Προκρίθηκε η ομάδα που είχε αγωνιστικό πλάνο

Η ιαχή που ζητούσε από τους παίκτες να βγάλουν τις φανέλες και να φύγουν από εδώ, ομολογώ πως περίμενα να ακουστεί νωρίτερα χθες στο ΟΑΚΑ. Ο μέσος οπαδός, αυτός που αρέσκεται να αποκαλεί «κωλοτούμπες» τους δημοσιογράφους οι οποίοι γράφουν αυτό ακριβώς που βλέπουν, είτε καλό είτε κακό, πάντα είναι ο πρώτος που αλλάζει γνώμη. Ποιος αμφιβάλλει ότι αυτοί που χλεύαζαν χθες ήταν εκείνοι που αποθέωναν ακριβώς πριν από μία εβδομάδα την ομάδα μετά το 1-1 με τη Βιγιαρεάλ; Ή ποιος αμφιβάλλει ότι θα είναι οι πρώτοι που θα χειροκροτούν, αν τα πράγματα πάνε κατ' ευχήν και ο ΠΑΟ αποκλείσει τους Ισπανούς;

Φυσικά και έπειτα από τέτοιο κάζο δεν περιμένει κανένας τον οπαδό του Παναθηναϊκού να πετά στα σύννεφα, αλλά η αλήθεια είναι πως το ποδόσφαιρο εύκολα στέλνει στα σύννεφα και ακόμη πιο εύκολα προσγειώνει απότομα. Ο Πανσερραϊκός, από την ώρα που κάθισε στον πάγκο του ο Χιούγκο Μπρος, άλλαξε πρόσωπο. Ο Βέλγος τεχνικός αποτελεί κεφάλαιο για το ποδόσφαιρο της χώρας του και η δουλειά του είναι ολοφάνερη. Μία ομάδα που στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος δεν άλλαζε τρίτη πάσα σερί, αυτή την περίοδο βρίσκεται σε φανερή ανάκαμψη.

Δεν πήρε χθες την πρόκριση επειδή κλείστηκε στην άμυνα και κλοτσούσε στο ψαχνό, ούτε έψαχνε ευκαιρία για να κρατήσει το αποτέλεσμα. Επαιξε μπάλα και κυρίως είχε αγωνιστικό πλάνο. Και επιβραβεύτηκε, αφού τελικά το να πετύχεις τρία γκολ μέσα στην έδρα μιας ομάδας που ακόμη συνεχίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι αμελητέα ποσότητα.

Ο ίδιος ο Βέλγος τεχνικός φυσικά το είπε ξεκάθαρα: «Προτιμώ να κερδίζαμε την Κυριακή». Ο στόχος κάθε ομάδας που κινδυνεύει είναι η παραμονή και το Κύπελλο -όσο και να αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση- είναι πάντα πιο πίσω στη σκέψη. Οχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σχεδόν παντού. Ακόμη και στην Αγγλία πια δεν ντρέπονται προπονητές να μιλήσουν ανοιχτά για την προτίμησή τους στην κατάκτηση των τριών βαθμών στο πρωτάθλημα παρά στο Κύπελλο, ακόμη κι αν αυτό είναι ευρωπαϊκή διοργάνωση!

Κι όμως, μετά το γκολ του Μπαϊκαρά χθες ο γηπεδούχος μπορούσε να αλλάξει τη ροή του αγώνα, αν το σουτ του Χριστοδουλόπουλου ή το πλασέ του Γκάμπριελ κατέληγαν στα δίχτυα και όχι στο δοκάρι του Ιλιτς. Ακόμη και το σουτ του Ρουκάβινα που έφυγε ψηλά, θα μπορούσε να είχε δώσει άλλη τροπή στο ματς. Ο Πανσερραϊκός αμυνόταν σωστά, αλλά η πίεση που είχε δεχτεί από την καλή βραδιά του Χριστοδουλόπουλου και του Κλέιτον στο πρώτο μέρος άνετα άλλαζε την κατάσταση, αν η ισοφάριση είχε επιτευχθεί.

Μόλις όμως ο Βύντρα έκανε ακόμη ένα αχρείαστο πέναλτι στην καριέρα του, το 0-2 έμοιαζε με σταυρό που κανείς δεν κατάφερνε να κουβαλήσει στον Γολγοθά από πλευράς των παικτών του Τεν Κάτε. Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρα ομάδα ψυχολογίας. Της πάνε καλά τα πράγματα; Τότε μπορεί να νικήσει την Ιντερ στο Μιλάνο ή τη Βέρντερ στη Βρέμη. Δεν της πάνε και στραβώνουν, ειδικά μέσα στο ΟΑΚΑ; Μαύρο φίδι που την έφαγε. Ο Ολλανδός τεχνικός προξένησε απορίες όταν απέσυρε από το παιχνίδι τον Πετρόπουλο, αφού είναι δεδομένο πως ομάδα που χάνει μέσα στο γήπεδό της θα αρχίσει ακόμη και ασυναίσθητα τις σέντρες μέσα στην περιοχή στο τέλος.

Οταν αυτό φυσικά συνέβη, ο Γκούμας γινόταν συχνά-πυκνά σέντερ φορ! Βέβαια το χθεσινό ματς δεν είναι από αυτά που περιμένεις να τα κερδίσει ο προπονητής. Αρκούν οι ποδοσφαιριστές που θέλουν να παίρνουν ευκαιρίες για να αποδεικνύουν πως δικαιολογημένα γίνεται συζήτηση γι' αυτούς όταν δεν αγωνίζονται.

Το «σκωτσέζικο ντους», πάντως, στο οποίο υποβάλλει ο φετινός Παναθηναϊκός τους οπαδούς του, συνεχίζεται. Και όσο κι αν ψάχνει κάποιος να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγηθεί πώς μεταβάλλεται έτσι η αγωνιστική διάθεση των ποδοσφαιριστών του Τεν Κάτε.

Αυτό που κανείς πάντως δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι ότι χθες προκρίθηκε η ομάδα που φάνηκε πως ήθελε πιο πολύ το ματς και όχι αυτή με το μεγαλύτερο μπάτζετ. Αυτό ας δώσει τροφή για σκέψη στη διοίκηση του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού.