Αν έμαθε από το κάζο, δεν θα την ξαναπατήσει

Πόσο έμαθε ο Ολυμπιακός από το περσινό στραπάτσο στην Κύπρο; Η απάντηση απόψε οφείλει να δοθεί από τους παίκτες του και κυρίως από εκείνους που βίωσαν τη νύχτα στη Λάρνακα. Ο Τιμούρ Κετσπάγια, που φυσικά και απόλαυσε εκείνη τη βραδιά, η οποία άνοιξε την πόρτα για την Ανόρθωση ώστε να μπει στους ομίλους, ξέρει πολύ καλά πως οποιαδήποτε δικαιολογία για την ομάδα του απλώς δεν θα στέκει.

Η Σλόβαν είναι μία καλή ομάδα. Τελεία. Ούτε κανένα μεγαθήριο είναι ούτε μπορεί να γίνεται κουβέντα για το αν μπορεί να την αποκλείσει ο Ολυμπιακός. Οφείλει να την αποκλείσει. Και επειδή δεν διακυβεύεται απλώς το πρεστίζ, όπως κάποιοι νόμιζαν πέρυσι, όταν ύστερα από 11 σερί παρουσίες δεν μπήκε στους ομίλους, έγινε αντιληπτό φέτος πως πρόκειται και για τεράστιας οικονομικής σημασίας θέμα.

Αν περάσει σε αυτά τα δύο ματς κόντρα στην ομάδα από τη Σλοβακία, ο Ολυμπιακός θα κατοχυρώσει, πέραν των 2.100.000 ευρώ μπόνους, που είναι τα χρήματα για τη συμμετοχή στον γύρο των πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, και τη θέση του στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ στην περίπτωση που αποκλειστεί. Κάτι που θα φέρει σίγουρα χρήματα στα ταμεία, αλλά πάντως όχι τα σχεδόν 17 εκατομμύρια που εξασφαλίζει μια ομάδα με τη συμμετοχή στο «κανονικό» προϊόν. Δηλαδή το Τσάμπιονς Λιγκ.

Και επειδή οι ομάδες που θα είναι υποψήφιες αντίπαλοι των πρωταθλητών στον επόμενο γύρο είναι σχεδόν ισοδύναμες με τη Σλόβαν, οι όποιες δικαιολογίες όχι μόνο δεν θα ευσταθούν, αλλά θα πέσουν σαν τραπουλόχαρτα. Η διαφορετική δυναμική των ομάδων είναι ξεκάθαρη και η όποια αγωνιστική ετοιμότητα της Σλόβαν εξαντλείται σε τρία επίσημα ματς. Αν αυτό αρκεί για να καλύψει τη χαώδη διαφορά στην ποδοσφαιρική ποιότητα που τη χωρίζει από την ελληνική ομάδα, τότε η επιστήμη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Απόψε ο Ολυμπιακός οφείλει να κυνηγήσει το γκολ. Αυτό θα του δώσει ένα τεράστιο αβαντάζ για τη ρεβάνς, μια και ακόμα κι αν χάσει 2-1 στο «Τέχενε Πόλε», θα έχει ξεκάθαρα τον πρώτο λόγο στο Καραϊσκάκη. Ολη η ομάδα της Σλόβαν είναι ουσιαστικά ο Χάλεναρ, ένας κυνηγός ικανός να κάνει τη ζημιά, όμως είναι απελπιστικά μόνος.

Με δύο κυνηγούς μπροστά, ο Ολυμπιακός θα έχει πιθανότητες να κάνει τη ζημιά, αλλά πολύ φοβάμαι πως ο Κετσπάγια θα κινηθεί απόλυτα συντηρητικά και θα πάει σε ένα 4-5-1 προκειμένου να καλύψει τα νώτα του. Επίσης, για την οικονομία του αγώνα σημαντικό ρόλο θα παίξουν οι στημένες μπάλες. Αν αμυνθείς σωστά σε αυτές, παίρνεις και αποτέλεσμα και αυτό θα είναι το κλειδί για να έρθουν τα πράγματα όπως τα θέλει ο Ολυμπιακός. Ο οποίος, αν δεν αυτοκτονήσει, θα έχει ουσιαστικά από απόψε καταφέρει να βάλει το ένα πόδι στον άλλο γύρο.

