Επιστροφή στην εποχή της γιόμας

Το αγωνιστικό ξεχαρβάλωμα άρχισε να φαίνεται καθαρά μετά το πρώτο γκολ των Γάλλων. Εκεί που λογικά θα έπρεπε να ξεκινήσει η οργανωμένη αντεπίθεση του Ολυμπιακού, άρχισε να φαίνεται καθαρά η αμηχανία της ομάδας και του Βαλβέρδε μπροστά στις επιλογές του Αλέν Περέν.

Ο κόουτς της Σεντ Ετιέν έδεσε κόμπο τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού με την επιλογή του να βάλει τρεις χαφ ακριβώς στο κέντρο του γηπέδου και ένα τέταρτο χαφ στη θέση του σέντερ φορ. Ο Βραζιλιάνος Ιλάν παρίστανε τον σέντερ φορ παίζοντας μονίμως με την πλάτη στραμμένη στον Αντζα και τον Παπαδόπουλο.

Τη μόνη φορά που γύρισε για να δει φάτσα την εστία πλάσαρε τον Νικοπολίδη και άνοιξε το σκορ. Πίσω του ο Ντερνίς έκοβε και έραβε μπροστά από τον Μασάντο και τον Ματουιντί που λειτουργούσαν ως θηλιά στον λαιμό του Μπελούτσι. Για πρώτη φορά στο γήπεδό του ο Ολυμπιακός έδειχνε φανερή αδυναμία να πιάσει το γνωστό παιχνίδι του από τα άκρα. Και ο Γκαλέτι και ο Τζόρτζεβιτς σκόνταφταν πάνω στον Βαρό και τον Νταμπό τις ελάχιστες φορές που έπαιρναν μια πάσα της προκοπής.

Αυτός ο «βραχνιασμένος» Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε αφάνταστα να δημιουργήσει μια ευκαιρία της προκοπής απέναντι στη δυσκίνητη και άτσαλη άμυνα της Σεντ Ετιέν. Εμεινε μόνο ο Ντιόγο να παλεύει με τα θηρία και ο Αντζας προσπαθούσε να κάνει παιχνίδι εγκαταλείποντας το κέντρο της άμυνας. Να μη βρίσκεσαι σε καλή ημέρα και να μην μπορείς να σκοράρεις είναι κατανοητό. Το να είναι η άμυνά σου σκορποχώρι είναι θέμα αγωνιστικής πειθαρχίας και γι' αυτό φταίει πρώτος και καλύτερος ο προπονητής.

Στη φάση του πρώτου γκολ, μετά το τάκλιν του Τζόρτζεβιτς ο ανεκδιήγητος Ντομί αντί να διώξει γρήγορα την μπάλα ενεργεί κακουργηματικά επιχειρώντας να κάνει ντρίμπλα. Στο δεύτερο γκολ οι «ερυθρόλευκοι» έχουν κερδίσει κόρνερ και αντί να γίνουν οι ίδιοι απειλητικοί στην εστία του Ζανό, οι Γάλλοι εκδηλώνουν αντεπίθεση και μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα βγάζουν τον Ντερνίς σε θέση βολής. Μιλάμε για ξεχαρβάλωμα...

Το πράγμα είχε αρχίσει να δείχνει από καιρό. Η ομάδα έδειχνε μπουκωμένη έχοντας χάσει τη σπιρτάδα της. Βασικά της ατού, όπως ο Ντουντού και ο Ντιόγο, κουβαλούν πάνω τους αρκετή καταπόνηση από τα συνεχή παιχνίδια. Στο δεύτερο ημίχρονο από ένα σημείο και μετά ο Ολυμπιακός έπαιξε παλαιολιθικό ποδόσφαιρο. Ο Βαλβέρδε κατάργησε το ορθολογικό παιχνίδι και βάφτισε ξαφνικά χαφ εξτρέμ τον Νταρμπισάιρ και τον Γκονζάλες.

Το αποτέλεσμα ήταν να εισέλθουμε στην εποχή της γιόμας. Τέτοιο αναχρονισμό είχε να δει το χορτάρι του Καραϊσκάκη από τότε που ο Στράτος Αποστολάκης σημάδευε το κεφάλι του Τάσου Μητρόπουλου. Με τη διαφορά ότι τότε ο Τάσος πηδούσε ψηλότερα από ό,τι σήμερα ο Ντιόγο και ο Αναστόπουλος ήταν πάντα έτοιμος μέσα στη μικρή περιοχή για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Τώρα ο Ντιόγο πηδάει για κεφαλιά, αλλά πιο μπροστά από αυτόν δεν υπάρχει κανείς. Τα δώρα είναι καλά, αρκεί να τα εκμεταλλεύεσαι.

Ο Ολυμπιακός μείωσε με πέναλτι που δεν έγινε ποτέ, αλλά ο Βαλβέρδε, αφού έβγαλε αναγκαστικά τον Γκαλέτι, στη συνέχεια ξεχαρβάλωσε τελείως τον Ολυμπιακό αποσύροντας τον Τζόρτζεβιτς και προτιμώντας να κρατήσει στον πάγκο τον Λεονάρντο για να στείλει στο γήπεδο τον απαράδεκτο Γκονζάλες.

Μπορεί οι Γάλλοι να μην ενθουσίασαν με την τεχνική τους, όμως τους έφτασαν για να νικήσουν τον Ολυμπιακό η οξυδέρκεια του προπονητή τους και η πειθαρχία τους μέσα στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός μουντζούρωσε την εικόνα του και έδειξε ότι του λείπουν πολλά καρβέλια ακόμα για να γίνει ομάδα ευρωπαϊκού επιπέδου. Ο Βαλβέρδε, πέρα από το ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών του, φάνηκε ότι έχει πρόβλημα στο κοουτσάρισμα.

Στον Ολυμπιακό δεν έφταιξε μόνο το πρώτο ημίωρο, όπως είπε στη δήλωσή του ο κόουτς. Για το τελευταίο ημίωρο του αναχρονισμού και της γιόμας, ποιος να φταίει άραγε;