Κύπελλο UEFA. Τελευταία στάση: Κωνσταντινούπολη

Στις 20 Μαϊου οι πύλες του «Σουκρού Σαράτσογλου» στην Κωνσταντινούπολη θα ανοίξουν για να υποδεχθούν τους τελευταίους μονομάχους. Βέρντερ Βρέμης και Σαχτάρ θα βρεθούν αντιμέτωπες για να διεκδικήσουν το πρώτο και τελευταίο(!) Κύπελλο UEFA της ιστορίας τους. Το ρεκόρ του Τζιόλη, οι φετινοί διεκδικητές και μια αναδρομή στη συναρπαστική ιστορία του θεσμού, που από την επόμενη περίοδο δίνει τη θέση του στο UEFA Europa League.

Κορυφαίες ομάδες στη σκιά του Champions League

Το Κύπελλο UEFA είναι το πιο «δημοκρατικό» Ευρωπαϊκό Κύπελλο, αφού, συνυπολογίζοντας και τα Κύπελλα Εκθέσεων, 61 διαφορετικές ομάδες έχουν φτάσει ως τον τελικό και 30 το έχουν κατακτήσει τουλάχιστον μία φορά. Υπήρξε πάντα μια διοργάνωση που ζούσε στη σκιά της λάμψης που δημιουργούσε το – κατά τεκμήριο- κορυφαίο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, το σημερινό Champions League, αλλά έχει γράψει και αυτό τη δική του ιστορία. Ο τρόπος διεξαγωγής του αλλά και οι ομάδες που συμμετείχαν στην προ Champions League εποχή, όταν μόνο ο πρωταθλητής μπορούσε να πάρει μέρος στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αποτέλεσαν το μέσο με το οποίο σπουδαίοι σύλλογοι κατάφεραν να κερδίσουν μια θέση στην ιστορία.

Για κάποιες, όπως η μεγάλη Γκλάντμπαχ του ’70, με δύο κατακτήσεις (1975, 1979) και ισάριθμους τελικούς (1973,1980) υπήρξε το διαβατήριό της για την αιωνιότητα, αφού δεν σήκωσε ποτέ Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αντίστοιχα και η Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα το 1989 πανηγύρισε το μόνο ευρωπαϊκό της τίτλο. Ξεχωρίζει και η περίπτωση της Γκέτεμποργκ που ευτύχισε να κατακτήσει το Κύπελλο UEFA δύο φορές (1982, 1987), όπως και της Λίντς το 1968 και το 1971. Για την Λίβερπουλ τα τρόπαια του 1973 και 1976 ήταν ο προάγγελος των επόμενων Κυπέλλων Πρωταθλητριών που ακολούθησαν στην σπουδαιότερη καμπή της ιστορίας του συλλόγου (1977, 1978, 1981, 1984). Από το Κύπελλο UEFA ήρθαμε πιο κοντά στη Ρεάλ Μαδρίτης με τις δύο συνεχόμενες κατακτήσεις το 1985 και 1986 αλλά και στη Σεβίλλη που πέτυχε κάτι αντίστοιχο το 2006 και 2007.

To «παράδοξο» και το ρεκορ του Αλέξανδρου Τζιόλη

Ο Αλέξανδρος Τζιόλης το βράδυ της 20ης Μαΐου θα γίνει ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που συμμετέχει σε τελικό του Κυπέλλου UEFA. Παράλληλα θα κερδίσει και μια θέση στην εξαιρετικά μικρή λίστα των Ελλήνων παικτών που έχουν αγωνιστεί σε τελικό διασυλλογικής διοργάνωσης μετά την ομάδα του Παναθηναϊκού που αγωνίστηκε στο Γουέμπλεϊ το 1971 και τον Άκη Ζήκο που έπαιξε με τη Μονακό στον τελικό του Champions League το 2004. Φιλοδοξεί να γίνει και ο πρώτος που θα πανηγυρίσει και την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, αλλά η ιστορία δεν σταματά εδώ. Αν η Βέρντερ Βρέμης κατακτήσει τον τίτλο, τότε, όπως αποκάλυψε ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, θα ισοφαρίσει το μοναδικό επίτευγμα του Σουηδού Κόνι Τόρστενσον από το μακρινό 1973-74. Την περίοδο εκείνη, στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η Μπάγερν Μονάχου λίγο έλειψε να αποκλειστεί από σουηδική Ατβιντάμπεργκ. Οι βαυαροί νίκησαν με σκορ 3-1 στο πρώτο παιχνίδι, αλλά τα βρήκαν σκούρα στη ρεβάνς όταν και ηττήθηκαν με το ίδιο σκορ, παίρνοντας την πρόκριση στη διαδικασία των πέναλτι. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Τόρστενσον που σκόραρε δύο φορές και με αυτήν του την εμφάνιση πήρε τον επόμενο χειμώνα μεταγραφή για την ομάδα του Μονάχου. Στη συνέχεια η Μπάγερν κατάκτησε το τρόπαιο επικρατώντας της Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό. Ο Τζιόλης πέτυχε κάτι αντίστοιχο αφού σκόραρε εναντίον της τωρινής του ομάδας με τα χρώματα του Παναθηναϊκού στο 0-3 της Βρέμης και τώρα έχει τη δυνατότητα να σηκώσει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο με τη φανέλα μιας ομάδας της οποίας υπήρξε «δήμιος» νωρίτερα, μέσα στην ίδια σεζόν!

