Η υπερβολική συντήρηση μπορεί να είναι τολμηρότερη από ρίσκο

Τη μέρα της κλήρωσης, σχεδόν δύο μήνες νωρίτερα, στην Ελλάδα πανηγύριζαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο άκουσμα των ονομάτων της Βιγιαρεάλ και της Σεντ Ετιέν. Επιλέγοντας τον τίτλο εκείνη την ημέρα στο κείμενό μου, διάλεξα το «χαμογελάμε εμείς, χαμογελάνε κι αυτοί». Η γκρίνια, ως είθισται, απέναντι σε γραφόμενα που δεν επιχειρούν να χαϊδέψουν το οπαδικό αίσθημα ήταν αρκετή. Κυρίως από τους φίλους του Ολυμπιακού, οι οποίοι ήδη είχαν αρχίσει να θεωρούν δεδομένη την πρόκριση και συζητούσαν για την επιλογή αντιπάλου ανάμεσα σε Μίλαν και Βέρντερ.

Η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα απέναντι στους «στεφανουά» για τον Ολυμπιακό την περασμένη εβδομάδα πιθανώς να λειτουργήσει ως καμπανάκι κινδύνου για τον Παναθηναϊκό. Γιατί στην περίπτωσή του ναι μεν η Βιγιαρεάλ δεν είναι Μπαρτσελόνα ή Ρεάλ για να τον τρομάζει, αλλά ελάτε και στη θέση της. Η σκέψη πως μπορούσε να έχει για αντίπαλο τη Λίβερπουλ ή την Μπάγερν και αντί γι' αυτούς κοντράρεται με το «τριφύλλι» πιστεύετε πως τη δυσαρεστεί;

Οι οπαδοί της, στις ερωτήσεις του απεσταλμένου της «SportDay» Ανδρέα Κυριακόπουλου στο ματς με τη Χιχόν, σχετικά με το αν φοβούνται την ομάδα που νίκησε την Ιντερ στο Μιλάνο, ήταν αποστομωτικοί: «Εμείς δεν νικήσαμε απλώς την Ιντερ, την αποκλείσαμε», αναφερόμενοι στην προ τριετίας πρόκριση του «κίτρινου υποβρυχίου» με γκολ του Αρουαμπαρένα επί των «νερατζούρι», στη σεζόν που έφτασαν μία ανάσα από τον τελικό στο Παρίσι.

Κανείς δεν αποκλείστηκε ποτέ χωρίς να αγωνιστεί, αλλά ούτε και προκρίθηκε. Σε μια σεζόν κατά την οποία οι φίλοι του Παναθηναϊκού συνήθισαν το «σκωτσέζικο ντους», πριν αρχίσουμε να συζητάμε για πιθανότητες, μπορεί κάποιος να εγγυηθεί ποιοι θα εμφανιστούν στο χορτάρι του «Μαδριγάλ»;

Οι «πράσινοι» της Κύπρου με την Ανόρθωση ή εκείνοι του Μιλάνου με την Ιντερ; Αυτοί που ηττήθηκαν δύο φορές από τον Εργοτέλη ή εκείνοι που έβαλαν τρία γκολ στη Βρέμη; Καλύτερα να σου ζητήσουν τα νούμερα του τζόκερ παρά να προβλέψεις κάτι με τον φετινό Παναθηναϊκό.

Μόνο που, ρισκάρω και υποστηρίζω, αυτή η ευκαιρία, να περάσει δηλαδή ο ΠΑΟ στην οκτάδα του Τσάμπιονς Λιγκ, έχει γίνει συνείδηση για τον Τεν Κάτε και για τους παίκτες του. Εκτός έδρας έχει και τα όπλα και την τακτική γνώση και, σαφέστατα, το κίνητρο να διαχειριστεί το βάρος.

Αγωνιστικά είμαι σχεδόν σίγουρος πως, θωρακίζοντας με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και τον Ζιλμπέρτο Σίλβα με τον Σιμάο μπροστά τους τον δρόμο προς την εστία του Γκαλίνοβιτς, οι «πράσινοι» απόψε δεν θα ηττηθούν.

Μόνο που το 0-0 από το 1-1 για παράδειγμα είναι μια μεγάλη απόσταση, που για να τη διασχίσεις χρειάζεται να τολμήσεις. Ετσι κι αλλιώς, είμαι βέβαιος πως η πρόκριση θα κριθεί στο ΟΑΚΑ, αλλά σε παιχνίδια όπως το αποψινό η υπερβολική συντήρηση πολλές φορές αποδεικνύεται τολμηρότερη και από ρίσκο.

