Ήταν καλύτερη αλλά…

Το ευρωπαϊκό ταξίδι του Παναθηναϊκού ολοκληρώθηκε χθες με την ήττα από τη Βιγιαρεάλ στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η συμμετοχή της ομάδας στους «16» του Champions League, σε συνδυασμό με τις μεγάλες εμφανίσεις στους ομίλους και τις νίκες σε Βρέμη και Μιλάνο αποτελούν επιτυχία και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η τωρινή ομάδα δεν έχει καμία σχέση με τη «παρέα» της διετίας 2000-02, μια και οι περισσότεροι από τους νυν ποδοσφαιριστές της, δεν είχαν παραστάσεις σε τέτοιο επίπεδο και έπαιξαν για πρώτη φορά στο θεσμό.

Η ιστορία βέβαια θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά χθες στο Ολυμπιακό Στάδιο. Στο πρώτο μέρος όλα πήγαν όπως προέβλεπε το σχέδιο του Τεν Κάτε, με τους Ισπανούς να μην απειλούν ιδιαίτερα και τους «πράσινους» να επιβάλουν το γνώριμο στα ευρωπαϊκά τους παιχνίδια ρυθμό. Τα προβλήματα ξεκίνησαν με την έναρξη του δευτέρου μέρους, όταν ο Παναθηναϊκός δέχτηκε το γκολ και η ισοφάριση προήλθε περισσότερο από την αυταπάρνηση των παιχτών και το «σπρώξιμο» της εξέδρας, και λιγότερο από κάποιο συγκεκριμένο πλάνο.

Αυτό, αποδείχθηκε και στα λεπτά που ακολούθησαν, μια και κόντρα στη λογική το «τριφύλλι» μετά την ισοφάριση οπισθοχώρησε και άφησε τους Ισπανούς να κάνουν το παιχνίδι τους και να σφυροκοπούν την πράσινη άμυνα. Σε εκείνο το χρονικό σημείο η ομάδα «φώναζε» ότι ήθελε βοήθεια και δεν τη πήρε ποτέ…Ήταν φανερό ότι η μεσαία γραμμή είχε πρόβλημα, Καραγκούνης κουράστηκε, ο Ζιλμπέρτο βρέθηκε σε μέτρια βραδιά, ο Γκάμπριελ άρχισε το περπάτημα και έμεινε ο Σιμάο να μαζεύει τα ασυμμάζευτα. Φυσικό επακόλουθο ήταν η πίεση στην άμυνα και το 2ο γκολ της Βιγιαρεάλ ερχόταν με μαθηματική ακρίβεια.

Ο Μάτος παρέμεινε στο ζέσταμα από το 40΄ και έπειτα, οι Χριστοδουλόπουλος και Ρουκάβινα μπήκαν όταν όλα τελείωσαν και ο Ίβανσιτς σηκώθηκε για ζέσταμα στο 83΄(!) και δεν έπαιξε ποτέ. Την ίδια ώρα, η επιλογή του Βαβρζίνιακ στο αριστερό άκρο αντί του Σπυρόπουλου, μπορεί να χαρακτηριστεί απλά ατυχής, μια και ο Πολωνός ήταν αργός και αυτό φάνηκε και στο πρώτο παιχνίδι, που ξεκίνησε σαν μπακ και μετά άλλαξε θέση. Για την κακή βραδιά του Νίλσον φταίει εν μέρει και ο Γκάμπριελ που δεν το στήριξε στις αντεπιθέσεις του αντιπάλου. Όσο για το τον Γκαλίνοβιτς, θα επαναλάβω κάτι που έχω γράψει επανελειμμένα, ότι πρόκειται για έναν μέτριο τερματοφύλακα. Μπορεί να μην έκανε το μεγάλο λάθος, αλλά δε θα κάνει ποτέ τη διαφορά, πράγμα που είναι απαραίτητο για να κάνει μια ομάδα πορεία στην Ευρώπη.

Όλα αυτά δεν ακυρώνουν ότι η Βιγιαρεάλ ήταν και στα δύο παιχνίδια μια ταχύτητα πιο γρήγορη και πιο ποιοτική από τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, αφού το 1-1 δεν το απέσπασε ούτε από τη Ρεάλ, ούτε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ούτε από τη Λιβερπουλ…Η ομάδα του Πελεγκρίνι δεν έχει τη «βαριά» φανέλα και αν ο Τεν Κάτε είχε εναλλακτικό πλάνο, ίσως τα πράγματα να κυλούσαν διαφορετικά. Αυτά λοιπόν για τον «πρέσβη», ο οποίος ενδιαφέρεται πλέον μόνο για τα πλέι οφ και οι εξελίξεις στην ομάδα το καλοκαίρι θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.