Ήταν 9 Ιουλίου του 2006. Οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι του πλανήτη μας ήταν καθηλωμένοι. Ο λόγος, απλός. Η μέρα του Μεγάλου Τελικού ενός Μουντιάλ, είναι κάτι που γίνεται κάθε 4 χρόνια. Έναν τέτοιο αγώνα, πρέπει να έχεις πολύ σοβαρό λόγο για να τον χάσεις. Φαγητό, αλκοόλ, αναψυκτικά, όμορφη καλοκαιρινή νύχτα και αντίπαλοι όπως η Ιταλία με την Γαλλία, προδιέθεταν ένα συγκλονιστικό βράδυ. Όντως. Είναι από τους τελικούς που όλοι θα θυμούνται. Το παράδοξο; Η εικόνα που έχει χαραχθεί στο μυαλό όλων, είναι διαφορετική από αυτό που η προσδοκά η φαντασία όταν τα συστατικά είναι αυτά που προαναφέρθηκαν… Και είναι μια εικόνα που δίχασε. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως.
Η ιστορία
Καταρχάς, το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν το κύκνειο άσμα ενός από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Του Ζινεντίν Ζιντάν, που είχε προαναγγείλει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Η Ιταλία βέβαια δεν σεβάστηκε την επιθυμία πολλών να σταματήσει αυτός ο μεγάλος παίχτης με ένα τίτλο την καριέρα του, κατακτώντας το Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006, νικώντας τους Γάλλους με 5-3 στα πέναλτι (1-1 κανονική διάρκεια). Αντί όμως να θυμούμαστε ένα εντυπωσιακό γκολ, ένα χαμένο πέναλτι, μια εντυπωσιακή τρίπλα ή κάτι καθαρά ποδοσφαιρικό από αυτόν τον τελικό, το μυαλό μας πηγαίνει σε κάτι άλλο. Στην περίφημη κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι και την αποβολή του Γαλλοαλγερινού.
Κι αυτό, διότι η παραφιλολογία για την διάσημη αυτή κουτουλιά ήταν τεράστια. Στον Τύπο γράφτηκαν απίστευτα πράγματα. Ο καθένας, φυσικά, τα έβλεπε από τη δική του σκοπιά. Οι τόσες διαφορετικές οπτικές για μία φάση η οποία είναι απλή και όχι αμφισβητούμενη, αποδεικνύουν πόσο ισχυρά είναι τα συναισθήματα και πόσο πάθος υπάρχει με το δημοφιλέστερο άθλημα, το ποδόσφαιρο.
Μέσα στον σάλο που δημιουργήθηκε για το συγκεκριμένο ζήτημα, η κάθε πλευρά έλεγε τα δικά της. Οι Ιταλοί, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων έδειχναν παρόμοια ξεσπάσματα του Ζιζού. Την κουτουλιά στον Κίεντς του Αμβούργου σε ματς της Γιουβέντους για το Champions League το 2000 μετά από σκληρό φάουλ που του έγινε και την αποβολή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, όταν κλότσησε εν ψυχρώ τον Σαουδάραβα Αμίν, ο οποίος φέρεται να τον χλεύασε για την αλγερινή του καταγωγή.
Οι Γάλλοι από την άλλη, εξυμνούσαν το ήθος του Γάλλου σταρ και δημοσιεύοντας παλαιότερες δηλώσεις του στις οποίες ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν θα γίνω ποτέ Πλατινί. Είναι κάτι που το γνωρίζω πολύ καλά. Εγώ δεν μπορώ να είμαι ο ηγέτης μιας ομάδας, καθώς δεν μπορώ να εμπνεύσω τους συμπαίκτες μου. Είμαι χαμηλών τόνων, συνεσταλμένος και δεν μιλάω πολύ. Ξέρω ότι για πολλούς αυτό είναι μειονέκτημα, αλλά αυτός είμαι».
Γενικότερα, η γραφικότητα ξεπέρασε κάθε όριο. Η μοναδική μη αμφισβητούμενη φάση που δίχασε τόσο πολύ για το ποιος έφταιγε. «Ο Ματεράτσι έβρισε άσχημα τον Ζιντάν και έπρεπε να τιμωρηθεί» έλεγαν οι μεν, «ο Ζιντάν είναι επαγγελματίας, ήταν το τελευταίο του παιχνίδι και μάλιστα τελικός και έπρεπε να κρατηθεί» έλεγαν οι δε! Μύλος! Το τι ειπώθηκε ανάμεσα στους δύο αθλητές, πραγματικά δεν έχει καμία σημασία. Η τιμωρία που επιβλήθηκε στον Ζιντάν από την FIFA ενώ σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ανήκει κι αυτή στα τραγελαφικά της υπόθεσης. Το ποδόσφαιρο, είναι διασκέδαση και έτσι πρέπει να το βλέπουμε, παρά τις όποιες δυσάρεστες στιγμές…
Δείτε το επίμαχο στιγμιότυπο:
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.