Η παράδοση του Μουρίνιο κρυφή ελπίδα των μπουκς

Μπορεί ο Ζοσέ Μουρίνιο να αποδειχτεί και πάλι ο κακός δαίμονας του σερ Αλεξ Φέργκιουσον; Ο Πορτογάλος, με μία μόλις ήττα σε 12 αναμετρήσεις κόντρα στη Γιουνάιτεντ, αποτελεί, εκτός των άλλων, με τη φόρα που έχει πάρει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την κρυφή ελπίδα των μπουκμέικερς για να μη «ματώσουν» πληρώνοντας ποσά που θα ακουμπούν τα 40 εκατομμύρια ευρώ στο τέλος της σεζόν. Αυτά δηλαδή που θα αναγκαστούν να εκταμιεύσουν αν οι «κόκκινοι διάβολοι» κατακτήσουν και το Κύπελλο Αγγλίας και το Τσάμπιονς Λιγκ, μαζί με το σχεδόν βέβαιο πρωτάθλημα.

Υπολογίστε ότι έχουν ήδη το Λιγκ Καπ και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στην τροπαιοθήκη τους, οπότε το λεγόμενο πενταρέ τίτλων θα αποτελεί τη μεγαλύτερη συλλογή τίτλων που θα έχει κάνει αγγλική ομάδα ποτέ. Μπορεί να μην ισοφαρίζει την απαράμιλλη σεζόν του Αγιαξ, ο οποίος το 1972 κατέκτησε όποιο τρόπαιο διεκδίκησε (πρωτάθλημα, Κύπελλο Ολλανδίας, Πρωταθλητριών, Διηπειρωτικό και Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης), αλλά δεν παύει να είναι κάτι αληθινά σπουδαίο για το μοντέρνο ποδόσφαιρο και για την αδηφάγο σημερινή εποχή, στην οποία οι αγώνες έρχονται με τη ταχύτητα του ανέμου.

Μπορεί λοιπόν η Ιντερ του Μουρίνιο να κάνει τη ζημιά; Αγωνιστικά η εικόνα της στο πρώτο ματς του Μιλάνου δεν θα της έδινε την παραμικρή τύχη απόψε αν δεν είχε κρατήσει το 0-0 στο «Μεάτσα», κάτι που της επιτρέπει να ονειρεύεται. Αν πετύχουν ένα γκολ οι «νερατζούρι» απόψε, θα αναγκάσουν τη Γιουνάιτεντ να κυνηγάει δύο. Δεν είναι κάτι ακατόρθωτο, αλλά η αλήθεια επίσης είναι ότι δεν την έχουμε δει μετά τα Χριστούγεννα με την πλάτη στον τοίχο σε κάποιο ματς. Ο Μουρίνιο έκανε ήδη μία φορά τη ζημιά στο παρελθόν με την Πόρτο, με εκείνο το γκολ του Κοστίνια στις καθυστερήσεις. Ηταν το 2004 και ο πανηγυρισμός του Μουρίνιο με σφιγμένες τις γροθιές εξαγρίωσε το πλήθος, αλλά και του έκοψε τον δρόμο για τη Λίβερπουλ!

Αν πιστέψει κανείς τον αστικό μύθο που κυκλοφορεί στο νησί, ο τότε ιδιοκτήτης της Λίβερπουλ, Ντέιβιντ Μουρ, ήθελε τον Πορτογάλο τεχνικό ως διάδοχο του Ζεράρ Ουγέ, αλλά εκείνος ο πανηγυρισμός του θεωρήθηκε ότι δεν ταίριαζε σ' ένα τεχνικό μιας ομάδας με την ιστορία των «reds». Αν είναι έτσι, η Λίβερπουλ έχασε την ευκαιρία να διαθέτει έναν γεννημένο νικητή στον πάγκο και η Τσέλσι καρπώθηκε την παρουσία του και τις επιτυχίες που την έβγαλαν στον αφρό. Ο Φέργκιουσον πάντως φρόντισε να εκφράσει στον Μουρίνιο τον σεβασμό του για την αξία του, με τη δήλωση πριν από το ματς του Μιλάνου ότι του λείπει η κόντρα τους!

