Πρώτο και... γλυκό

Σήμερα συμπληρώνονται 13 χρόνια από την πρώτη ευρωπαϊκή «κούπα» του Παναθηναϊκού. Τότε που στο Παρίσι ο Βράνκοβιτς «τάπωσε» τον Μοντέρο...

Λένε πως «η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται» και δεν έχουν άδικο. Η μεταφορά αυτής της πραγματικότητας στον αθλητισμό έχει απόλυτη εφαρμογή. Στον Παναθηναϊκό η σημερινή ημερομηνία θυμίζει πολλά.

Πριν από 13 χρόνια, βλέπετε, στο Παρίσι κατακτήθηκε κάτι που επί αρκετά χρόνια προσπαθούσαν και δεν μπορούσαν οι ελληνικές ομάδες: να πάρει το πολυτιμότερο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ο τελικός με την Μπαρτσελόνα στο «Παλέ ντε Μπερσί» του Παρισιού ήταν περιπετειώδης.

Στο τέλος, όμως, οι «πράσινοι» του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς και του Ντομινίκ Ουίλκινς ήταν εκείνοι που χαμογέλασαν, με το τελικό 67-66 να χαράσσεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και γενικότερα του ελληνικού αθλητισμού. Η πρωτεύουσα της Γαλλίας βάφτηκε στα χρώματα του Παναθηναϊκού, οι δρόμοι της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας πλημμύρισαν από φιλάθλους που πανηγύριζαν, θυμίζοντας έντονα το σκηνικό του 1987.

Ο Τζον Κόρφας ντριμπλάρει, πασάρει στον Γιαννάκη και αυτός πάλι στον Κόρφα, ενώ μένουν 10 δευτερόλεπτα για το τέλος. Ο «Τεν-Τεν» δίνει στον Βράνκοβιτς και αυτός στον Γιαννάκη, που προσπαθώντας να αποφύγει τους αντιπάλους του, γλιστράει και χάνει την μπάλα. Οι της Μπάρτσα φεύγουν στον αιφνιδιασμό με το σκορ στο 67-66 και με έξι δευτερόλεπτα να απομένουν. Υστερα από... σούρσιμο της μπάλας αυτή καταλήγει στον Χουάν Αντόνιο Μοντέρο, που είναι μόνος με το καλάθι της νίκης. Εν τω μεταξύ, το χρονόμετρο έχει κολλήσει και αν λειτουργούσε κανονικά βάσει λογικής ο Μοντέρο δεν θα προλάβαινε να κάνει το σουτ. Το έκανε, όμως, αφού προηγήθηκε και παράβαση βημάτων, αλλά ως από μηχανής θεός πετάχτηκε ο φοβερός και τρομερός Στόγιαν Βράνκοβιτς και του «έσβησε τα φώτα».

Ως διά μαγείας το παιχνίδι συνεχίστηκε για μερικά ακόμα δευτερόλεπτα –το χρονόμετρο είχε κολλήσει για τα καλά–, αλλά οι Καταλανοί δεν πρόλαβαν να βρουν σουτ και έτσι ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε ένα μεγάλο θρίαμβο, τον προπομπό της αυτοκρατορίας του που υφίσταται έως σήμερα.

«Σημασία έχει η διάρκεια»

Ενας εκ των πρωταγωνιστών της πρώτης ευρωπαϊκής «κούπας», του '96, ο Νίκος Οικονόμου σχολίασε ότι «σημασία έχει η διάρκεια. Η απόδοση μιας ομάδας δηλαδή ή ενός παίκτη να μην είναι πυροτέχνημα. Εμείς με τον Παναθηναϊκό χάσαμε το 1994 και το 1995 την πρόκριση στον τελικό από τον Ολυμπιακό. Το 1996 πήγαμε στο Παρίσι και κερδίσαμε το τρόπαιο. Ολοι θυμούνται το πρώτο. Οι Ελληνες παίκτες πάντα νιώθουν περισσότερο την κρισιμότητα τέτοιων αγώνων. Από αυτούς εξαρτώνται πάντα τα περισσότερα. Ο Παναθηναϊκός από τότε ξεκίνησε μια αξιοθαύμαστη πορεία, ήταν πρωταγωνιστής στην Ευρώπη και δύσκολα θα καταφέρει άλλη ελληνική ομάδα ό,τι κατάφερε αυτός».

Ο «τρελός» Λισμπόα

Στον δρόμο προς το Παρίσι και τον θρίαμβο ο Παναθηναϊκός είχε υποστεί μια μεγάλη νίλα, που βεβαίως δεν του κόστισε. Η πορτογαλική Μπενφίκα του Ολλανδού Ναχάρ και του τρομερού και φοβερού σουτέρ Κάρλος Λισμπόα (32 πόντοι, με 6 στα 15 τρίποντα) τον είχε νικήσει στη Λισσαβώνα 96-87, σε ματς που είχε γίνει στις 31 Ιανουαρίου 1996.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ– ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 67-66

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Μπόζινταρ Μάλκοβιτς): Αλβέρτης 17, Βράνκοβιτς, Οικονόμου 10, Κόρφας 4, Σταυρακόπουλος 9, Βουρτζούμης 2, Γιαννάκης 9, Ουίλκινς 16.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ (Αϊτο Γκαρθία Ρενέσες): Γκαλιλέα 10, Φερνάντεθ 15, Καρνισόβας 23, Χιμένεθ 9, Γκόντφρεντ 9, Μοντέρο, Ντίεθ, Μπος, Φεράν.

Πηγή: SportDay