Χρειάζεται ενέσεις (Sportday / Μπ.Χριστόγλου)

Ένα από τα σημεία που θα έπρεπε να είχε προβλέψει ο Γερμανός μετά την υπερπροσπάθεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, είναι η κόπωση, οι τραυματισμοί και οι κάρτες.

Ο Γερμανός δεν υπολόγισε πως με την ίδια τακτική και με πολλούς από τους μεγάλους άσους της Εθνικής φορτωμένους με έναν επιπλέον χρόνο από πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά και με πολύ βεβαρημένο πρόγραμμα από τις ομάδες τους, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν στον ίδιο ρυθμό.

Στην εξέλιξη του έτους δεν σκέφτηκε ότι, όπως πήγαινε η βαθμολογία, η δυάδα των αγώνων του Ιουνίου -σε όλες τις προκριματικές φάσεις αποδείχθηκαν καθοριστικοί- θα είναι εκείνη που θα καθόριζε την τύχη μας.

Άλλο ένα σχετικά δεδομένο πρόβλημα ήταν αυτό του Τραϊανού Δέλλα, ο οποίος ήξερε ότι είναι τραυματίας, όπως ήταν de facto ότι ο Ζαγοράκης δεν θα είναι παρών στην Τουρκία.

Αρα στο ματς της Πόλης έπρεπε να αποφασίσει αν θα θυσίαζε και άλλον έναν από τους χαφ για να τον γυρίσει στα μετόπισθεν και να παίξει λίμπερο, κάτι που με την τιμωρία του Κατσουράνη έπρεπε να το κάνει και στο Καραϊσκάκη.
Ακόμα και αυτή η επιλογή αποδείχθηκε λάθος. Διότι δίχως τον Μπασινά, ακόμα και ο ηρωικός Ζαγοράκης δεν φτάνει από μόνος του να κάνει τα πάντα. Ειδικά από τη στιγμή που από τον αγώνα αποχώρησε ο Καραγκούνης.

Ο Τσιάρτας μπήκε νωρίς, με τεράστιο ρίσκο να ξεμείνει από δυνάμεις -πράγμα που έγινε στο δεύτερο μέρος, αφού δεν έχει ματς στα πόδια του-, ο Βύντρα μπήκε για να πάει ο Σεϊταρίδης στον Σεβτσένκο και τελικά φάνηκε πως το παιδί δεν ήταν έτοιμο να παίξει σε τέτοιο ματς.

Ολα αυτά έγιναν όχι μόνο γιατί ήμασταν άτυχοι. Συνέβησαν διότι ο Γερμανός, που ώρες ώρες δεν μπορώ να κατανοήσω τις κινήσεις του, δεν φρόντισε να κάνει την απαραίτητη «ένεση» σε αυτή την ομάδα.

«Ενεση» με κάποια πρόσωπα, τα οποία δεδομένα θα μπορούσαν να του δώσουν λύσεις. Πρόσωπα που είναι γνωστά και τα έχω αναφέρει μυριάδες φορές και δεν θα βαρεθώ ποτέ να αναφέρω.

Ο Γεωργάτος, ο Στολτίδης, ο Ζήκος κάτι θα έδιναν σε αυτή την ομάδα. Σε αυτή την ομάδα που ξέμεινε από δυνάμεις, σε ένα σημείο που χρειαζόταν βοήθεια από τον πάγκο σε δυναμικό και σε καθοδήγηση.

Για το δεύτερο δεν ρίχνω φταίξιμο, γιατί ο καθένας κάνει τις επιλογές του και δικαιώνεται ή εκτίθεται από το αποτέλεσμα.
Αυτό που με στενοχωρεί είναι το πρώτο και κυρίως το γεγονός πως το ολοφάνερο δεν είναι αποδεκτό από τον Γερμανό. Ελπίζω τον Σεπτέμβριο να δούμε κάποιους οι οποίοι να μπορούν να βοηθήσουν.