17 χρόνια χωρίς τον «πρόεδρο των προέδρων»

Βουδαπέστη 21 Οκτωβρίου 1999, η ΑΕΚ ζητά από την UEFA να φορέσουν οι παίκτες της μαύρα περιβραχιόνια και να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή πριν τον αγώνα με την ΜΤΚ. Το αίτημα από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία γίνεται αποδεκτό και η Ένωση πενθεί -μαζί με όλο τον φίλαθλο κόσμο- τον θάνατο του Λουκά Μπάρλου.

Ο «πρόεδρος των προέδρων» όπως τον ονόμασαν, είχε αφήσει μια ημέρα νωρίτερα, την τελευταία του πνοή σε ηλικία 79 ετών, χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Στις 20 Οκτωβρίου 1999, το σύνθημα «ΑΕΚ Μπάρλος σύλλογος μεγάλος», ακούστηκε για τελευταία φορά στα γήπεδα.



Ο επί επτά χρόνια πρόεδρος στον "Δικέφαλο" γεννήθηκε το 1920 στην Θεσσαλονίκη, και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις καθώς επεξεργαζόταν κοιτάσματα βωξίτη στο βουνό του Παρνασσού.

Το 1974 ο Μπάρλος δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Πρίντζη, ταξίαρχο επί Χούντας: «Σας επιστρατεύω για να βοηθήσετε έναν ιστορικό σύλλογο». Ο Μπάρλος δέχτηκε με μία προϋπόθεση, να γίνουν εκλογές. Εκλέχτηκε με ποσοστό 58% και η «χρυσή» εποχή για την ΑΕΚ ξεκίνησε.



Ο «θείος Λουκάς», όπως τον έλεγαν οι ποδοσφαιριστές, υποστήριζε την ομάδα του Άρη από μικρός, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να δώσει τα πάντα για την ΑΕΚ, ακόμα και το ίδιο το σπίτι του.

Μαζί του η Ένωση γιγαντώθηκε, καθώς πήρε στην ομάδα ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά. Κορυφαίους παίκτες και εξαιρετικούς προπονητές. Υπό την προεδρία του η ΑΕΚ έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA τη σεζόν 1976-77, κατέκτησε το νταμπλ του 1978 και το πρωτάθλημα του 1979.



Ο Μπάρλος ήταν αυτός που έφερε στην Ελλάδα τον Φράντισεκ Φάντροκ, ο οποίος είχε φτάσει με την Ολλανδία στον τελικό του Μουντιάλ το 1974. Με αυτόν στον πάγκο η ΑΕΚ αναγεννήθηκε παίζοντας ποδόσφαιρο πρωτοποριακό για την εποχή της. Τα χρόνια 1974 έως 1977 μένουν στην ιστορία της ΑΕΚ και μνημονεύονται ακόμα και σήμερα, ενώ η επιτυχημένη πορεία της συνεχίστηκε με νταμπλ το 1978 υπό τις οδηγίες του Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι.



Εκτός όμως από οραματιστής, ο Μπάρλος ήταν και εμπνευστής της περίφημης «σκεπαστής» του γηπέδου της ΑΕΚ. Ο πρόεδρος ήταν εκείνος που με την κατασκευή της διώροφης εξέδρας, έργο πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή, επέκτεινε τη χωρητικότητα της κιτρινόμαυρης έδρας. Ο Μπάρλος το έλεγε «σπίτι του κάθε Αεκτζή» και έγινε η "φωλιά" των οργανωμένων του συλλόγου.

Μάλιστα, έφτασε σε σημείο να υποθηκεύσει ακόμα και το ίδιο του το σπίτι ώστε να πραγματοποιηθεί το έργο και να δώσει βρετανικό αέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

«Δεν ήθελα να πάρω από την ΑΕΚ, μόνο να δώσω ήθελα. Δεν είμαι επενδυτής εγώ και μάλλον δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε στην ΑΕΚ. Αυτή η ομάδα είναι ό,τι σημαντικότερο είχα στη ζωή μου».



Το 1981 αποχωρεί από την ενεργό δράση έχοντας πραγματοποιήσει το όνειρό του: είδε την ΑΕΚ να γίνεται η καλύτερη ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος.

«Εγώ μόλις κατάλαβα ότι η τσέπη δεν τραβάει άλλο, υπέβαλα την παραίτηση μου και έφυγα. Γιατί άμα δεν μπορείς να κάνεις την κίνηση και να βάζεις το χέρι στην τσέπη, η ΑΕΚ τέρμα. Και εγώ είχα στεγνώσει και κατάλαβα ότι δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο. Και έφυγα. Απλά πράγματα», ήταν η απάντηση για την πρόωρη αποχώρησή του από το ποδοσφαίρο.



Ένα χρόνο πριν τον θάνατό του, το 1998, προέβλεψε την μετέπειτα ιστορία της ΑΕΚ: Δυστυχώς τώρα μετά λύπης μου, βλέπω ότι δεν πάμε καλά και φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να πάμε καλά. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν πλέον οι ιδεολόγοι παράγοντες που να αγαπάνε, να πιστεύουν και να θυσιάζονται για τα συμφέροντα της ΑΕΚ».

Αυτός ήταν ο μεγάλος «θείος Λουκάς».

Επιμέλεια: Γιώργος Γιαννούλης