Οι φετινοί μονομάχοι και ο αποκλεισμός από το Champions League

Το βράδυ της 10ης Οκτωβρίου 2008, ο Τόμας Σάαφ και ο Μίρτσεα Λουτσέσκου, προπονητές των Βέρντερ Βρέμης και Σαχτάρ αντίστοιχα, ήταν δύο δυστυχισμένοι άνθρωποι. Οι ομάδες τους είχαν μόλις υποστεί οδυνηρούς αποκλεισμούς από τη συνέχεια του Champions League. Οι Γερμανοί είχαν μια σχεδόν ντροπιαστική παρουσία στην οποία δεν κατάφεραν να νικήσουν την «σταχτοπούτα» Ανόρθωση (0-0 στη Βρέμη και 3-3 στην Κύπρο), ενώ το ίδιο συνέβη και με τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο αναδείχθηκε ισόπαλη 2-2 στην Αθήνα και γνώρισε τη συντριβή (0-3) εντός έδρας. Πριν και μετά από αυτά είχε καταφέρει να αποσπάσει ισοπαλία στην πρεμιέρα εκτός έδρας από την Ίντερ, ενώ στην αυλαία της φάσης των ομίλων κέρδισε με 2-1 την αδιάφορη ομάδα του Μουρίνιο. Ο συνδυασμός αυτών των αποτελεσμάτων έδειχνε μια ομάδα αλλοπρόσαλλη που πολλές φορές έπεφτε θύμα του άναρχου επιθετικού παιχνιδιού που ευαγγελιζόταν ο Σάαφ, αλλά σίγουρα χαιρόσουν να την βλέπεις να αγωνίζεται. Αυτή πάντως, δεν ήταν η γνώμη των Γερμανών δημοσιογράφων που λοιδόρησαν το συμπατριώτη τους, ο οποίος 10 χρόνια μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας έδειχνε απροστάτευτος και υπ’ ατμόν. Η Βέρντερ Βρέμης, μια ομάδα με 4 πρωταθλήματα(1965, 1988, 1993,2004), 5 Κύπελλα(1961, 1991, 1994, 1999, 2004) και το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1992, έμενε ξανά μακριά από το ευρωπαϊκό όνειρο. Για πολλούς ευθυνόταν ο Σάαφ και η φιλοσοφία του που παρομοιαζόταν τόσο αφελής όσο και εκείνα τα 16 σχολιαρόπαιδα που ίδρυσαν τον σύλλογο το 1899, όταν και κέρδισαν ως έπαθλο ενός διαγωνισμού, αθλητικές στολές!

Τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα για τον Μίρτσεα Λουτσέσκου που, ευρισκόμενος στο τιμόνι της Σαχτάρ από το 2004, ετοίμαζε την απολογία του για μια αποτυχημένη ευρωπαϊκή σεζόν, εκτός από τους φίλους της ομάδας και προς τον Ρινάτ Αχμέτοφ. Ο βαθύπλουτος ιδιοκτήτης της Σαχτάρ την είχε μετατρέψει από μια ομάδα μεταλλωρύχων που έφερε το όνομα του διασημότερου ήρωα της εργατικής τάξης της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, Αλεξέι Σταχάνοφ, (Σταχάνοβετς ήταν η πρώτη ονομασία της ομάδας το 1936) σε ένα σύλλογο που έγινε ο αγαπημένος προορισμός σπουδαίων λατινοαμερικάνων ποδοσφαιριστών. Παρά τον πακτωλό εκατομμυρίων και τα μεγάλα ονόματα που απαρνήθηκαν τον ήλιο και τις παραλίες για το όχι και τόσο μαγευτικό Ντόνετσκ, η ομάδα έμενε εκτός Champions League. Ανυπέρβλητα εμπόδια στάθηκαν η Μπαρτσελόνα (ήττα 1-2 εντός, ανέλπιστη νίκη 3-2 εκτός) και η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας (δύο ήττες με 1-0). Κατάφερε να ξεπεράσει μόνο τη Βασιλέια κερδίζοντάς την 5-0 στο Ντόνετσκ και 2-1 στην Ελβετία. Τα χρήματα του Αχμέτοφ ήταν αρκετά για τον εσωτερικό ανταγωνισμό και έφεραν στην ομάδα 4 πρωταθλήματα (2002, 2004, 2005, 2006) και 6 Κύπελλα (1995, 1997, 2001, 2002, 2004, 2008)Ουκρανίας, που ήρθαν να προστεθούν στα Κύπελλα Σοβιετικής Ένωσης (1961, 1962, 1980, 1983), αλλά η ευρωπαϊκή διάκριση ήταν ακόμη μακριά.

Η τρελή κούρσα της Σαχτάρ προς τον τελικό

Πρώτο εμπόδιο στο δρόμο της Σαχτάρ για τον τελικό του Κυπέλου UEFA ήταν η Τότεναμ. Οι Ουκρανοί κατάφεραν με δύο γκολ στο τελευταίο 10λετο να πάνε με παρακαταθήκη το 2-0 στη ρεβάνς του Λονδίνου. Εκεί αν και βρέθηκαν πίσω στο σκορ κατάφεραν, σκοράροντας πάλι στο τέλος του αγώνα να ισοφαρίσουν και να προκριθούν. Στη συνέχεια βρέθηκε αντιμέτωπη με τη νικήτρια του θεσμού το 2005 ΤΣΣΚΑ Μόσχας, το δέλεαρ ήταν ακόμη μεγαλύτερο διότι επρόκειτο για μια ρωσική ομάδα και στη σκιά τέτοιων ομάδων πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της η Σαχτάρ. Με το πρώτο ματς στη Μόσχα να λήγει 1-0 υπέρ της ΤΣΣΚΑ, ο επαναληπτικός εξελίχθηκε σε έναν επιθετικό μονόλογο των Ουκρανών που τελικά πέτυχαν τη μεγάλη ανατροπή. Αρχικά ο Φερναντίνιο ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα από το σημείο του πέναλτι στο 54’ και στο 70’ ένας άλλος Βραζιλιάνος, ο Λουίζ Αντριάνο έδωσε την πρόκριση. Όπως παραδέχτηκε και ο Μίρτσεα Λουτσέσκου, αυτό ήταν το σημείο που όλοι στην ομάδα πίστεψαν πως μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το τέρμα του δρόμου, στην Κωνσταντινούπολη.

Στα προημιτελικά ήρθε η ώρα της Μαρσέιγ, που υπό την καθοδήγηση του Έρικ Γκέρετς έκανε εξαιρετική πορεία και χαρακτηρίστηκε φαβορί. Οι παίκτες της Σαχτάρ είχαν άλλη άποψη και στο Ντόνετσκ πήραν σπουδαία νίκη με σκορ 2-0 (Χούμπσμαν 39’. Τζάντσον 65’). Στη ρεβάνς οι Ουκρανοί προηγήθηκαν στο 30’ με τον Φερναντίνιο και τελικά πήραν εκτός από την πρόκριση και τη νίκα, αφού στις καθυστερήσεις και ενώ είχε ισοφαριστεί, πέτυχε ακόμη ένα τέρμα με τον Λουίζ Αντριάνο.

