοιπόν, απλώς πως πέρυσι, μετά το στραπάτσο από την Ανόρθωση, ο Βαλβέρδε κατάλαβε γρήγορα τα λάθη του και οδήγησε τον Ολυμπιακό στο πιο εύκολο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Με τον Τεν Κάτε υπάρχει περίπτωση να γίνει ποτέ αυτό;