Ο Τεν Κάτε ξέρει πως, όταν σε τέτοιο επίπεδο περιμένουν να αμυνθείς και τίποτε άλλο, το φαβορί χρειάζεται απλώς να καταλάβει πως δεν έχεις πανικό στα μάτια. Τότε εύκολα μπορείς να αντιστρέψεις τους ρόλους. Το κέντρο άμυνας των Ισπανών έχει φανερό πρόβλημα, ειδικά στις στημένες φάσεις. Η ταχύτητα του Σαλπιγγίδη επίσης μπορεί να αποδειχθεί... βέλος στη φαρέτρα.

Η βραδιά θα είναι ενδιαφέρουσα έτσι και αλλιώς. Στα πόδια του Καραγκούνη και των συμπαικτών του είναι να μεταβάλουν σε εξίσου ενδιαφέρουσα και σημαντική και εκείνη της ρεβάνς στην Αθήνα.

Μαζί του έφυγε μια ολόκληρη εποχή

Στην «Gazzetta dello Sport» η γωνία που φιλοξενούσε εδώ και χρόνια το σχόλιό του έμεινε κενή. Ο Καντίντο Καναβό έφυγε στα 79 του χρόνια από εγκεφαλικό το οποίο υπέστη στα γραφεία της εφημερίδα αφήνοντας, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, δυσαναπλήρωτο κενό. Ο κορυφαίος αρθρογράφος στη μετα-Τζιάνι Μπρέρα εποχή στη γειτονική χώρα εγκατέλειψε τα εγκόσμια, χαράζοντας με την παρουσία του μια ολόκληρη εποχή. Επί των δικών του ημερών η «διάσημη ροζ εφημερίδα» εκτοξεύτηκε όχι μόνο σε πωλήσεις, αλλά ιδίως σε κύρος.

Τα άρθρα του είχαν τη δύναμη να ανεβάσουν ή να κατεβάσουν οποιονδήποτε προπονητή, ποδοσφαιριστή ή παράγοντα, αλλά, όπως πολύ εύστοχα είχε επισημάνει ο επιστήθιος φίλος του, Τζιασίντο Φακέτι, «ο Καναβό δεν σηκώνει το μαντίλι της πρόκλησης που του πετούν, γιατί ξέρει πως αν το κάνει, ο αντίπαλός του θα είναι πλέον... νεκρός». Οταν έφυγε από τη ζωή ο Φακέτι, διαβάζοντας τη στήλη του Καναβό ένιωθες πως τα δάκρυα του πιο διάσημου Ιταλού αρθρογράφου βρίσκονταν πάνω στο πληκτρολόγιο. Μαζί με τον Καναβό έφυγε και μια ολόκληρη εποχή.

Αναζητώντας την κοινή λογική

Στην έφεση του Πανθρακικού για τον Ρόκα ελπίζω να πρυτανεύσει στους δικαστές η λογική. Μιλάμε για την πιο άδικη τιμωρία που έχει γνωρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, αν επιμείνουν στον ένα χρόνο αποκλεισμού του Ισπανού γκολκίπερ για τη χρήση μιας ουσίας η οποία δεν είναι καν στεροειδής. H συγκεκριμένη κορτιζόνη που βρέθηκε στο δείγμα του ποδοσφαιριστή δεν προσφέρει κανένα απολύτως αβαντάζ και ειδικά σε έναν τερματοφύλακα.

Οι γιατροί που τοποθετήθηκαν επί του θέματος εξήγησαν με τον καλύτερο και πιο παραστατικό τρόπο πως ένας άνθρωπος που πάσχει από διαπιστωμένη αλλεργική ρινίτιδα λογικά θα πάρει αυτό το φάρμακο, το οποίο δεν επιδρά βελτιωτικά στην απόδοσή του. Περιμένουμε την απόφαση για να διαπιστώσουμε αν υπάρχει ακόμη κοινή λογική σ' αυτή τη χώρα, ώστε να μη στερηθεί και η ομάδα τον παίκτη της άδικα, αλλά, κυρίως, για να μη μείνει χωρίς δουλειά για ένα χρόνο και με στιγματισμένο το μητρώο του ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος δεν έκανε τίποτα το μεμπτό επί της ουσίας.