Οι ημιτελικοί της διοργάνωσης έφεραν αντιμέτωπο τον αιώνιο εχθρό, την Ντιναμό Κιέβου. Μια κόντρα που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του ποδοσφαίρου, αφού συναντιόταν κάτι περισσότερο από δύο ομάδες. Η Ντιναμό εδρεύει στο Κίεβο, ένα πλούσιο λιμάνι που αποτελεί και την πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Είναι η ομάδα που έχει κατακτήσει τους περισσότερους τίτλους στη χώρα και αποτέλεσε δημιούργημα της μυστικής αστυνομίας της Σοβιετικής Ένωσης (της NKVD, προκατόχου της KGB). Το προηγούμενο καθεστώς, ανάμεσα στα άλλα είχε κατηγορηθεί και για απροκάλυπτη γενναιοδωρία απέναντί της. Από την άλλη μεριά, η Σαχτάρ ήταν η ομάδα της εργατικής τάξης, με έδρα το ψυχρό Ντόνετσκ, που ζούσε πάντα στη σκιά της αντιπάλου της. Η έλευση του πολυεκατομμυριούχου Ρινάτ Αχμέτοφ είχε αλλάξει τις ισορροπίες στο εσωτερικό της χώρας αλλά η Σαχτάρ δεν είχε να επιδείξει τις ευρωπαϊκές επιτυχίες της Ντιναμό που μεταφράζονταν σε δύο Κύπελλα Κυπελλούχων και ένα Σούπερ Καπ. Στο πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού σφυρίχτηκαν 25 φάουλ, ενδεικτικό της δύναμης της αναμέτρησης, η Ντιναμό προηγήθηκε στο 22’ αλλά στη συνέχεια έχασε ευκαιρίες και τελικά έπεσε θύμα του άγραφου νόμου του ποδοσφαίρου, δεχόμενη την ισοφάριση στο 68’ από τον Φερναντίνιο. Στη ρεβάνς το 1-1 έμεινε μέχρι το τελευταίο λεπτό, τότε ένας ακόμη Βραζιλιάνος, ο Ιλσίνιο πέτυχε το δεύτερο γκολ για τη Σαχτάρ, στέλνοντας την ομάδα του για πρώτη φορά σε τελικό και τους οπαδούς της στα ουράνια!

Βέρντερ: Κόντρα στα προγνωστικά και στο παρελθόν

Μετά τις αλλοπρόσαλλες εμφανίσεις της Βέρντερ στο Champions League ελάχιστοι ήταν αυτοί που πίστευαν πως είχε τη δυνατότητα να αποκλείσει τη Μίλαν των Κακά, Ροναλντίνιο και Μπέκαμ, άλλωστε το 1-1 του πρώτου αγώνα στη Γερμανία δεν άφηνε πολλά περιθώρια. Όταν ο φωτεινός πίνακας του Σαν Σίρο στο 33’ έγραφε 2-0 υπέρ της Μίλαν, δεν υπήρχε άνθρωπος που να στοιχημάτιζε στην πρόκριση της ομάδας του Σάαφ. Κι όμως, δύο τέρματα του Κλαούντιο Πιζάρο (68’, 78’) διαμόρφωσαν το τελικό 2-2 και την επική ανατροπή που έστειλε τη Βέρντερ στους «16». Εκεί περίμενε η Σεντ Ετιέν, όμως οι Γερμανοί είχαν πάρει το μάθημά τους και πήραν εύκολα την πρόκριση. Νίκη με 1-0 στο πρώτο παιχνίδι με σκόρερ τον Νάλντο και στον επαναληπτικό το 2-2 ήταν αρκετό και πιο εύκολο από ότι φαίνεται μιας και οι Γερμανοί είχαν προηγηθεί 0-2 στο ημίχρονο.

Οι προημιτελικοί κόντρα στην Ουντινέζε αποτέλεσαν ακόμη μια ευκαιρία για τη Βέρντερ προκειμένου να αποδείξει πόσο τρελή ομάδα είναι. Αρχικά οι Γερμανοί εκρυψαν την μπάλα και επικράτησαν εύκολα 3-1 επί των Ιταλών. Στον επαναληπτικό του Φρίουλι βρέθηκαν να χάνουν με το ίδιο σκορ από το ημίχρονο! Στην επανάληψη το σκηνικό άλλαξε για μια ακόμη φορά άρδην και με δύο γκολ από τους Ντιέγκο και Πιζάρο, η Βέρντερ ισοφάρησε 3-3 και προκρίθηκε.
Ο επόμενος αντίπαλος ήταν το Αμβούργο που κατάφερε να πάρει μια ανέλπιστη, με βάση την εικόνα του παιχνιδιού, νίκη στη Βρέμη με σκορ 0-1.Το 3-2 υπέρ της Βέρντερ στον επαναληπτικό, εκτός από το κορυφαίο ίσως παιχνίδι της διοργάνωσης, αποτέλεσε και την απόλυτη δικαίωση για τον Τομας Σάαφ που, παρά τα άσχημα αποτελέσματα δεν έπαψε ποτέ να είναι θιασώτης του όμορφου, επιθετικού παιχνιδιού, μακριά από σκοπιμότητες. Η Βέρντερ απάντησε στο γρήγορο γκολ του Όλιτς (13’) με τρία τέρματα (Ντιέγκο 29’. Πιζάρο 66’, Μπάουμαν 83’). Ένα ακόμη γκολ του Όλιτς στο 87’ απλά πρόσθεσε παραπάνω σασπένς και αγωνία σε ένα σπουδαίο παιχνίδι.