Μπορούν ακόμα και το μετάλλιο

Τo Ολυμπιακό καλοκαίρι του 2004 οι κοπέλες του πόλο έγιναν η ομάδα που έφτασε πιο ψηλά από κάθε άλλη στους δικούς μας Αγώνες. Μέσα σε μία δεκαετία διένυσαν τόση απόσταση που έμοιαζε απίστευτο και έγιναν δύναμη στον χώρο. Εκείνο το αργυρό μετάλλιο της Αθήνας αποτελεί «φάρο» και σίγουρα έριξε κι άλλες κοπέλες στις πισίνες, κάτι που θα το καταλάβουμε σε λίγα χρόνια. Προς το παρόν η ομάδα του 2009 προχωρεί στα χνάρια εκείνης που μεγαλούργησε πέντε χρόνια πριν. Η τωρινή φουρνιά, με κάποιες από τις κοπέλες που πήραν το μετάλλιο τότε και τα εξαιρετικά νέα φιντάνια, αποτελεί ένα εκρηκτικό μείγμα.

Ο τρόπος που ανέτρεψαν την κατάσταση στο ματς με την Ιταλία έδειξε τον χαρακτήρα τους. Η Αντιγόνη Ρουμπέση, η Γιούλη Λαρά και η αρχηγός Κική Λιόση, που βίωσαν όλη τη διαδρομή προς την καταξίωση, παραμένουν καταλυτικές στον τρόπο που αυτή η ομάδα λειτουργεί μέσα στο νερό. Ταυτόχρονα, οι καινούργιες κοπέλες, που ήταν η Εθνική Νεανίδων τα προηγούμενα χρόνια, έδεσαν καταπληκτικά με τις παλιές και όλα αυτά έγιναν με έξυπνο τρόπο, μια και ο προπονητής Γιώργος Μορφέσης ήταν επί σειρά ετών ο βοηθός του Κούλη Ιωσηφίδη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, και το πόλο των Γυναικών δείχνει πως οι επιτυχίες του 2004 αλλά και του 2005 (τότε που κατακτήθηκε το χρυσό στο World League μέσα στη Ρωσία) άφησαν σπόρο που καρποφορεί.

Σε αντίθεση με την αποκαρδιωτική εικόνα της Εθνικής Ανδρών, οι κοπέλες πέρασαν την κρίση του 2007 και του 2008 και τώρα είναι έτοιμες να τραβήξουν στην ανηφόρα. Η νίκη επί της γηπεδούχου Ιταλίας ήταν έκπληξη, αλλά μόνο για όποιον δεν είδε το ματς.

Η νίκη επί της χάλκινης Ολυμπιονίκη Αυστραλίας ήρθε επίσης μέσα από καταπληκτική εμφάνιση. Η Μαρία Τσουρή, άξια διάδοχος της Ελληνάκη και της Μυλωνάκη, αναδεικνύεται σε μορφή των αγώνων και κορυφαία γκολκίπερ του τουρνουά. Αν αναλογιστεί κανείς πως μόλις το 2002 ασχολήθηκε με τον πρωταθλητισμό, πρόκειται για θαύμα! Επίσης ξεχωρίζει διά γυμνού οφθαλμού η φουνταριστή της ομάδας, η Ασημάκη, που πήρε πάνω της την ομάδα στα προημιτελικά.

Η Δήμητρα Ασιλιάν, η αρχηγός της ομάδας που το 2004 ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς, επέμενε από τότε πως το μέλλον του αθλήματος θα είναι λαμπρό ακόμα και όταν θα φύγουν οι βασικές παίκτριες. Αποδεικνύεται πως είχε μεγάλο δίκιο.

Η Εθνική πόλο των Γυναικών πέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην τετράδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και σήμερα κόντρα στις ΗΠΑ δίνει το μεγαλύτερο ματς μέχρι τώρα. Για την ακρίβεια, μέχρι το επόμενο, που έλεγε πολύ εύστοχα ο Νίκος Γκάλης εκείνες τις μέρες της επιτυχίας-ορόσημο για τον ελληνικό αθλητισμό, στο Ευρωμπάσκετ του 1987.