Η μέρα που ο Βενγκέρ εξασφάλισε την υστεροφημία του

Aκριβώς πριν από δέκα χρόνια, στον 6ο γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας, ήταν σε εξέλιξη ένα ματς που κανένας δεν θα ανακαλούσε στη μνήμη του αν ένας παίκτης, ο οποίος έκανε ντεμπούτο εκείνη τη μέρα, δεν καταπατούσε τον άγραφο νόμο του fair play: την επιστροφή της μπάλας στον αντίπαλο έπειτα από διακοπή για τραυματισμό.

Η Αρσεναλ έπαιζε με τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και με το σκορ στο 1-1 στο 76' οι πιθανότητες για τις «λεπίδες» να πάνε σε επαναληπτικό στο γήπεδό τους κόντρα στην κάτοχο του νταμπλ έμοιαζαν πάρα πολλές. Οι «κανονιέρηδες» είχαν δεχτεί γκολ από την Τότεναμ το 1996 και την Μπλάκμπερν το 1997 σε επαναφορά της μπάλας από πλάγιο ύστερα από τέτοια διακοπή.

Συνεπώς, όταν η ίδια από θύμα θα γινόταν θύτης, θα είχε δικαίωμα να... σφυρίξει αδιάφορα. Ψάχνοντας τα στοιχεία εκείνης της μέρας για να συμπεριλάβω την ξεχωριστή αυτή ιστορία στο βιβλίο «Παιχνίδι χωρίς όρια», διαπίστωσα πως κανείς δεν περίμενε την αντίδραση του Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος πρότεινε να ξαναγίνει το ματς, σε μία πρωτοφανή επίδειξη αθλητικού πνεύματος.

Το 1-1, που είχε διαμορφωθεί από γκολ του Βιεϊρά για την Αρσεναλ και του Μερσέλο για τη Σέφιλντ, άλλαξε όταν ο Λι Μόρις έπεσε στην περιοχή της Αρσεναλ. Ο τερματοφύλακας της Σέφιλντ, ο Αλαν Κέλι, πέταξε την μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου για να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες στον συμπαίκτη του. Υπήρξε καθυστέρηση πολλών λεπτών εξαιτίας αυτού του περιστατικού.

Ο αγώνας άρχισε ξανά με ένα πλάγιο της Αρσεναλ, με τον Ρέι Πάρλορ να πετά την μπάλα προς την περιοχή της Σέφιλντ. Τότε ο Νουάνκο Κανού, ο Νιγηριανός διεθνής που πραγματοποιούσε ως αλλαγή το ντεμπούτο του με την Αρσεναλ, έτρεξε προς την μπάλα και σέντραρε. Ο ξεμαρκάριστος Μαρκ Οφερμαρς έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, παρά την προσπάθεια ενός αμυντικού των φιλοξενούμενων.

Ο διαιτητής Πίτερ Τζόουνς αισθάνθηκε πως δεν είχε άλλη επιλογή από το να κατακυρώσει το γκολ. Αλλωστε, πουθενά δεν αναφέρεται ότι ένα γκολ που σημειώνεται μ' αυτόν τον τρόπο αντιβαίνει τους κανονισμούς. Οι παίκτες της Σέφιλντ ήταν έξαλλοι και κυνηγούσαν τον ρέφερι σε όλο το γήπεδο για να διαμαρτυρηθούν. Ο προπονητής της ομάδας, ο Στιβ Μπρους, προσπάθησε να πάρει την ομάδα του από το γήπεδο και χρειάστηκε να περάσουν αρκετά λεπτά για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.

Οταν το παιχνίδι άρχισε και πάλι, η Αρσεναλ κράτησε τη νίκη με 2-1 μέσα σε αυτή την τεταμένη ατμόσφαιρα. Δεκαπέντε λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα, ο Αρσέν Βενγκέρ ξάφνιασε όλο τον κόσμο: «Προσφερθήκαμε να διεξαχθεί και πάλι ο αγώνας στο "Χάιμπουρι". Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε από την πλευρά μας. Προσπαθούμε να διορθώσουμε ένα λάθος. Τόσο ο Κανού όσο και οι υπόλοιποι είμαστε πολύ στενοχωρημένοι με ό,τι συνέβη». Αμηχανία...

Η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία βρέθηκε σε άβολη θέση. Κάτι ανάλογο δεν είχε ξανασυμβεί και φυσικά μπορούσε να δημιουργήσει δεδικασμένο. Πρυτάνευσε, όμως, η κοινή λογική και έκανε αποδεκτό το αίτημα του Αρσέν Βενγκέρ, αν και κάποιοι διαφωνούσαν.

