Το «αντίο» ενός μεγάλου

Έχει χαρακτηριστεί δικαίως ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει το πορτογαλικό ποδόσφαιρο μετά τον μεγάλο Εουσέμπιο. Ο λόγος για τον Λουίς Φίγκο, ο οποίος πήρε τη μεγάλη απόφαση να γράψει τον επίλογο σε μία σπουδαία καριέρα. Ένας ποδοσφαιριστής που μάγεψε με τις ντρίμπλες του, δίχασε με τη μεταγραφή του από την Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ Μαδρίτης, αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε έντονα και σε καμία περίπτωση δεν πέρασε απαρατήρητος. Κάθε άλλο… Ο Λουίς Φίγκο (πρέπει να) κατέχει μία θέση στη λίστα των κορυφαίων όλων των εποχών.

Τα πρώτα βήματα

Ο Λουίς Φελίπε Μαδέιρα Καέιρο Φίγκο, όπως είναι το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1972 στην Αλμάδα, ένα γραφικό προάστιο της Λισσαβόνας. Η κλίση του… μοναχογιού Λουίς στη στρογγυλή θεά ήταν εμφανής από τα πρώτα του βήματα και για το λόγο αυτό οι γονείς του τον «έγραψαν» στην ομάδα της… γειτονιάς, την τοπική “Os Pastilhas”. Οι ικανότητες του νεαρού Λουίς ήταν ηλίου φαεινότερες και γρήγορα η φτωχογειτονιά του αποδείχτηκε πολύ μικρή για να χωρέσει το ταλέντο του.

Έτσι και μόλις σε ηλικία 12 ετών εντάχθηκε στο δυναμικό της Σπόρτινγκ Λισαβόνας, που έγινε ο πρώτος και μοναδικός σταθμός της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην Πορτογαλία. Η καταξίωση δεν άργησε να έρθει και στο υψηλό επίπεδο των «λιονταριών» για τον Φίγκο, καθώς το 1989 έκανε σε ηλικία μόλις 16 ετών το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Σπόρτιγκ. Ταυτόχρονα αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας για παίκτες κάτω των 16 ετών, σε μια φουρνιά παικτών που μεταξύ άλλων περιελάμβανε τον Ρουί Κόστα, τον Ζόρζε Κόστα, τον Βιτόρ Μπαΐα, τον Πάουλο Σόουζα και τον Φερνάντο Κόουτο. Η ίδια παρέα παικτών το 1991 οδήγησε και πάλι την Πορτογαλία στην κορυφή του κόσμου στο πρωτάθλημα κάτω των 20 ετών.

Με την πάροδο των ετών εξελίχθηκε από ένας απλός φέρελπις άσος σε φυσικό ηγέτη της ομάδας και το 1994 έγινε αρχηγός των «λιονταριών» στην… τρυφερή ηλικία των 23. Ως κάπτεν της Σπόρτινγκ το 1995 σήκωσε το Κύπελλο της Πορτογαλίας και έβαλε τέλος στα πέτρινα χρόνια της ομάδας που διαρκούσαν 13 ολόκληρα χρόνια.

Από… σπόντα στη Μπαρτσελόνα

Η φήμη του Φίγκο είχε ήδη ξεπεράσει τα σύνορα της Πορτογαλίας και αρκετοί κορυφαίοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι έριζαν για την υπογραφή του. Εκείνος, όντας σε δίλημμα, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας τόσο με τη Γιουβέντους, όσο και με την Πάρμα. Τη λύση έδωσε η FIFA που ακύρωσε και τις δύο συμφωνίες και η Μπαρτσελόνα, που καιροφυλακτούσε, έκανε τον παίκτη δικό της το καλοκαίρι του 1995. Υπό τις οδηγίες του Γιόχαν Κρόιφ, ο Φίγκο γρήγορα καθιερώθηκε στη «Μπάρτσα» και την οδήγησε σε επιτυχίες εντός και εκτός συνόρων. Το 1997 κατέκτησε τρεις τίτλους με τους «μπλαουγκράνα», το Κύπελλο Ισπανίας, το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ενώ τα δύο επόμενα χρόνια στέφθηκε πρωταθλητής στην Primera Division και κατέκτησε ένα ακόμη Copa Del Rey.

Από ήρωας… προδότης

Ήταν αρχές του καλοκαιριού του 2000, όταν ο υποψήφιος τότε για την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης, Φλορεντίνο Πέρεθ, υποσχόταν στους οπαδούς της βασίλισσας της Ευρώπης, πως αν εκλεγόταν πρόεδρος θα έντυνε στα λευκά το μεγάλο αστέρι της αιώνιας αντιπάλου Μπαρτσελόνα, Λουίς Φίγκο. Τότε όλοι θεώρησαν τα λόγια του προεκλογικό τρικ, προκειμένου να κερδίσει ψήφους. Λίγες ημέρες μετά ο Πέρεθ εκλεγόταν πανηγυρικά πρόεδρος και ταυτόχρονα ανακοίνωνε τη μεταγραφή του Φίγκο στη Ρεάλ, έναντι του ποσού-ρεκόρ για την εποχή-των 24 δισεκατομμυρίων δραχμών.

Μέσα σε μια νύχτα ο Φίγκο μετατράπηκε από ίνδαλμα της Βαρκελώνης σε προδότη. Οι φίλαθλοι της "Μπάρτσα" δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι το αγαπημένο τους παιδί τους άφησε για τα λεφτά της μισητής Ρεάλ. Το μίσος των οπαδών έφτασε στο σημείο να δημιουργήσουν ιστοσελίδα στο διαδίκτυο εναντίον του Φίγκο (www.antifigo.com). Η κλήρωση του ισπανικού πρωταθλήματος έφερε τις δύο αιώνιες αντιπάλους νωρίς-νωρίς αντιμέτωπες στη Βαρκελώνη, όπου οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα περίμεναν τον Φίγκο με άγριες διαθέσεις. Λίγες ημέρες πριν από τον αγώνα ένας σύνδεσμος οπαδών της Μπάρτσα του έστειλε ένα γράμμα, όπου μεταξύ άλλων του έγραφαν: "Νομίζαμε ότι ήσουν ειλικρινής, αλλά αποδείχθηκες μισθοφόρος, που αγαπάει μόνο το χρήμα. Η Μπαρτσελόνα θα παραμείνει η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, αλλά εσύ θα είσαι ένας πλούσιος - φτωχός άνθρωπος. Σου ευχόμαστε να έχεις την ίδια τύχη με τον Ρονάλντο" (εννοώντας τον σοβαρό τραυματισμό του Βραζιλιάνου).

Στον αγώνα οι αποδοκιμασίες κατά του Φίγκο ήταν εκκωφαντικές. Οι φίλαθλοι της "Μπάρτσα" στις εξέδρες κουνούσαν δολάρια με την φωτογραφία του Φίγκο, ενώ οι πιο θερμόαιμοι δεν του επέτρεψαν ούτε να εκτελέσει κόρνερ, καθώς πετούσαν κέρματα, σακούλες, μέχρι και κινητά. Η τελική νίκη επί της Ρεάλ με 2-0 ήταν για τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα η πιο γλυκιά εκδίκηση εναντίον του μέχρι πρότινος ήρωα τους.

Οι αντιδράσεις σε βάρος του Φίγκο ουδόλως πτόησαν τον ίδιο που συνέχισε τις σπουδαίες εμφανίσεις και με τη φανέλα των «γκαλάκτικος». Οι τίτλοι ήρθαν και πάλι, αφού στέφθηκε πρωταθλητής με τη «βασίλισσα» το 2001 και το 2003, ενώ το 2002 κατέκτησε το Champions League και το 2001 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου από τη FIFA έχοντας ένα χρόνο πριν κατακτήσει και τη Χρυσή Μπάλα. Τα δύο επόμενα χρόνια δεν ήταν εξίσου πετυχημένα για τη «βασίλισσα» που έμεινε μακριά από τους τίτλους, ενώ και ο ίδιος ο Πορτογάλος άρχισε να χάνει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, Βαντερλέι Λουξεμπούργκο (τον αφήνει στον πάγκο στα τελευταία οκτώ παιχνίδια του πρωταθλήματος).

