Με τα λεφτά για τον Κρουζ παίρνει τον Μπομπό και του μένουν τα «ρέστα»

Δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό για την αξία του Κρουζ. Ακόμα και στα τριανταπέντε του μπορεί να κάνει άψογα τη δουλειά για την οποία πληρώνεται: Να βάζει γκολ. Το θέμα είναι πόσα θα παίρνει και πόσα θα παίρνουν γύρω του οι υπόλοιποι.

Τα τριάμισι εκατομμύρια που ζήτησε το παλληκάρι είναι πολλά λεφτά. Πάρα πολλά λεφτά και για την ηλικία του και για την αξία του. Κυρίως είναι πολλά λεφτά συγκρινόμενα με αυτά που (θα) παίρνουν οι υπόλοιποι. Για το λόγο αυτό καλά έκανε ο Αντωνίου και έκοψε τη συζήτηση.

Με κίνδυνο να «παρεξηγηθεί» ο Νικολακόπουλος αναρωτιέμαι το εξής: Αντί να δώσουν οι «πράσινοι» εφτά εκατομμύρια για δύο χρόνια στον Χούλιο Κρουζ, να τα δώσουν για να αγοράσουν τον Μπομπό που έχει και μεταπωλητική αξία!

Η υπόθεση του Κρουζ φέρνει πάλι στην επικαιρότητα το μέγα θέμα του που πάνε τα λεφτά. Ας το κάνουμε πιο λιανά: Ακόμα και στα τριανταπέντε του ο Κρουζ είναι σέντερ φορ ανώτερης κλάσης από τον Μπομπό. Η διαφορά είναι ότι σε δύο χρόνια ο Κρουζ δεν θα αξίζει τίποτα ενώ ο Βραζιλιάνος θα αξίζει τα ίδια λεφτά ίσως και περισσότερα. Στον Ολυμπιακό έχουν ήδη καταλάβει τη διαφορά. Ο Ντουντού, ο Ντιόγκο, ο Μπελούτσι (θεωρητικά) και ο Γκαλέτι αν πουληθούν αύριο το πρωί, πιάνουν τα λεφτά που ξοδεύτηκαν γι’αυτούς και υπάρχει πάντα το περιθώριο να βγει και κέρδος. Στην ίδια λογική επιβάλλεται να κινηθεί και ο Παναθηναϊκός. Οι… δεινόσαυροι της μπάλας εκτός από κάποιες χτυπητές περιπτώσεις (Ριβάλντο) δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που δημιουργούν.

Αντί για… αραξοβόλι των κάθε λογής υπερήλικων αστέρων ο Παναθηναϊκός που διαθέτει ζεστό χρήμα πρέπει να κινηθεί για την αγορά παικτών που έχουν φιλοδοξίες να ανέβουν περισσότερο άρα μπορούν να «ανεβάσουν» και την ομάδα στην οποία αγωνίζονται…