Ακόμα και η FIFA εξέφρασε τις αμφιβολίες της σχετικά με το αν ο αγώνας θα έπρεπε να επαναληφθεί και υπήρχε αγωνία για την οριστική απόφαση. Τελικά η παγκόσμια ομοσπονδία, αν και από τη φύση της αρτηριοσκληρωτική, συμφώνησε με τον όρο οι δύο σύλλογοι να υπογράψουν μία συμφωνία βάσει της οποίας ο νικητής του αγώνα θα προκρινόταν στην επόμενη φάση. Παράλληλα, τόνισε πως τα έσοδα του έξτρα παιχνιδιού θα έπρεπε να δοθούν ως δωρεά για φιλανθρωπικό σκοπό.

Σύμφωνα με τη FIFA, ένα ματς μπορεί να επαναληφθεί μόνο αν ο διαιτητής υποπέσει σε σφάλμα στην εφαρμογή των κανονισμών -στην προκειμένη περίπτωση δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο.

Στις πολλές συζητήσεις που έγιναν για την τύχη του αγώνα ακούστηκαν πολλές προτάσεις. Κάποιοι θεωρούσαν πως η Αρσεναλ θα έπρεπε να είχε επιτρέψει στη Σέφιλντ να ισοφαρίσει, ενώ κάποιοι οπαδοί της Σέφιλντ ισχυρίζονταν πως πιο σωστό θα ήταν ο αγώνας να γίνει στην έδρα τους -μια και απέμεναν μόλις 14 λεπτά από τη λήξη του παιχνιδιού με το σκορ στην ισοπαλία- και να διεξαχθεί επαναληπτικός.

Αλλοι έθεταν ένα υποθετικό ερώτημα: τι θα συνέβαινε αν η Σέφιλντ ισοφάριζε 2-2; Μερικοί ισχυρίζονταν πως ο διαιτητής έπρεπε να καταλογίσει έμμεσο φάουλ σε βάρος του Κανού για αντιαθλητική συμπεριφορά. Αλλωστε, υπήρχε τέτοιο προηγούμενο δύο εβδομάδες νωρίτερα στον αγώνα της Β' Κατηγορίας ανάμεσα στη Ρέξαμ και την Πρέστον.

Στην Ολλανδία σε ματς Αγιαξ - Ντεν Χάαγκ, όταν οι γηπεδούχοι σκόραραν με unfair τρόπο (άσχετο αν είχε γίνει κατά λάθος), φρόντισαν να ισοφαριστούν αμέσως ώστε να διορθωθεί η αδικία. Για την ιστορία, η Αρσεναλ επικράτησε στον επαναληπτικό της Σέφιλντ με το ίδιο σκορ (2-1). Ο Βενγκέρ πήρε το Βραβείο Fair Play. Και η ενέργεια εκείνη τού εξασφάλισε την υστεροφημία. Με μία κίνηση στην πράξη και όχι στα λόγια.

Μόνος του και όλοι τους!

Aπό τον Οκτώβριο του 1986, όταν ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον περνούσε το κατώφλι του «Ολντ Τράφορντ», ξέρετε πόσοι προπονητές έχασαν τη δουλειά τους στις τέσσερις επαγγελματικές κατηγορίες της Αγγλίας; Ακριβώς 923. Το μέτρημα το έκανε η «Daily Mail», υπογραμμίζοντας ότι μόνο η Κρου πλησιάζει σε σταθερότητα το μοντέλο της Γιουνάιτεντ, μια και σ' αυτό το διάστημα των 23 ετών έχει αλλάξει μόλις δύο τεχνικούς! Αντίθετα, κάποιες άλλες, όπως η Καρλάιλ που έχει αλλάξει 18 ή η Πόρτσμουθ που έχει διώξει 14, αποτελούν τα παραδείγματα προς αποφυγήν.

Μόνο που με τα ελληνικά στάνταρ ακόμα και αυτές μοιάζουν... υποδείγματα σταθερότητας. Υπολογίστε ότι στο ίδιο διάστημα, από τον Οκτώβριο του 1986, ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει 34 προπονητές και ο Παναθηναϊκός 20 (χωρίς να μετράμε ξεχωριστά αυτούς που ξαναγύρισαν στο πόστο τους, αλλά έφυγαν και πάλι). Αν προσθέσουμε και την ΑΕΚ, ο αριθμός ανεβαίνει σε ιλιγγιώδες ύψος. Στον πάγκο της «Ενωσης» κάθισαν αυτές τις δύο δεκαετίες 18 διαφορετικοί προπονητές και ο αριθμός της είναι μικρότερος λόγω της οκταετούς παρουσίας του Μπάγεβιτς σ' αυτή τη θέση από το 1988 έως το 1996.

Προσθέστε και τον ΠΑΟΚ στη μικρή στατιστική έρευνά μας. Ο «Δικέφαλος του Βορρά» στα 23 αυτά χρόνια άλλαξε 24 προπονητές, οπότε μόλις 4 ελληνικές ομάδες άλλαξαν 96 διαφορετικούς τεχνικούς στο ίδιο διάστημα που ο σερ Αλεξ ζει και βασιλεύει στο Μάντσεστερ! Δεν είναι εκπληκτικό;