Κερδίσαμε σε ποδοσφαιρικό πολιτισμό (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Είναι η υπέρτατη κληρονομιά που αφήνει αυτή η Εθνική ομάδα σε όλους.

Ποτέ δεν έκανε καλό η υπερβολή. Ανάμεσα στο άσπρο της υπερβολικής αισιοδοξίας και το μαύρο της υπερβολικής απαισιοδοξίας υπάρχει το γκρι. Αυτό που υπαγορεύει τον προβληματισμό, αλλά απαγορεύει τον αναθεματισμό. Που αφήνει υποσχέσεις υπό προϋποθέσεις, αλλά δεν αφήνει καλπάζουσα την αίσθηση πως όλα είναι εύκολα. Καλό είναι. Επειτα από ένα σερί επιτυχημένων αποτελεσμάτων, μια αποτυχία πάντα συσπειρώνει την ομάδα. Κάνει τους ποδοσφαιριστές πιο τσιτάτους. Γιατί η νίκη πάντα ελλοχεύει τον κίνδυνο επανάπαυσης.

Τώρα δεν κρατάμε πια την τύχη στα χέρια μας. Η Τουρκία, με τρεις νίκες, μας αφήνει πίσω της. Ομως δεν είναι εύκολο να τις κάνει. Οπως θεωρητικά κι εμείς με τρεις νίκες δεν χάνουμε τη δεύτερη θέση. Εδώ ανοίγει η μεγάλη παρένθεση. Είδα ανθρώπους χθες που μιλούσαν για τη δεύτερη θέση απαξιωτικά. Οτι πάμε για μπαράζ, άρα δεν είναι το ίδιο με το να προκριθείς πρώτος και όλα τα σχετικά. Πρώτον, ποιος λέει πως ξαφνικά γίναμε υπερδύναμη και η δεύτερη θέση μας κακοπέφτει; Δεύτερον, ποιος αμφισβητεί πως ο όμιλός μας είναι ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ο πιο δύσκολος των προκριματικών; Τρίτον, γιατί να είναι για εμάς υποτιμητικό να πάμε σε μπαράζ και δεν είναι για την Ισπανία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Αγγλία, τη Γερμανία, τη Δανία, οι οποίες κατά καιρούς με αυτή τη διαδικασία πήραν το εισιτήριο για κάποια διοργάνωση;
Ακόμη, γιατί να πρέπει να φοβόμαστε εμείς τα μπαράζ; Οι άλλοι θα βρουν απέναντί τους την πρωταθλήτρια Ευρώπης! Και υπάρχουν ομάδες που είναι σαφώς στα μέτρα μας ή κατώτερές μας, όπως η Σλοβακία, η Ιρλανδία, το Ισραήλ, η Νορβηγία, η Λευκορωσία, η Σερβία, ανάμεσα στις υποψήφιες. Κι ακόμα πιθανόν ισχυροί αντίπαλοι (Γαλλία, Ισπανία) δεν αποτελούν πια φόβητρο για μια ομάδα που μόλις πριν από ένα χρόνο ανέβηκε στην κορυφή της ηπείρου της!

Τώρα ακολουθεί το Συνομοσπονδιών και είναι μια διοργάνωση που ναι μεν δεν έχει σημασία αλλά προσφέρεται για συμπεράσματα. Και ταυτόχρονα για μια καλή παρουσία που θα βοηθήσει στο καλό κλίμα και τη συνέχιση της καλής εικόνας μας στο εξωτερικό. Ο Ρεχάγκελ δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την κουρασμένη εικόνα που παρουσιάσαμε, αλλά όλα έχουν ένα μέτρο. Σαφέστατα και θα έπρεπε να έχει γίνει καλύτερη διαχείριση του υλικού ώστε να μην αναγκάζεται ο Βύντρα να κάνει ντεμπούτο με την Ουκρανία, αλλά, για παράδειγμα, να είχε πάρει κάποια λεπτά συμμετοχής στην Τουρκία ως αλλαγή ή με την Αλβανία τον Μάρτιο. Ο Παπαδόπουλος που είχε «ξεχαστεί» μετά το ματς με την Τουρκία τον Σεπτέμβριο ξαφνικά μπαίνει για να σώσει το ματς με την Ουκρανία! Ο Κυργιάκος και ο Ταβλαρίδης παρακολουθούν σε δύο παιχνίδια θεατές, ενώ ο Λάκης ύστερα από ένα χρόνο (πέρυσι με τη Γαλλία ήταν το τελευταίο του ματς) στη ναφθαλίνη ανασύρεται στην Πόλη για να βγάλει το φίδι από την τρύπα και προχθές είναι εκτός αποστολής! Η κριτική ποτέ δεν έβλαψε κανέναν και πολύ δε περισσότερο τις ομάδες που έχουν αποστολή να ξεπερνούν τον εαυτό τους. Ο Ρεχάγκελ έκανε πράγματα που είναι αξεπέραστα, αλλά χρειάζεται να κάνει κι αυτός την αυτοκριτική του!

Αυτή η ομάδα είναι αλήθεια πως με κάποιες απουσίες έμαθε να ζει. Ταυτόχρονα όμως με τέσσερις τέτοιες πρωτοκλασάτες απουσίες (Δέλλας, Κατασουράνης, Καραγκούνης και Καψής) όχι. Καμία ευρωπαϊκή ομάδα δεν μπορεί εύκολα αυτή τη στιγμή να καλύψει τέσσερα στελέχη της, άρα γιατί να είναι εύκολο για την Ελλάδα; Το φθινόπωρο λοιπόν θα παιχτούν όλα. Αν έρθει ισόπαλο το ματς Τουρκίας–Δανίας, τότε με δύο νίκες με Καζακστάν και Γεωργία και ισοπαλία στην Κοπεγχάγη περνάμε, αν οι γείτονες δεν νικήσουν στο Κίεβο! Δεν είναι το πιο δύσκολο σενάριο για μια ομάδα που έχει προ πολλού ξεπεράσει τον εαυτό της! Και κάτι ακόμα: το βράδυ της Τετάρτης στον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας και στη φάση της αλλαγής του Σεβτσένκο το ελληνικό κοινό έδειξε πρωτόγνωρα σημάδια πολιτισμού και ποιότητας. Είναι η κληρονομιά που αφήνει αυτή η Εθνική ομάδα στον κόσμο της. Και το χειροκρότημα στο τέλος ήταν μια ακόμα εικόνα που κάποτε βλέπαμε και μελαγχολούσαμε μόνο στο εξωτερικό. Γιατί μπορεί προχθές να χάσαμε την πρωτιά και ίσως αν στραβώσουν τα πράγματα να αποκλειστούμε, αλλά κερδίσαμε πόντους. Σε ποιότητα, σε κουλτούρα, σε αθλητικό πολιτισμό. Αυτό, πιστέψτε με, είναι πιο σημαντικό από οποιαδήποτε νίκη μέσα στον αγωνιστικό χώρο!