Η ώρα της Ίντερ

Το συμβόλαιο του Λουίς Φίγκο δεν ανανεώθηκε και το καλοκαίρι του 2005 μετακόμισε σαν ελεύθερος στην Ίντερ. Η έλευσή του σήμανε την έναρξη της χρυσής εποχής των «νερατζούρι», που κατέκτησαν έκτοτε τέσσερα συνεχή πρωταθλήματα (κι ένα Κύπελλο 2006), το πρώτο εξ αυτών μετά την τιμωρία της Γιουβέντους για το σκάνδαλο calciopoli. Το καλοκαίρι του 2007 ο Φίγκο είχε συμφωνήσει να συνεχίσει την καριέρα του στο Κατάρ και μάλιστα παρουσιάστηκε επίσημα από την Αλ Ραγιάν, ωστόσο τελικά άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή και συμφώνησε για έναν ακόμη χρόνο με την Ίντερ. Την περίοδο 2007/08 ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός τον έθεσε νοκ άουτ, αλλά ο ίδιος δεν πτοήθηκε. Το πείσμα του να αγωνιστεί ξανά σε υψηλό επίπεδο και η έλευση του συμπατριώτη του, Ζοσέ Μουρίνιο, στον πάγκο της Ίντερ, ήταν ικανά στοιχεία για να τον κρατήσουν για ένα ακόμη χρόνο στο Μιλάνο. Το βράδυ του Σαββάτου 16/5/2009, λίγα λεπτά μετά τη μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος, ανακοίνωσε την απόφασή του να πει αντίο στα γήπεδα.

Ο… βραχνάς της Εθνικής

Αν κάτι λείπει από την τροπαιοθήκη του Λουίς Φίγκο, αυτή είναι μια μεγάλη διάκριση με την εθνική ομάδα της χώρας του. Ο 32χρονος άσος έχει φτάσει τρεις φορές κοντά στην πηγή και δεν έχει καταφέρει να ξεδιψάσει, με αποκορύφωμα τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας τον Ιούλιο του 2004, όπου η ομάδα του ηττήθηκε από την Εθνική Ελλάδος. Το 1996 στα γήπεδα της Αγγλίας η Πορτογαλία αποκλείστηκε από την Τσεχία στα προημιτελικά, ενώ το 2000 στην Ολλανδία και το Βέλγιο είχε την ίδια τύχη με θύτη αυτή τη φορά τη Γαλλία στα ημιτελικά. Μετά την ήττα στον τελικό του 2004 ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την εθνική ομάδα, αλλά ένα χρόνο μετά επέστρεψε και οδήγησε τους Ίβηρες στην τέταρτη θέση του Μουντιάλ του 2006 στη Γερμανία. Ο μικρός τελικός απέναντι στη Γερμανία ήταν το κύκνειο άσμα του με το εθνόσημο στο στήθος. Μιας διαδρομής που είχε ξεκινήσει 16 χρόνια νωρίτερα, στις 16 Οκτωβρίου του 1991, όταν έκανε ντεμπούτο σε μία φιλική αναμέτρηση απέναντι στο Λουξεμβούργο. Συνολικά είχε 127 συμμετοχές (ρέκορντμαν) και 32 γκολ.

Ο… άνθρωπος Φίγκο

Ο Λουίς Φίγκο είναι παντρεμένος με την Έλεν Σβέντιν. Με το μοντέλο από τη Σουηδία γνωρίστηκαν το 1996 σε ένα χορευτικό σόου και μαζί έχουν αποκτήσει τρεις κόρες, την Ντανιέλα (10 ετών), τη Μαρτίνα (7 ετών) και τη Στέλα (5 ετών). Έχει αναπτύξει έντονη φιλανθρωπική δράση, κυρίως μέσω του ιδρύματος που φέρει το όνομά του και το οποίο έχει σκοπό να βοηθά παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης.

Ένα video αφιέρωμα στον Λουίς Φίγκο



Η καριέρα του Λουίς Φίγκο με αριθμούς

1989/90 Σπόρτινγκ Λισαβόνας 3 συμμετοχές, 0 γκολ
1990/91 Σπόρτινγκ Λισαβόνας 0, 0
1991/92 Σπόρτινγκ Λισαβόνας 34, 1
1992/93 Σπόρτινγκ Λισαβόνας 32, 0
1993/94 Σπόρτινγκ Λισαβόνας 31, 8
1994/95 Σπόρτινγκ Λισαβόνας 29, 7
1995/96 Μπαρτσελόνα 35, 5
1996/97 Μπαρτσελόνα 36, 4
1997/98 Μπαρτσελόνα 35, 5
1998/99 Μπαρτσελόνα 34, 7
1999/00 Μπαρτσελόνα 32, 9
2000/01 Ρεάλ Μαδρίτης 34, 8
2001/02 Ρεάλ Μαδρίτης 28, 7
2002/03 Ρεάλ Μαδρίτης 33, 10
2003/04 Ρεάλ Μαδρίτης 36, 9
2004/05 Ρεάλ Μαδρίτης 33, 3
2005/06 Ίντερ: 32, 2
2006/07 Ίντερ: 34,5
2007/08 Ίντερ: 17,1
2008/09 Ίντερ: 20, 1