Καληνύχτα Κύπελλο UEFA, καλημέρα UEFA Europa League

Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του το Κύπελλο UEFA είχε να αντιμετωπίσει τη δυσπιστία πολλών, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται και η ίδια η UEFA, που χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσής του. Ξεκίνησε το 1955 ως Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων στο οποίο αρχικά συμμετείχαν ομάδες από πόλεις που διοργανώνουν διεθνείς εμπορικές εκθέσεις. Η επιτυχία του θεσμού είχε ως αποτέλεσμα να ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν όλο και περισσότερα σωματεία. Έτσι από το 1968 ορίστηκε να μετέχουν οι ομάδες που είχαν τερματίσει πίσω από την πρωταθλήτρια ανεξάρτητα από την πόλη που προέρχονταν και το όνομα της διοργάνωσης απλοποιήθηκε σε Κύπελλο Εκθέσεων. Τελικά, το 1971 η UEFA αγκάλιασε τη διοργάνωση αλλά ακόμα και σήμερα δεν συγκαταλέγει στους νικητές εκείνους τους αρχικούς πιονέρους που αγωνίστηκαν τα πρώτα, σχεδόν πέτρινά, του χρόνια.

Αργότερα υπέστη διαδοχικές αλλαγές προκειμένου να γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστικό και ελκυστικό. Έτσι, από το 1999-2000 συγχωνεύθηκε με το Κύπελλο Κυπελλούχων, το οποίο καταργήθηκε. Δύο χρόνια πριν είχε αντικατασταθεί ο διπλός τελικός στις έδρες των φιναλίστ από έναν μονό τελικό, ενώ από το 2004 μέχρι σήμερα, ίσχυσε το σύστημα των ομίλων . Στη δεύτερη φάση προκρίνονταν 24 ομάδες και προσθέτονταν σε αυτές και 8 ακόμη που είχαν αποκλειστεί από το Champions League.

Ο τελικός στο «Σουκρού Σαράτσογλου» θα είναι ο τελευταίος που θα διεξαχθεί για το Κύπελλο UEFA όπως το γνωρίζουμε. Από την επόμενη χρονιά η διοργάνωση μετονομάζεται σε UEFA Europa League και στο νέο θεσμό θα μετέχουν τρεις ομάδες από κάθε χώρα (δύο από το πρωτάθλημα και η κυπελλούχος). Οι ομοσπονδίες που βρίσκονται στις 7-9 στην κατάταξη της UEFA θα συμμετέχουν με τέσσερις ομάδες, ενώ αυτές στις τρεις τελευταίες (Λιχτενστάιν, Ανδόρα, Άγιος Μαρίνος) θα στέλνουν μόνο την κυπελλούχο. Στον τέταρο και τελευταίο προκριματικό γύρου του καλοκαιριού, θα συμμετέχουν και οι 15 ομάδες που αποκλείστηκαν από το δεύτερο προκριματικό γύρο του Champions League. Στη συνέχεια θα σχηματίζονται 12 όμιλοι των 4 ομάδων, στους οποίους θα μετέχουν και οι 10 αποκλεισμένες ομάδες του τελευταίου προκριματικού γύρου του Champions League. Τα παιχνίδια στους ομίλους θα είναι διπλά με αναμετρήσεις εντός και εκτός έδρας και όχι μονά, όπως εφέτος. Οι δύο πρώτες ομάδες των ομίλων (σύνολο 24) και οι 8 τρίτες των ομίλων του Champions League θα προκρίνονται στη φάση των 32. Στη συνέχεια θα γίνονται διπλά παιχνίδια νοκ-άουτ, όπως τώρα.

Η «χρυσή βίβλος»
1955-58 Μπαρτσελόνα– Μικτή Λονδίνου 2-2 , 6-0
1958-60 Μπαρτσελόνα - Μπέρμιγχαμ 0-0, 4-1
1960-61 Ρόμα– Μπέρμιγχαμ 2-2 , 2-0
1961-62 Βαλένθια - Μπαρτσελόνα 6-2 , 1-1
1962-63 Βαλένθια - Διναμό Ζάγκρεμπ 2-1 , 2-0
1963-64 Ρεάλ Σαραγόσα– Βαλένθια 2-1
1964-65 Φερεντσβάρος - Γιουβέντους 1-0
1965-66 Μπαρτσελόνα - Ρεάλ Σαραγόσα 0-1 , 4-2
1966-67 Διναμό Ζάγκρεμπ - Λίντς 2-0 , 0-0
1967-68 Λίντς– Φερεντσβάρος 1-0 , 0-0
1968-69 Νιούκαστλ– Ουΐπεστ 3-0 , 3-2
1969-70 Άρσεναλ– Άντερλεχτ 1-3 , 3-0
1970-71 Λίντς– Γιουβέντους 2-2 , 1-1
1971-72 Τότεναμ - Γούλβς 2-1, 1-1
1972-73 Λίβερπουλ - Γκλάντμπαχ 3-0, 0-2
1973-74 Φέγενορντ - Τότεναμ 2-2, 2-0
1974-75 Γκλάντμπαχ - Τβέντε 0-0, 5-1
1975-76 Λίβερπουλ - Κλαμπ Μπριζ 3-2, 1-1
1976-77 Γιουβέντους - Αθλέτικ Μπιλμπάο 1-0, 1-2
1977-78 Αϊντχόφεν - Μπαστιά 0-0, 3-0
1978-79 Γκλάντμπαχ - Ερυθρός Αστέρας Βελ. 1-1, 1-0
1979-80 Άιντραχτ Φρανκφούρτης - Γκλάντμπαχ 2-3, 1-0
1980-81 Ίπσουιτς - ΑΖ ’67 Άλκμααρ 3-0, 2-4
1981-82 Ι.Φ.Κ. Γκέτεμποργκ - Αμβούργο 1-0, 3-0
1982-83 Άντερλεχτ - Μπενφίκα 1-0, 1-1
1983-84 Τότεναμ - Άντερλεχτ 1-1, 1-1 (5-4 πέναλτι)
1984-85 Ρεάλ Μαδρίτης - Βιντεότον 3-0, 0-1
1985-86 Ρεάλ Μαδρίτης - Κολονία 5-1, 0-2
1986-87 Γκέτεμποργκ - Νταντί Γιουν. 1-0, 1-1
1987-88 Μπάγερ Λεβερκούζεν - Εσπανιόλ 0-3, 3-0 (3-2 πέναλτι)
1988-89 Νάπολι - Στουτγκάρδη 2-1, 3-3
1989-90 Γιουβέντους - Φιορεντίνα 3-1, 0-0
1990-91 Ίντερ Μιλάνου - Ρόμα 2-0, 0-1
1991-92 Άγιαξ Άμστερνταμ - Τορίνο ΦΚ 2-2, 0-0
1992-93 Γιουβέντους - Μπορούσια Ντόρτμουντ 3-1, 3-0
1993-94 Ίντερ Μιλάνου - Αούστρια Σάλτσμπουργκ 1-0, 1-0
1994-95 Πάρμα Π.Σ - Γιουβέντους 1-0, 1-1
1995-96 Μπάγερν Μονάχου - Μπορντό 2-0, 3-1
1996-97 Σάλκε 04 - Ίντερ Μιλάνου 1-0, 0-1 (4-1 πέναλτι)
1997-98 Ίντερ Μιλάνου - Λάτσιο 3-0
1998-99 Πάρμα Π.Σ – Ολιμπίκ Μαρσέιγ 3-0
1999-00 Γαλατασαράι - Άρσεναλ 0-0 (4-1 πέναλτι)
2000-01 Λίβερπουλ - Ντεπορτίβο Αλαβές 5-4 (4-4, παράταση)
2001-02 Φέγενορντ - Μπορούσια Ντόρτμουντ 3-2
2002-03 ΦΚ Πόρτο - Σέλτικ 3-2 (2-2, παράταση)
2003-04 Βαλένθια - Μαρσέιγ 2-0
2004-05 ΤΣΣΚΑ Μόσχας - Σπόρτιγκ Λισαβόνας 3-1
2005-06 Σεβίλη - Μίντλεσμπρο 4-0
2006-07 Σεβίλη - Εσπανιόλ 2-2 (3-1 πέναλτι)
2007-08 Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης - Ρέιντζερς 2-0

Επιμέλεια: Νικόλας Ακτύπης