Ντι-ΟΥΦ… προκρίθηκε!

Οι αγώνες της ΑΕΚ, έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα ‘ναι μέχρι το τέλος της χρονιάς. Σε όσους αγώνες καταθέτει θέληση και πάθος στον αγωνιστικό χώρο, θα παίρνει νίκες σαν την χθεσινή. Νίκη ή πρόκριση με… κατάθεση ποιότητας πολύ δύσκολα θα κάνει. Αυτή την χρονική στιγμή όμως δεν έχει σημασία. Το καλό ποδόσφαιρο μπορεί να περιμένει. Έχω ξαναπεί ότι στο κύπελλο το να παίξεις καλό ποδόσφαιρο δεν είναι ζητούμενο, ειδικά φέτος. Αυτό που μένει είναι πρόκριση κι αν η ομάδα φτάσει μέχρι το τέλος θα μείνει σίγουρα χαραγμένη στη μνήμη του καθενός η κατάκτηση του τροπαίου.

Χθες η ΑΕΚ είχε πραγματική θέληση για να πάρει το ματς και την πρόκριση, παρά το γεγονός ότι για ακόμα μία φορά δεν έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Τελικά τα κατάφερε με την μεγάλη βοήθεια του Ελ Χατζί Ντιούφ και την… σφραγίδα του Ισμαέλ Μπλάνκο. Φυσικά μία δεύτερη και τρίτη «ανάγνωση» της φάσης μας δείχνει ότι ήταν γενικά μία συνολικά καλή προσπάθεια, απ΄την αρχή μέχρι το τέλος. Καθόλου βιαστική, παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν στα τελευταία λεπτά του αγώνα.

Πάσα του Σκόκο στον Ντιουφ ανάμεσα από δύο αντιπάλους, ο πιτσιρικάς από την Σενεγάλη να σηκώνει το κεφάλι και να σεντράρει στον αμαρκάριστο Εντίνιο κι αυτό με κεφαλιά-πάσα να βρίσκει τον Μπλάνο που έκανε το τελικό 1-0. Έτσι έμεινε ζωντανή η ελπίδα για κατάκτηση ενός τίτλου στην φετινή προβληματική χρονιά. Οι φίλοι της ΑΕΚ δεν έχουν κανέναν λόγο να χαμογελούν για το θέαμα που πρόσφερε και πάλι η ομάδα τους, αλλά έχουν λόγους να χαμογελούν για ορισμένα επιμέρους στοιχεία του χθεσινού αγώνα.

Η άμυνα για μία ακόμα φορά κράτησε το μηδέν, με Σάχα, Μαϊστόροβιτς και Κυργιάκο να είναι και πάλι σε καλή μέρα, αλλά με καλύτερη λειτουργία και στα άκρα. Ο Γεωργέας πήγε στην πλευρά του, έπαιξε επιθετική άμυνα και ανέβασε και την ομάδα από τα δεξιά, ενώ ο Άλβες με πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων του δεν έκανε υπερβολές. Οι παίκτες του κέντρου κάλυψαν χώρους, πίεσαν και έτρεξαν. Οι δύο πιτσιρικάδες βοήθησαν. Ο Ντιουφ ήταν βέβαια ο πρωταγωνιστής, αλλά και ο Ταχτσίδης προσπάθησε να περάσει την μπάλα στους επιθετικούς για να τους δώσει την ευκαιρία να πετύχουν κάτι.

Άλλος ένας λόγος για χαμόγελα ίσως να είναι και ο επόμενος πιθανός αντίπαλος. Ο Παναθηναϊκός φαντάζει αυτή την στιγμή καλύτερος αντίπαλος, για μία σειρά από λόγους. Σε δύο ματς φέτος εναντίον του, η ΑΕΚ έχει μία νίκη και μία ισοπαλία, η έδρα είναι κοινή, ο Παναθηναϊκός δεν παίζει τόσο από τα άκρα –τουλάχιστον όσο ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Μέχρι τότε βέβαια υπάρχει καιρός, αλλά οι φίλοι της ΑΕΚ μπορούν τουλάχιστον να ζουν με την προσμονή δύο σπουδαίων αγώνων που ίσως οδηγήσουν την ομάδα ένα βήμα από μία μεγάλη επιτυχία.

Επικοινωνία με τον συντάκτη: yanniskifon@hotmail.com