Κίνητρο και όχι κορεσμός

Παρά το γεγονός ότι είμαστε στα μέσα Μαΐου η μεταγραφολογία βρίσκεται στο φουλ και τα ονόματα τρέχουν τόσο που δεν προλαβαίνουμε να τα γράφουμε…Φυσικά και είναι σωστό να υπάρχει προγραμματισμός και να μη γίνονται όλα τελευταία στιγμή(κάτι που είναι και η αγαπημένη συνήθεια του Έλληνα), ωστόσο αυτό απέχει από την παρέλαση ονομάτων, μερικών εκ των οποίων δεν θα ερχόταν στη χώρα μας ούτε για διακοπές.

Οι σύλλογοι μας θα ήταν φρόνιμο να κινηθούν με βάση τη λογική. Για παράδειγμα, ο τρόπος που χειρίζεται από πέρυσι ο ΠΑΟΚ το θέμα της ενίσχυσης είναι ο πλέον ιδανικός. Με λίγα λεφτά και καλό ψάξιμο μειώνει τις πιθανότητες αποτυχίας και αποκτά παίκτες με σταθερότητα και καλό βιογραφικό. Αυτό βέβαια είναι και ζήτημα γνωριμιών και οι Ζαγοράκης, Βρύζας εκμεταλλευόμενοι τα όσα «έχτισαν» ως παίκτες και μέσω τρίτων βρίσκουν περιπτώσεις σαν του Λίνο και του Μουσλίμοβιτς. Βέβαια, αυτό γίνεται και από ανάγκη μια και στην παρούσα φάση πλην των «αιωνίων», καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν μπορεί να προσεγγίσει οικονομικά κάποιο μεγάλο όνομα.

Υπάρχουν παραδείγματα ομάδων που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για τους συλλόγους μας. Η Πόρτο ανήκει σε αυτή τη κατηγορία εδώ και χρόνια. Αγοράζει φτηνά πουλάει ακριβά αποκτώντας ταυτόχρονα τεχνίτες ποδοσφαιριστές και το σημαντικότερο κάνει πρωταθλητισμό. Φυσικά, είναι δεδομένο ότι έχει το πλεονέκτημα της άμεσης προσέγγισης και της κοινής περίπου γλώσσας με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Μια καλή «αγορά» που πρέπει να στραφούν οι ομάδες μας θεωρώ ότι είναι η γαλλική. Προσφέρει παίκτες συνηθισμένους να τρέχουν μια ταχύτητα πιο πάνω από τη δική μας, έχει πολλούς με αφρικανική καταγωγή που είναι «μηχανάκια», είναι προσιτή οικονομικά σε σχέση με τις άλλες και ταυτόχρονα δίνει το δικαίωμα καλής μεταπώλησης. Καλό είναι να υπάρχει ένας «κράχτης» τύπου Κονσεισάο, Ζιλμπέρτο, αλλά από κει και πέρα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το ποδόσφαιρο το πρώτο ζητούμενο είναι οι καλοί αθλητές. Σαν τον Ματουιντί της Σεντ Ετιέν, τον οποίο απέκτησε για ένα «κομμάτι ψωμί» και θα τον πουλήσει 15 εκατ. ευρώ.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι το χρήμα δεν είναι το παν. Προσωπικά θα ήθελα πολύ να αποκτηθούν παίκτες που έχει δει ο Νινιάδης και δεν ξέρουμε, η ο Ρότσα, τον οποίο δεν άκουσαν πέρσι οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού και μάλλον έχασαν... Με λίγα λόγια καλά τα βαρύγδουπα ονόματα, αλλά ακόμη καλύτεροι οι Ντίογκο, Μάτος και Μπλάνκο. Παίκτες που έρχονται για να πετύχουν το όνειρο μιας ευρωπαϊκής καριέρας, τέτοιους θέλει κυρίως το ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι κορεσμένους.
Μια σύγκριση της προσφοράς των Ρεκόμπα και Εστογιανόφ στον Πανιώνιο αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Υ.Σ. Είχε πλάκα και μεγάλη ανταπόκριση το χθεσινό κείμενο με τους διαιτητές. Εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους με υγεία πάνω από όλα και στην στήλη τα λέμε και πάλι από την Τρίτη.

Πλέον, μπορείτε να επικοινωνείτε στο neratzias@yahoo.gr