Η μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Ο Σεμπάστιαν Κόου πριν από 15 μήνες αποδέχτηκε τη μεγαλύτερη πρόκληση, να ηγηθεί μιας υποψηφιότητας που έδειχνε χαμένη από χέρι

Ηταν ο πρωτοσ αθλητής στίβου που κατάφερε να γίνει εκατομμυριούχος. Τοποθετήθηκε κατά της υποκριτικής διαδικασίας που ήθελε –υποτίθεται- ερασιτέχνες τους αθλητές που πηγαίνουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και η τελική εξέλιξη τον δικαίωσε. Πήρε άμεσα θέση εναντίον του μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων στη Μόσχα το 1980. Εξόργισε τη Μάργκαρετ Θάτσερ, όταν εκείνη έφερε στο Κοινοβούλιο τη συζήτηση για την αποδοχή ή όχι της αμερικανικής ιδέας του προέδρου Κάρτερ λόγω της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν. Αυτός μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα την αγνόησαν και ζήτησαν να πάνε στη Μόσχα. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 1.500 τόσο το '80 όσο και το '84, κάτι που κανείς δεν έχει πετύχει σε αυτό το αγώνισμα. Για τον Σεμπάστιαν Κόου, όμως, η χθεσινή μέρα ήταν η σημαντικότερη. Με τη δική του παρουσία το Λονδίνο κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα και να αφήσει πίσω το Παρίσι και τη Μαδρίτη στο δρόμο για την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Από τον Μάιο του 2004, όταν ανέλαβε, ο Κόου είχε να παλέψει με τα κύματα. Η προκάτοχός του Αμερικανίδα Μπάρμπαρα Κασάνι όχι μόνο δεν προετοίμασε τίποτα πριν από την ταραχώδη παραίτησή της, αλλά περισσότερο ζημιά έκανε η παρουσία της παρά καλό. Ο πρώην Ολυμπιονίκης αποδέχτηκε την πρόταση, σήκωσε τα μανίκια και ταξίδεψε σε κάθε γωνιά της Γης. Ο πατέρας του, προσπαθώντας να σκιαγραφήσει το χαρακτήρα του, δήλωσε κάποτε πως δεν ξέρει αν είναι ο καλύτερος αθλητής, αλλά πάντως είναι ο μεγαλύτερος μαχητής που έχει δει. Γεννημένος στο Φούλαμ το '56, αλλά μεγαλωμένος στη Βόρεια Αγγλία, λόγω της δουλειάς του πατέρα του σε εργοστάσιο ατσαλιού στο Σέφιλντ, έγινε σύντομα αθλητής υψηλών προδιαγραφών και φάνηκε πως στα 800, στα 1.500 και στο μίλι θα έκανε σπουδαία πράγματα. Εκείνα τα χρόνια στα τέλη της δεκαετίας του '70 η Βρετανία είχε την ευτυχία στο πρόσωπό του, αλλά και του Στιβ Οβετ (και αργότερα του Στιβ Κραμ) να διαθέτει τους καλύτερους σε αυτές τις αποστάσεις. Ο Τύπος που λατρεύει τις κόντρες δημιούργησε αμέσως τη σκηνή για τις μονομαχίες δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων. Το 1980 στα 800 μέτρα έμοιαζε ανίκητος. Κι όμως, είδε τις πλάτες του Οβετ. Ενιωσε τον κόσμο να καταρρέει. Αντέδρασε όμως όπως όλοι οι μεγάλοι αθλητές. Ξεπερνώντας τον αντίπαλό του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Στα 1.500 ο Οβετ ήταν ανίκητος για 42 κούρσες. Μέχρι τα τελευταία μέτρα της κούρσας ήταν μπροστά, πριν ο Κόου τον περάσει, όπως και τον Ανατολικογερμανό Στράουμπ, κατακτώντας το χρυσό.

Στην Αθηνα το 1982 στο Πανευρωπαϊκό ήταν πάλι φαβορί. Εχασε όμως από τον Δυτικογερμανό Φέρνερ. Η αιτία ήταν ο αδενώδης πυρετός που τον είχε εξουθενώσει, αλλά το είχε κρατήσει κρυφό απ' όλους. Το '84, αν και έξι μήνες πριν από τους Αγώνες του Λος Αντζελες προσβλήθηκε από μια σπάνια αρρώστια στο αίμα, πρόλαβε όχι μόνο να πάρει μέρος, αλλά και να κερδίσει ξανά στα 1.500.

Το '88 η γραφειοκρατική αντίληψη της ομοσπονδίας στίβου της Βρετανίας του στέρησε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον τίτλο του στη Σεούλ. Δεν πήγε λόγω τραυματισμού στα τράιαλς, αλλά μετά, σε τρία μίτινγκ, έκανε τις καλύτερες επιδόσεις της χρονιάς! Η άρνηση της συμμετοχής του άφησε πικρή γεύση και είπε «αντίο» στους στίβους.

Απο μικροσ ασχολήθηκε με την πολιτική και ως ενεργό μέλος των Συντηρητικών αποδέχτηκε την πρόταση του διαδόχου της Μάργκαρετ Θάτσερ, του Τζον Μέιτζορ, να πολιτευτεί. Εκλέχτηκε βουλευτής το 1992, έγινε σύμβουλος του μετέπειτα ηγέτη των Συντηρητικών Ουίλιαμ Χεγκ, έγινε Λόρδος. Πριν από 15 μήνες αποδέχτηκε τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, να ηγηθεί μιας υποψηφιότητας που έδειχνε χαμένη από χέρι. Δούλεψε 18 ώρες τη μέρα για όλο αυτό το διάστημα, ταξίδεψε παντού, ακόμα και την επόμενη μέρα της κηδείας της μητέρας του τον Μάρτιο. Η νίκη του Λονδίνου με 54-50 επί του μεγάλου φαβορί, του Παρισιού, ήταν κατά μεγάλο μέρος δική του.

ΥΓ.: Τώρα βέβαια αρχίζουν τα δύσκολα. Ο φάκελος του Λονδίνου είναι κατά ένα μεγάλο μέρος στα χαρτιά, υπάρχουν αντιρρήσεις για το κόστος των Αγώνων, για τη μεταολυμπιακή χρήση των εγκαταστάσεων. Σας φέρνει τίποτα στη μνήμη όλη αυτή η γκρίνια;