Στην φετινή χρονιά τα «κιτρινόμαυρα» όνειρα σπανίζουν. Το πρώτο έσβησε νωρίς. Σαιξπηρικά σαν όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. Αύγουστο μήνα η ΑΕΚ ήταν εκτός Ευρώπης στην –κατά τη γνώμη μου- μεγαλύτερη αποτυχία της αγωνιστικής περιόδου που διανύουμε. Το επόμενο όνειρο, αυτής της χρονιάς, που δεν ήταν άλλο από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ξεθώριαζε μέρα με την ημέρα. Αγώνα με τον αγώνα. Ισοπαλία με την ισοπαλία. Το τρίτο όνειρο και μοναδικό που απέμεινε είναι το κύπελλο.
Ένα όνειρο που βρίσκεται στην εντατική. Με… οξυγόνο και 24ωρη παρακολούθηση. Με συνεχή φιλιά της ζωής. Από το πρώτο ματς της ομάδας στον θεσμό μέχρι τώρα. Στην παράταση η πρόκριση κόντρα στον αδιάφορο Ηλυσιακό. Στα τελευταία λεπτά στους «16» εναντίον της Κέρκυρας. Και στον πρώτο αγώνα με την Ξάνθη ήττα 2-1 με γκολ-πέναλτι-δώρο. Όλα αυτά μαζί! Στο κύπελλο όμως όλα συγχωρούνται.
Αρκεί να έρθει η πρόκριση. Να περάσει η ομάδα στα ημιτελικά. Κι από κει στον τελικό. Και τέλος το κύπελλο. Καλά, πολύ μακριά σα να πήγα. Ας περάσει πρώτα την ομάδα του Γιώργου Παράχου και τα άλλα τα βλέπουμε μετά. Η στιγμή είναι αυτό που ενδιαφέρει τώρα. Όπως πάντα συμβαίνει με το κύπελλο. Ας δείξουν λοιπόν οι παίκτες ότι μπορούν τουλάχιστον να αδράξουν τη μέρα και να προκριθούν στην επόμενη φάση. Για να κρατήσουν το όνειρο ζωντανό. Το έχει ανάγκη ο κόσμος αυτό και περιμένει σήμερα μία βραδιά που θα κοιμηθεί ελπίζοντας σε κάτι.
Αλίμονο, δεν μετατρέπω έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και μία πρόκριση σε κάτι τόσο μεγάλο που θα σκεπάσει τον οποιοδήποτε προβληματισμό του καθένα στις δύσκολες μέρες που περνούν οι περισσότεροι. Η ελπίδα αφορά τα χαμόγελα και τις προσωρινές σταγόνες χαράς για κάθε φίλαθλο. Αυτές τις… σταγόνες περιμένει και ο κόσμος σήμερα.
Επικοινωνία με τον συντάκτη: yanniskifon@hotmail.com
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