Σε καθαρά τακτική ανάλυση, είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να μπει στο μυαλό του Πορτογάλου. Ομως και η εικόνα του σερ Αλεξ φέτος δεν είναι τόσο προβλέψιμη όπως παλιά. Οταν οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999 ήταν τόσο κλασικό το στυλ της Γιουνάιτεντ που μπορούσες να περιγράψεις ποιος είχε την μπάλα με κλειστά τα μάτια. Το 4-4-2 που χρησιμοποίησε χρόνια ο Σκωτσέζος τεχνικός φυσικά αποδείχθηκε και αποδοτικό τότε, μια και η αγγλική ομάδα έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου με εκείνη την εξωφρενική ανατροπή στη Βαρκελώνη, αλλά την τελευταία διετία η ποιότητα των παικτών που διαθέτει του δίνει και πάμπολλες επιλογές.

Με παίκτες που αλλάζουν συνέχεια στα άκρα, με κρυφό κυνηγό, με δύο αμυντικά χαφ, ακόμα και με τρία, έστω και για μικρά διαστήματα. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η τετράδα στην άμυνα, που όμως, σε αντίθεση με ό,τι έπαιζαν οι αγγλικές ομάδες για χρόνια, αυτό που εφαρμόζει με Βίντιτς και Φέρντιναντ ο Φέργκιουσον πλησιάζει σε εκείνο που πριν από δύο δεκαετίες εφάρμοσε με Μπαρέζι και Κοστακούρτα ο Αρίγκο Σάκι στη Μίλαν. Δύο στόπερ ζώνης που ξέρουν πότε να μαρκάρουν αλλά και πότε να μείνουν ελεύθερα, δεχόμενα βοήθειες από τους αμυντικούς χαφ.

Η εμπειρία του Γκιγκς, που ξέρει να αγωνιστεί για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του, δίνει τη διαφορετική διάσταση και μπορεί η φετινή Γιουνάιτεντ να μην είναι το ίδιο θεαματική με πέρυσι (αυτό λόγω του ότι ο Ρονάλντο δεν βγάζει μάτια φέτος), αλλά είναι πολύ πιο ισορροπημένη σε όλα τα επίπεδα, με πολύ λίγα λάθη στο παιχνίδι και με εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας. Αρα, αναρωτιέται εύλογα κάποιος, πόση τύχη έχει η Ιντερ σήμερα; Οση της δίνουν το 0-0 και η παρουσία του Μουρίνιο, φτάνει να μη φοβηθεί. Γιατί η εικόνα της στο πρώτο εικοσάλεπτο στο Μιλάνο ήταν η εικόνα μιας τρομαγμένης ομάδας.

Αν εμφανιστεί έτσι δεν έχει τύχη. Αλλά θυμίζω ότι πέρυσι η Ιντερ στο «Ανφιλντ» πιέστηκε ασφυκτικά, έπαιζε με 10 μετά την άδικη αποβολή του Ματεράτσι και άντεξε μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο... Εκεί κατέρρευσε και το ανησυχητικό είναι ότι αυτό της συνέβη όταν τραυματίστηκε ο Κόρντομπα. Ο Κολομβιανός είναι αυτή τη στιγμή ο μοναδικός αξιόπιστος κεντρικός αμυντικός που έχει στη διάθεσή του ο Μουρίνιο. Με τον Μπουρντίσο να προστίθεται στη λίστα των απουσιών, δίπλα στον Κίβου και τον Ματεράτσι, και τον Ρίβας να... υποφέρει από τα λάθη στη συντριβή από τη Σαμπντόρια, η λύση είναι μία: να χρησιμοποιηθεί ο Καμπιάσο δίπλα στον Κόρντομπα. Με ό,τι συνέπεια μπορεί να έχει αυτό στη μάχη του κέντρου.

Αν η παράδοση του Μουρίνιο καταφέρει να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της Ιντερ απόψε, ακόμα κι αν ο αντίπαλος είναι ανώτερος, θα το μάθουμε γύρω στα μεσάνυχτα...